ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ

Πριν από είκοσι περίπου ημέρες, ανακοινώθηκε μέσω διαδικτύου μία συνάντηση ομάδας συμπολιτών μας που αντιδρά στην εκμετάλλευση των Λουτρών των Ελευθερών από ιδιώτες, με σκοπό (κατά πώς οι ίδιοι είπαν) να διαμορφώσουν προτάσεις για την άμεση λειτουργίας τους. Έστω και καθυστερημένα (και με τα γεγονότα που μεσολάβησαν να καταγράφουν πλείστες όσες  πολιτικές και διοικητικές «αρρυθμίες» από την πλευρά της Περιφέρειας), την Τρίτη που μας πέρασε δόθηκε στη δημοσιότητα ένα κείμενό τους (διαβάστε το εδώ) με το οποίο αποσαφηνίζουν το δικό τους «λειτουργικό μοντέλο» για το μέλλον της ιαματικής μονάδας.

Πέραν των «επικοινωνιακών» ζητημάτων (που ούτως ή άλλως είναι και δευτερεύοντα), εκείνο που έχει ιδιαίτερη αξία είναι η αγωνία και το «κινηματικό μεράκι» που επιδεικνύουν κάποιοι συμπολίτες μας για μία υπόθεση «χαμηλού ενδιαφέροντος». Θέλω να πω, για κάτι που συνήθως περνάει στα «ψιλά γράμματα» της επικαιρότητας. Τρέχουσας και μη.

Η «ιστορία», βέβαια, δεν είναι τωρινή. Η ίδια (πάνω-κάτω) ομάδα είχε επιδείξει και στο παρελθόν ανάλογη κινητικότητα, κύριος στόχος της οποίας ήταν η σωτηρία των κτιριακών υποδομών (αν δεν κάνω λάθος, δύο από αυτά έχουν κριθεί διατηρητέα) και η επαναλειτουργία των Λουτρών υπό τη διοικητική και επιχειρηματική «σκέπη» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Είναι αλήθεια ότι η πλευρά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Περιφερειακή και Δημοτική) δεν εκδήλωσε καμία επιθυμία ίδιας εκμετάλλευσης. Τουναντίον! Οι ενέργειες των εκπροσώπων της κατέγραφαν έντονα τη μία και μοναδική πρόθεσή τους: να διώξουν το βάρος από το κεφάλι τους! «Ανακούφιση» που μόνον ένας επενδυτής θα μπορούσε να εξασφαλίσει.

Θέλετε η ανικανότητα των αιρετών, θέλετε το «σύστημα γραφειοκρατίας» που αποθαρρύνει κάθε επενδυτική προσπάθεια, θέλετε η ίδια η «ποιότητα» των επενδυτών-σωτήρων που κατά καιρούς εμφανίστηκαν, το «έργο» των Λουτρών «παίζεται» ακόμη με τις ίδιες μονότονες και αδιέξοδες… κόπιες! Και πάνω εδώ –και μάλιστα σε μία πολιτική συγκυρία εξόχως αρνητική– ξαναεμφανίζονται οι πολίτες-υπερασπιστές του «δημόσιου συμφέροντος», για να διεκδικήσουν κάτι που κινείται πλέον στη σφαίρα της… ουτοπίας!

Κακό δεν είναι. Ακόμη και ως «σπάσιμο» στην ομοιομορφία, η κίνηση αυτή των συμπολιτών μας αξίζει τη προσοχή και το ενδιαφέρον μας. Με μία (απαραίτητη) προσθήκη: να καταφέρει κάποτε να γίνει και χειροπιαστή. Κάτι σαν… σοσιαλιστικός ρεαλισμός, βρε αδελφέ!

---