Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

ΠΡΟΣ ΤΟΝ (ΑΓΑΠΗΤΟΤΑΤΟ) ΚΩΣΤΗ

Θιγμένος, χολωμένος ή απλά του δόθηκε άλλη μια ευκαιρία για να βγει στο «επικοινωνιακό προσκήνιο»; Όπως και να ’χει, ο σχολιασμός του Κωστή Σιμιτσή επί των όσων του «καταμαρτυρούσα» στο (υπέρ του δέοντος… χαλαρό) κείμενο της περασμένης Τρίτης, αναδεικνύει αυτό που, όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να το κρύψει: τον μεγάλο του καημό για προβολή και επιβεβαίωση. Και στον «βωμό» αυτό, θα επιστρατεύσει τώρα και υλικό από το προσωπικό του αρχείο και το πάλαι ποτέ δημαρχιακό του παρελθόν!

Δύο χρόνια μετά την ήττα του στις δημοτικές εκλογές, ο Κωστής Σιμιτσής δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει καταφέρει να συμβιβαστεί «μαζί» της. Δρα και κινείται με τον «αέρα» (πολλές φορές και τον… τουπέ) εν δυνάμει δημάρχου. Σύμπτωμα που, εκτός από τις πλείστες όσες «παρενέργειες», εμπεριέχει και τον κίνδυνο του γραφικού.

Η «απάντηση» του Κωστή είναι άλλη μία απόδειξη αυτής του της «αγωνίας». Αποφεύγοντας να ψελλίσει (έστω) κάτι για όσα τον αφορούν και τον «περιέχουν», πράττει αυτό που απλά τον βολεύει: «υπονομεύει» το περιεχόμενο του επίμαχου άρθρου, διά της… επιδείξεως ευσήμων! Και επειδή το «χαρτί» του έχει (όντως) «ειδικό βάρος», το χρησιμοποιεί ως αποδεικτικό στοιχείο… πετυχημένου!

Ειλικρινά, δεν έχω κανέναν λόγο να τον «ξυπνήσω» από αυτό το «όνειρο». Δικαίωμά του να εξακολουθεί να το ζει και να το χαίρεται. Αλλά φρόνιμο είναι να το περιορίζει εκεί που τον «παίρνει». Στο δικό του ακροατήριο και τους δικούς του… Like-ιστές.

Παρασύρθηκα όμως και δεν «κοινοποίησα» τις σκέψεις του πρώην δημάρχου που με ζηλευτή ετοιμότητα έσπευσε να αναρτήσει στο facebook. Για να σας «βάλω» όμως και στο «πνεύμα» της απαντήσεώς του, η επιστολή που αναφέρει ο Κωστής Σιμιτσής υπογράφεται από τον κύριο Νικόλαο Ρουδομέτωφ και σε αυτή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο επιστολογράφος τον «χρήζει» ως τον καλλίτερο δήμαρχο των μεταπολεμικών χρόνων! 

Γράφει ο Κωστής: Ο Μπάμπης Γαμβρέλης ισορρόπησε ακόμη μια φορά. Πρόκειται για παλιά ανίατη συνήθεια. Του έστειλα λοιπόν την ακόλουθη απάντηση και του έδειξα την παρακάτω επιστολή, που για μένα αποτελεί ανυπέρβλητη τιμή.
Προς τον αγαπητότατο Μπάμπη Γαμβρέλη.
Μπάμπη, Λαμβάνω υπόψη τη γνώμη σου για μένα. Πιο πολύ όμως με ενδιαφέρει η γνώμη των αρίστων.
Κωστής Σιμιτσής
(Με την άδεια του κ. Ρουδομέτωφ)

Αν μη τι άλλο, ο σύντροφος Σιμιτσής «μοιράζει» τις καλύτερες… πάσες! Άσχετα αν πολλές από αυτές «παραπαίουν» μεταξύ στραβοκλωτσιάς και αυτογκόλ. Το «σπορ» της πολιτικής εμπεριέχει και αυτόν τον κίνδυνο. Έχουμε και λέμε λοιπόν (και στον ενικό)…

Ανάμεσα σε ποιους υπαινίσσεσαι ότι ισορροπώ, (αγαπητότατε) Κωστή; Να υποθέσω μεταξύ εσού και της Δήμητρας Τσανάκα; Ενδιαφέρουσα ανάγνωση, αλλά (δυστυχώς για εσένα) σε διαψεύδουν πλείστα όσα δημοσιεύματα που αφορούν στη σημερινή διοίκηση. Να υποθέσω… αδιάβαστος ή επιλεκτικά ενημερωμένος;

Από «ανίατες συνήθειες», άλλο τίποτε. Αλλά πάει πολύ, Κωστή (μου), να μου καταλογιστεί και αυτή του… ισορροπιστή! Μια ζωή στην «κόντρα» και «στην απ’ έξω», κομματάκι κουλό να με κατατάξεις στους… ακροβάτες! Κακό να κρίνεις… εξ ιδίων!

Πράγματι, μεγάλη τιμή να σε χαρακτηρίζει ένας άνθρωπος σαν τον κύριο Νικόλαο Ρουδομέτωφ ως τον καλλίτερο δήμαρχο των μεταπολεμικών χρόνων. Και ’γω να ήμουν στη θέση σου, θα… κορδωνόμουν! Αλλά ξέρεις τι πήγα και θυμήθηκα τώρα, βρε (αγαπημένε μου) Κωστή; Οχτώ ολόκληρα χρόνια δήμαρχος και ούτε μία εκδήλωση τιμής από τον δήμο γι’ αυτόν τον ευπατρίδη της πόλης και το Ιστορικό του Αρχείο! Α, και συνειρμικά εντελώς, μου ήρθε στο μυαλό τώρα ένα τριήμερο που διοργάνωσε προς τιμήν του μια δημοτική παράταξη ονόματι Συμπαράταξη Πολιτών. Σου «λέει» κάτι;

«Μοδάτος» γαρ, δεν θα μπορούσες να αποφύγεις τα περί «αριστείας». Προσωπικά σου εύχομαι πάντα με… αρίστους. Πράγμα, βέβαια, που θα σε δυσκολέψει τα μάλα στη συγκρότηση ψηφοδελτίου (αν με το καλό σε ξαναδούμε υποψήφιο), αλλά το έχουν αυτό οι… ελιτισμοί! Τρέφουν μοναξιές!

Τέλος, αλγεινή εντύπωση προκαλεί η «φιλοξενία» στον «τοίχο» σου σχολίων και απόψεων παραληρηματικού φασιστοειδούς. Και δεν θα επικαλεστώ τις ανακρίβειες και τις παραποιήσεις του. Μου αρκεί η «ιδεολογική του ταυτότητα». Προς τι όμως αυτή η «ανοχή» σου; Προς τι και η σιωπή σου; Και μένω στο «χοντρό» παράδειγμα, καθότι επί των υπολοίπων… ες αύριον!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου