Βέβαια, αυτά όλα δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι ταυτίζομαι πλήρως με τα όσα κατά καιρούς διδάσκει και κοινωνεί. Αντιθέτως. Υπήρξαν στιγμές που οι απόψεις του με «προκαλούσαν» σε αντιπερισπασμούς και διαφωνίες. Φρονώ από αυτές που και ο ίδιος θα επιζητά από το «ακροατήριο» που τον εμπιστεύεται και τον ακολουθεί, καθότι τα μάλα «ανοιχτός» και δημοκράτης.
Έναυσμα για να συνεχιστεί αυτός ο άτυπος διάλογος μαζί του, αποτέλεσε μία ομιλία του στη Σχολή (;) Γονέων της Μητροπόλεως Αργολίδος, μικρό μέρος της οποίας «αφιερώθηκε» στην Εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας με την οποία ζητείται από τους καθηγητές των Γυμνασίων να επεξεργαστούν ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα γύρω από τρεις θεματικούς άξονες. Τη Διατροφή και την Ποιότητα Ζωής, την Πρόληψη του Εθισμού και των Εξαρτήσεων και τις Έμφυλες Ταυτότητες.
Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, η αναφορά της Εγκυκλίου στην «αποδόμηση των έμφυλων ταυτοτήτων» έδωσε στον Μητροπολίτη Παύλο την ευκαιρία να αναπτύξει μία σειρά ενστάσεων και «ανησυχιών», οι περισσότερες των οποίων συνέκλιναν με τις «κοινωνικές αγωνίες» που εκτρέφουν οι συλλογικοί μας φόβοι για το «διαφορετικό». Πάντα, βέβαια, με τον τρόπο και τη γαλήνη που τον χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο και ως πνευματικό: με την αμεσότητα του λόγου του, τη θεολογική του υπόσταση, τον ευδιάκριτο πολιτισμό του και την πραότητα των επιχειρημάτων του.
Πριν περάσω στα δύο επίμαχα σημεία της ομιλίας του Μητροπολίτη Παύλου, να επισημάνω κάτι εξ αρχής: δεν αρκούν νομίζω μόνο οι «καλές προθέσεις» του υπουργείου Παιδείας για να υποστηρίξουν προγράμματα αυτού του είδους στα σχολεία. Απαιτείται πολύ σοβαρή προετοιμασία και υψηλό «αίσθημα ευθύνης» από το σύνολο των εκπαιδευτικών κοινοτήτων, πριν αυτά «εκτεθούν» στην «σχολική ζωή». Η αίσθηση της «βιασύνης» και της «προχειρότητας» (ο κύριος Γαβρόγλου μίλησε για «πειραματικό στάδιο») είναι πασιφανής και δικαίως εγείρει ερωτήματα και διαφωνίες.
Τι είπε όμως ο Μητροπολίτης Παύλος; Αναφερόμενος σε ένα πρόγραμμα «σεξουαλικής αγωγής» σε σχολεία της Κύπρου, καταγράφει ως κυρίαρχο αποτέλεσμα το εξής: Στην Κύπρο που το προσπάθησαν σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα, είχαν παρενέργειες. Είχαν σεξουαλικές παρενοχλήσεις μεταξύ των παιδιών…
Είναι αλήθεια ότι αγνοώ τις «πηγές πληροφόρησης» του Ιεράρχη. Από τη στιγμή όμως που δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία που να «εδραιώνουν» την… ετυμηγορία του, η (ας την πω) καταγγελία του ενέχει το στοιχείο των… ψιθύρων! Εκτός και αν τα εφηβικά «ερωτικά παιχνίδια» (προαιώνια και θεόσταλτα) «μεταφράζονται» εδώ ως… παρενοχλήσεις. Και κάτι ακόμη. Τα φαινόμενα «ερωτικής βίας» σε σχολεία δεν «χρειάζονται» τα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής για να «εκφραστούν». Το αντίθετο! Συνήθως «φωλιάζουν» και εκδηλώνονται εκεί που ελλοχεύει το σκοτάδι και η άγνοια.
Η συνέχεια είναι ακόμη πιο… ελκυστική. Λέει ο Μητροπολίτης: Τι θα μάθει το παιδί σας; Ότι εσύ καλό μου παιδί μπορείς να έχεις ένα πατέρα που είναι άντρας και μια μάνα που είναι γυναίκα, αλλά να ξέρεις ότι υπάρχουν και οικογένειες που και οι δυο γονείς είναι άντρες ή γυναίκες. Εσύ που σήμερα έρχεσαι και μου λες «Πάτερ μού αρέσει ένα κοριτσάκι», αύριο μπορεί να μου πεις «Μου αρέσει ένα αγοράκι». Αυτά θέλουν να διδάξουν στα παιδιά. Και το ερώτημα είναι αν θα τους αφήσετε. Γιατί υπεύθυνοι για την αγωγή των παιδιών σας είστε εσείς… Οι γονείς έχουν την αποκλειστική ευθύνη για το μεγάλωμα των παιδιών τους και ουδείς μπορεί να επέμβει και μάλιστα χωρίς να τους ρωτήσει…
Εδώ υπάρχει ένα κεφαλαιώδες ζήτημα που (παραδόξως πώς) ο άγιος Σιατίστης μοιάζει να το… μπερδεύει! Πώς; Συγχέοντας τον ρόλο του σχολείου με αυτόν της Εκκλησίας και της οικογένειας. Αν δεχτούμε ότι το σχολείο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της «έξω κοινωνίας», οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν του τις «τάσεις» και τις εξελίξεις της. Αν το σχολείο βρεθεί αποκομμένο από την ίδια τη ζωή, κινδυνεύει να… μοναστηριοποιηθεί. Σε μία τέτοια εκδοχή, πολύ πιθανόν να είχαμε την άμεση διαγραφή του Δαρβίνου από τα σχολικά εγχειρίδια και τη δικαίωση του… πελαργού ως μέσω αναπαραγωγής.
Επίσης, θεωρώ άκρως «λαϊκίστικη» (και επικίνδυνη) την άποψη ότι για την αγωγή των παιδιών αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι γονείς! Και ερωτώ (ειδικά στον σεβασμιότατο Παύλο): αγωγή στο παιδί του έχει δώσει και ο Μιχαλολιάκος. Αγωγή στον παιδί του έχει δώσει και ο χρυσαυγίτης βουλευτής Παππάς, άμα τι και μαζί φωτογραφιζόμενοι να χαιρετούν ναζιστικά! Εκεί τι; Εμμένουμε στην… αποκλειστικότητα; Ξέρω, ακραία και «χοντρά» τα παραδείγματα αλλά συνυπάρχουν και ευδοκιμούν.
Και επειδή η ζωή δεν είναι μία ευθεία που πάνω της χαράζουμε αδιασάλευτα την ατομική μας πορεία, ας λάβουμε υπόψιν και τις… διασταυρώσεις της, τις τεθλασμένες της, τις αχαρτογράφητες περιοχές της. Και να είστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι που βαδίζουν επάνω σε αυτές τις «πορείες» δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις δικές μας «κανονικές». Γιατί, κακά τα ψέματα, η αγωγή δεν εξαρτάται από το αν οι γονείς είναι ομόφυλοι ή ετερόφυλοι. Και επειδή πολλά έχουν δει τα ματάκια μας, ας μείνουμε στο μείζον: τον Χριστό τον «κουβαλάει» ο καθένας μέσα του! Μαζί και το Μαρτύριο. Και στο «μέσα» του καθενός, οι τιμητές περισσεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου