Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

ΜΕ ΣΑΛΙΟ...

Καλέ, τι είναι τούτο; Ο δήμος Θάσου ενδιαφέρεται να αγοράσει το Αρχείο της εφημερίδας Ταχυδρόμος, ξοδεύοντας το ποσό των 15.000 ευρώ συν ΦΠΑ; Να το κάνει τι; Από πού προέκυψε ξαφνικά αυτή η «καούρα»; Τι σχέση έχει η συγκεκριμένη εφημερίδα με τη Θάσο; Και άντε, πείτε ότι έχει. Υπάρχει σήμερα δημοτικός φορέας ή οργανισμός στο νησί που να «ασχολείται» σοβαρά και επιστημονικά με την τοπική Ιστορία για να «αξιοποιήσει» ένα τέτοιο αρχείο; Ποιοι αποφάνθηκαν γι’ αυτήν την «αναγκαιότητα»; Με ποια αιτιολογία; Ποιο σκεπτικό;

Γενικώς μου «τη σπάει», αλλά είναι ο μόνος που έθεσε με επερώτηση του στη Βουλή το θέμα της καύσης των νεκρών. Και αυτό δεν είναι για το προσπερνάς. Ο λόγος για τον βουλευτή του Ποταμιού Γιώργο Αμυρά.

Άποψη-σχόλιο πρώην προέδρου του Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών περί Παρθενώνα και… Gucci: Επιτέλους πρέπει να ζήσουμε και λίγο γνήσιο μεταμοντερνισμό, συνοδευόμενο και από κανά ευρώ. Στο κάτω-κάτω τι έχει η αισθητική του Gucci, μια χαρά είναι. Όσο για την άποψη ότι ο Παρθενώνας είναι πιο γνωστός από τον Gucci δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω… ένεκα του προρηθέντος μεταμοντερνισμού… Τα πιάσαμε τα λεφτά μας… Γενικώς!

Η Ελεονόρα Μελέτη που προορίζεται (και αυτή) για τα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας είναι η ίδια με την Eleonora Meleti που την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα έγραφε στο twitter Όχι στη θανάτωση των αδέσποτων ζώων στην Ρουμανία; Έτσι από περιέργεια μωρέ…

Πώς το είχε πει να δεις αυτό το ωραίο για Σαμαρά ο Άδωνις Γεωργιάδης; Ο αχρηστότερος υπουργός Εξωτερικών από καταβολής ελληνικού κράτους; Αυτό;

Διάλογος στον Real FM μεταξύ Νίκου Στραβελάκη και Παύλου Πολάκη:
Πολάκης: Εγώ νόμιζα ότι θα μιλούσαμε για τα σκάνδαλα και τη Novartis…
Στραβελάκης: Μια άλλη φορά, σήμερα δεν προλαβαίνουμε…
Ναι, είδαμε και χθες…

Πώς κοιμάστε τα βράδια;, ρώτησε ο Σρόιτερ τον Βαρουφάκη. Ψάχνω να βρω αν ποτέ έκανε την ίδια ερώτηση και στον Παπακωνσταντίνου, τον Βενιζέλο ή τον Σημίτη. Εις μάτην…

Μου ήταν πάντα συμπαθής! Τώρα ακόμη περισσότερο! Στο πλευρό των προσφύγων βρίσκεται ο Αντώνης Νικοπολίδης ως προπονητής της ομάδας τους! Εύγε!

Η πρόεδρος της ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ Αναστασία Ιωσηφίδου για τη «γειτνίαση» του τουριστικού περιπτέρου του δήμου με εκείνο του ψευδοκράτους των τουρκοκυπρίων στην έκθεση της Κωνσταντινούπολης: …Να κάναμε και εκεί διπλωματικό επεισόδιο; Όταν ερχόντουσαν οι αποστολές, ήρθαν και με βρήκανε κιόλας τα Σκόπια. Στην αρχή μου λένε: «Μακεδονία» και τους λέω: όχι Μακεδονία, εμείς είμαστε Μακεδονία, και μου λένε ναι συγγνώμη Σκόπια, και μου το γύρισαν! Τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνω διπλωματικό επεισόδιο; Και οι Τούρκοι, όταν πηγαίνανε στο περίπτερο τους, δεν τολμούσαν να πουν Μακεδονία, εμάς λέγανε… Να μου το θυμηθείτε! Αυτή σε λίγο θα ξεπεράσει και τον… Χριστόδουλο!

Οι Boney M στο καρναβάλι της Πάτρας!!! Πελετίδης λέμε!!!

Κατά τον Αντώνη Καρπετόπουλο, οι εισαγγελικές έρευνες για τον «βίο» του Μαρινάκη ποινικοποιούν την πρωτιά και την επιτυχία! Άλλος… ατάιστος!

Επιτέλους!!! Με νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας αίρεται ο αποκλεισμός των ΑμΕΑ από τις εισαγωγικές εξετάσεις στις ανώτερες δραματικές σχολές και καταργείται σχετική αναχρονιστική διάταξη του 1983 (του ΠΑΣΟΚ να υποθέσω;) που έθετε ως απαραίτητο όρο την… αρτιμέλεια!

Το ότι ο Θανάσης Χειμωνάς εγκατέλειψε τη λογοτεχνία για να αφοσιωθεί στην πολιτική, ήταν θετικό για την λογοτεχνία. Λέτε τώρα που εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ να συμβεί κάτι αντίστοιχο και με το ΠΑΣΟΚ;

Πρόβλεψη και κρατήστε την! Ο Νίκος Ξανθόπουλος (της ΔΕΥΑΚ καλέ, ποιο «παιδί του λαού»;) με δύο-τρεις ακόμη αναρτήσεις του στο facebook και το κόβω σιγουράκι να γράφει το επόμενο σήριαλ του… CENTER!

Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά μήπως όλα αυτά τα «κακά και οδυνηρά» που καταλογίζει η ανακοίνωση της τοπικής Νέας Δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ, τα ψήφισαν και οι δικοί της βουλευτές; Δεν ξέρω, ρωτάω…

Από την άλλη πάλι, σκέφτομαι μία ανακοίνωση που την υπογράφει ένας πολιτικός τιτάνας του διαμετρήματος ενός Χαράλαμπου Δράκου, είναι δυνατόν να διολισθαίνει στην… μπαρούφα; Δεν ξέρω, (ξανα)ρωτάω…

Εννοείται πως τάσσομαι στο πλευρό του Μάνου Κουτράκη. Αναφανδόν!

Περίπου ως «πολυλογού» χαρακτήρισε η Δήμητρα Τσανάκα την πρόεδρο της ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ Αναστασία Ιωσηφίδου, αλλά τη δικαιολόγησε ένεκα του… επαγγέλματος που ασκεί! Πάντως, τον ίδιο τσενέ με αυτόν της Αναστασίας έχει και η γειτόνισσά μου η κυρά-Κούλα που δικηγόρο δεν τη λες…

Εγώ ΟΑΕΕ πλήρωνα 500 ευρώ το δίμηνο και τώρα με τον ΕΦΚΑ 334. Και μη βγει κανένας και με πει συριζαίο, τον πήρε και τον σήκωσε!

Όρκος των οπαδών του Σώρρα κάτω από την Ακρόπολη. Χέσε μας, ρε… Gucci!

Όσο σκέφτομαι ότι ο Γιάννης Αντετοκούμπο πήρε τη θέση ελληνόπουλου στο NBA, τρελαίνομαι!

Ενημερωτική εκπομπή σε τοπικό ραδιόφωνο με υπόκρουση από συλλογή τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι. Ο εκφωνητής αναφέρεται στα προβλήματα των ταχυδρομικών υπαλλήλων και τον κίνδυνο εξαφάνισης του επαγγέλματός τους. Και, ω του θαύματος, με το που τελειώνει τη φράση του, «πετάγεται» από κάτω το… Ο ταχυδρόμος πέθανε!

Καλά, το ότι σε μία κοπή βασιλόπιτας ένα φιλοζωικό σωματείο θα συγκέντρωνε περισσότερο κόσμο απ’ ό,τι το ΠΑΣΟΚ, με… πωρώνει!

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα, η έντονη σωματική άσκηση «σκοτώνει» την αντρική λίμπιντο. Εσείς της υγιεινής να τα ακούτε!

Ουφ, ησύχασα! Ο Πετρόπουλος παραμένει πρόεδρος στο ΔΗΠΕΘΕ!

Κωνσταντίνος Μπογδάνος: Αν υπάρχει φοιτητής που δεν φοβάται να μιλήσει στην τηλεόραση για την τραμπουκοκρατία στα ελληνικά πανεπιστήμια, inbox me. Όχι που θα έμενε «κλειστό» το επάγγελμα του χαφιέ!

Αν υπάρξουν μέτρα επιβάρυνσης 1% θα ψηφιστούν και αντίστοιχα μέτρα ελάφρυνσης 1%. Χωρίς καμία αίρεση και καμία άλλη προϋπόθεση, δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Και ρωτάω: «παίζει» να ανέβει 2% το ψωμί και να κατέβει 2% η… σιλικόνη; Για να αρχίσω τους υπολογισμούς…

Και τώρα κάτι από Εξάρχεια, σε «περιγραφή» του Βήματος: Την τελευταία δεκαπενταετία, η ΕΥΠ φέρεται να είχε αγοράσει, να είχε δημιουργήσει ή και παρεισφρήσει σε μία σειρά επιχειρήσεις όπως κολέγια, εταιρείες πληροφορικής κλπ, προκειμένου να αντλήσει πληροφορίες για τη δράση κατασκόπων και επίδοξων τρομοκρατών. Είναι όμως η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται ότι η ελληνικές μυστικές υπηρεσίες είχαν εισέλθει και στο χώρο της διασκέδασης με τη δημιουργία ενός μπαρ στα Εξάρχεια! Εκείνη τη περίοδο ζωτικό ενδιαφέρον των ελληνικών υπηρεσιών για τη συγκέντρωση πληροφοριών για τις ενέργειες αντιεξουσιαστών, κυρίως από στέκια στο κέντρο της Αθήνας, όπου η Αστυνομία ήταν αδύνατον να συλλέξει «κρίσιμες πληροφορίες»… Το σκέφτεστε να σέρβιραν και… μπόμπες μολότωφ;

Ο διανοούμενος Τάκης Θεοδωρακόπουλος για τον Τραμπ: Ας ελπίσουμε ότι εν τέλει θα επικρατήσει η σύνεση, ή εν πάση περιπτώσει η Μελάνια. Διότι όταν ξυπνάς το πρωί και βλέπεις δίπλα σου τη Μελάνια, δεν θέλεις να καταστρέψεις τον κόσμο που σου την έφερε στο πλευρό σου… Αυτόν τον κόβω για σεναριογράφο στον… Σειρηνάκη;

Δικαιότερο ασφαλιστικό και καλύτερα εργασιακά φέρνει η συμφωνία στο Eurogroup. Ζούμε νέο ’81 χάρη στον Αλέξη Τσίπρα! Ε ναι, όταν κάτι τέτοιο στο λέει ένας Γιώργος Κουρής, θα… σέβεστε!

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η εκπομπή Δίγαμμα (ΕΡΤ3, κάθε Τετάρτη βράδυ στις 9) είναι μία τηλεοπτική παραγωγή «καλών προθέσεων», στο επίκεντρο της οποίας βρίσκονται η ελληνική λογοτεχνία και οι άνθρωποι που την υπηρετούν. Ήδη, τα «πρώτα δείγματα» των επιλογών του αρχισυντάκτη και παρουσιαστή Κωνσταντίνου Παπαπρίλη-Πανάτσα καταγράφουν την αισθητική και πνευματική «φόρμα» μέσα στην οποία προβλέπεται να «αφοσιωθεί». Πορτρέτα κύρους και «ονόματα» εγνωσμένης αξίας (Πατρίκιος, Σκαμπαρδώνης, Ζουργός, Παπαγιάννη, Τριαρίδης, Κοροβίνης, Παπαμάρκος, Βαλτινός), σκηνοθεσία «περιεκτική» και εναρμονισμένη ιδανικά στο «αφηγηματικό μέτρο» των πρωταγωνιστών, ροή χωρίς υπερβολές και «τεχνολογικά εφέ», συνθέτουν ένα αξιολογότατο πολιτιστικό προϊόν που του πρέπει προβολή και υπενθύμιση.

Προφανώς και υπάρχουν «αδύνατα σημεία», λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ακόμη και τώρα η εκπομπή «ψάχνει» τον βηματισμό της. Επί παραδείγματι, οι «παρεμβάσεις» του Καθηγητή Δημιουργικής Γραφής (;) Τριαντάφυλλου Κωτόπουλου αποσυντονίζουν με τον υπέρμετρο ακαδημαϊσμό τους την κύρια «δράση» και μοιάζουν εντελώς «ξένες» (και… κρύες) από το «κεντρικό θέμα» και το ενδιαφέρον του. Σε συνάρτηση πάντα με το βαρύγδουπο (ή και υπερφίαλο) του ακαδημαϊκού τίτλου που τις συνοδεύουν. Προσωπικό μου το πρόβλημα με αυτά τα περί «δημιουργικών γραφών» και δεν το επεκτείνω.

Όπως επίσης, «χτυπητές» αδυναμίες παρουσιάζει και το «τηλεοπτικό στιλ» του Κωνσταντίνου Παπαπρίλη-Πανάτσα. Με «άνεση» που πολλές φορές «κλείνει το μάτι» στο λάιφ στάιλ και τη σοβαροφάνεια και με εμφανέστατα σημάδια αμηχανίας στην επαφή του με τους δημιουργούς, αποδεικνύεται κατώτερος του «πνευματικού βάρους» που καλείται να υποστηρίξει. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το «ύψος του πήχη» που έχει τεθεί ψηλά εξ αρχής. Συν βεβαίως το έμφυτο πρόβλημα της άρθρωσής του που δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό το επικοινωνιακό του έργο.

Ας αφήσουμε όμως τις «λεπτομέρειες» (ενδεχόμενα και τις μεμψιμοιρίες) και ας μείνουμε στις «καλές προθέσεις», επισημαίνοντας (και τονίζοντας) το μείζον: ότι τη στιγμή αυτή, το Δίγαμμα είναι η μοναδική εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση που ασχολείται αποκλειστικά με το βιβλίο και τη λογοτεχνία. Κι αυτό από μόνο του τιμάει και τους συντελεστές και την ΕΡΤ3 που επιμένει στη συνέχεια του «μύθου» που είχε «επιβάλει» η παρουσία του Βασίλη Βασιλικού με το Άξιον Εστί.

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΙ!

Παίρνοντας αφορμή από την εκδήλωση που θα διοργανώσει η Ελληνική Βουλή προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη, ο (θεωρούμενος και σοβαρός) αρθρογράφος της Καθημερινής Στέφανος Κασιμάτης σχολιάζει αυτήν της την απόφαση με τον  εξής, δηκτικό θα έλεγα, τρόπο: Η Βουλή, πληροφορούμαι, ετοιμάζεται να τιμήσει τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη. Μάλλον από λεπτότητα στη μνήμη του νεκρού (διότι ο Μπελογιάννης αγωνιζόταν για να καταργήσει τη Βουλή), η εκδήλωση δεν θα γίνει στο γνωστό κτίριο που δεσπόζει της πλατείας Συντάγματος, αλλά στην Αμαλιάδα, τόπο καταγωγής του Μπελογιάννη. Ωστόσο, ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας του και εξ όσων γνωρίζω δεν έχει υπάρξει ποτέ αναθεώρηση της δίκης. Μπορεί, λοιπόν, η θανατική ποινή που του επιβλήθηκε τότε να ήταν σκληρή και, ενδεχομένως άδικη, όμως η καταδίκη του ήταν δίκαιη και εξακολουθεί να ισχύει. Δεν είναι παράλογο η Βουλή να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του;

Θα παραβλέψω το γεγονός της (απόλυτης) ταύτισης του Στέφανου Κασιμάτη με την άποψη που εξέφρασε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς για το ίδιο θέμα. Πιθανόν η «συμπόρευση» αυτή να οφείλεται στο ότι ο θαυμαστής του Χίτλερ ΔΕΝ αγωνίζεται για την κατάργηση της Βουλής! Θα παραβλέψω επίσης και το «στιλάκι της ειρωνείας» του, που εδώ το «εξαργυρώνει» με φόντο τη μνήμη ενός νεκρού. Προτρέχω μάλιστα να προλάβω τυχόν παρερμηνείες επί της «εξαργυρώσεως», τονίζοντας ότι καμία πρόθεση δεν έχω να κατατάξω το είδος της δημοσιογραφίας που ασκεί ο κύριος Κασιμάτης με εκείνη των… αργυρώνητων. Προς Θεού!

Ας ξεκινήσουμε όμως από τα «τυπικά». Ή σωστότερα, τα… θεσμικά για να είμαστε και μέσα στο «πνεύμα» του σκεπτικού του. Πράγματι, εδώ ο Κασιμάτης έχει δίκιο (προφανώς και ο ναζιστής βουλευτής). Από τη στιγμή που δεν υπάρχει αναθεώρηση της δίκης, ο Μπελογιάννης παραμένει εσαεί στιγματισμένος με τη… ρετσινιά του κατάσκοπου! Άρα και με αυτήν του προδότη!

Όμως η Βουλή, εκτός από «θεσμικός πυλώνας», είναι (και πρέπει να είναι) ένα συνεχές εργαστήριο παραγωγής σκέψης και πολιτικής. Όταν αυτό ισχύει, τότε η «αναψηλάφηση» της ιστορίας μετέρχεται άλλων κανόνων και ερμηνειών. Υπ’ αυτήν την έννοια, της καταδίκης του Μπελογιάννη προηγούνται πλείστα όσα «μη αναθεωρημένα» εγκλήματα τα οποία καμία Βουλή και καμία κυβέρνηση δεν φρόντισαν (ως όφειλαν) να… διαλευκάνουν. Για παράδειγμα, με ποια κριτήρια «στήνονταν» οι έδρες των δικαστηρίων στη μετεμφυλιακή περίοδο; Ποιοι, ας πούμε, διόρισαν τους δικαστές που έστειλαν στο εκτελεστικό απόσπασμα τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του; Ποιοι ήταν εκείνοι που «έστησαν» τους… Παρθενώνες στα ξερονήσια; Ποιοι απολογήθηκαν για τους χιλιάδες νεκρούς της Μακρονήσου, της Γυάρου, του Άη Στράτη;

Θεσμικά και «διαδικαστικά» κανείς και ποτέ δεν έβαλε το «χέρι στη πληγή». Κανείς και ποτέ δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία να «ψηλαφήσει» τη μετεμφυλιακή (και όχι μόνο) αγριότητα των «νικητών» με όρους… θεσμών. Οποιαδήποτε «τακτοποίηση» συντελέστηκε στη βάση των ατομικών συνειδήσεων και το φιλτράρισμα μιας συλλογικής μνήμης που, πεισματικά και με κόστος, αρνιόταν υποταγές και «σκεπάσματα». Πράξη βαθιά πολιτική, γι’ αυτό και εξόχως ανθεκτική.

Το να «έρχεται» σήμερα ο Στέφανος Κασιμάτης και να ζητάει «πιστοποιητικά αθώωσης» με όρους «κανονικότητας», εκτός από υποκριτικό είναι και αφελές! Θα πρόσθετα και ανιστόρητο, μιας και στα ιστορικά χρονικά δεν έχει συμβεί να ζητηθεί αναθεώρηση δίκης για ανθρώπους που θυσιάστηκαν για τις ιδέες τους. Πράγμα ακατανόητο ίσως για τον ίδιο και το σινάφι του (εν προκειμένω και του ναζιστή συμπεριλαμβανομένου).

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Μέσα στην απρόσμενη φετινή βαρυχειμωνιά, έκατσα και διάβασα ξανά τα οκτώ (συν μία παραλογή) εκλεκτά διηγήματα του Δημοσθένη Παπαμάρκου από τη συλλογή Γκιακ. Διηγήματα γραμμένα πάνω στα «χνάρια» της μεγάλης ελληνικής πεζογραφίας, «συνομιλούν» ιδανικά με τους πρωτομάστορες του είδους και αφουγκράζονται με απαράμιλλο και ξεχωριστό τρόπο τα ανθρώπινα των μικρών τόπων. Βασισμένα σε διηγήσεις στρατιωτών που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία, καταφέρνουν, εκτός από την εξιστόρηση των «ανθρώπινων» και των «ηθών», να σκιαγραφούν μοναδικά και το ιστορικό πλαίσιο μιας ολέθριας «εθνικής επιλογής».

Ο Δημοσθένης Παπαμάρκος διαχειρίζεται με μεγάλο σεβασμό το «υλικό μνήμης» των ηρώων του, κατορθώνοντας να αναδείξει από αυτό, όχι μόνο το γλωσσικό ιδίωμα της καταγωγής τους (αρβανίτες στα πέριξ της Αττικής και της Βοιωτίας μέρη), όχι μόνο τις «οσμές» των παραδόσεών τους (με την «μπέσα» να αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο συνάφειας και επιβίωσης), αλλά και την «οσμή» ενός γυρισμού που «κουβαλάει» μέσα του τα τραύματα μιας ιστορικά ανέγγιχτης (και «ανεξιχνίαστης») βαρβαρότητας. Εκείνης των Ελλήνων στρατιωτών που βρέθηκαν να πολεμούν στα μέτωπα της Ανατολής, διακατεχόμενοι (και προφανώς εμφορούμενοι) από το… πνεύμα των αντιποίνων.

Αν και το δράμα αυτών των εμπειριών μοιάζει να βρίσκεται στο «δεύτερο πλάνο» των αφηγήσεων της συλλογής, εν τούτοις είναι τέτοια η «δυναμική» του που διατρέχει συνεχώς τη δράση των πρωταγωνιστών. Θα έλεγα καταλυτικά! Όσο και αν επιμένουν να το «προσπερνούν», όσο και αν προσπαθούν να το «κρύψουν», όσο και αν πεισματικά το ξορκίζουν και το απεμπολούν, αυτό βρίσκει πάντα χαραμάδες και εσοχές για να ελευθερώσει τα φαντάσματά του.

Οι επιζήσαντες Έλληνες της μικρασιατικής εκστρατείας είναι τα θύματα μιας «μεγάλης ιδέας» που, εκτός από «εθνικά συντρίμμια», άφησε πίσω της ψυχικά ράκη και «ανθρώπινα απορρίμματα». Αυτά που η «πατριωτική μας μεγαλοστομία» δεν διανοήθηκε ποτέ να τα λυτρώσει μέσα από μια «συλλογική αυτοκάθαρση». Και δεν επέτρεψε ποτέ να τα «βγάλει» από το «περιθώριο της μνήμης».
Αυτήν τη Μνήμη «σκαλίζει» το Γκιακ. Διακριτικά, φιλήσυχα, ειρηνικά. Έτσι όπως ταιριάζει στη μνήμη όλων εκείνων που καταχώνιασαν τον πόνο και τους φόβους τους στα «σπλάχνα της σιωπής». Τη «μέσα μας πατρίδα».

Γκιακ: Το αίμα στα αρβανίτικα / Δεσμός συγγένειας που προκύπτει από κοινή καταγωγή, συγγένεια εξ αίματος / Φόνος που γίνεται για λόγους εκδίκησης / Φυλή.
 Φωτογραφία: Στρατοπέδευση μονάδων πριν από τη διέλευση του ποταμού Σαγγάριου, Αύγουστος 1921

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

ΜΟΝΟ ΓΚΑΦΑ;

Δεν ήταν απλά ένα «κοινοβουλευτικό κάζο» αυτό που έπαθαν οι 16 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας με την επερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, ζητώντας την «εκπλήρωση» του ιστορικού ψηφίσματος της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829, ήγουν, την ανέγερση Ιερού Ναού του Σωτήρος Χριστού στην Αθήνα, ίνα εκφραστεί η ευγνωμοσύνη του Έθνους προς τον Θεό για τη βοήθεια που επέδειξε με τα θαύματά Του για τη σωτηρία του… Και φυσικά, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «κοινοβουλευτικό (και εκ… παραδρομής) πταίσμα», αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι επερωτήσεις αυτής της μορφής και αυτής της εμβέλειας τυγχάνουν της «πολιτικής κάλυψης» ολόκληρης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Πόσο μάλλον όταν στη συγκεκριμένη επερώτηση συμπαρατάσονται και βουλευτές που δεν ανήκουν στον κομματικό της χώρο.

Γιατί λοιπόν όχι απλά ένα «κάζο» ή ένα ανεπαίσθητο «λειτουργικό πταίσμα»; Γιατί όχι μία «λανθασμένη επιλογή» που το άμεσο «τράβηγμά» της ενδεχομένως να την «αθωώνει» κιόλας;
Ας μη γελιόμαστε! Τα όσα αναφέρονται στην επερώτηση, περιγράφουν (και εξυπηρετούν) ένα πολύ συγκεκριμένο ιδεολόγημα, οι «ρίζες» του οποίου «ποτίστηκαν» ιδανικά στα μετεμφυλιακά χρόνια και «κάρπισαν» θεωρητικά και αισθητικά καθ’ όλη τη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας. Πάει να πει, το ιδεολόγημα του «ελληνοχριστιανικού ιδεώδους». Επομένως, η επερώτηση των 16 (συν 2) είναι μία «εκ βαθέων» και άκρως συνειδητή πρωτοβουλία, η οποία έρχεται να «υπενθυμίσει» συγκεκριμένες ιδεολογικές «καταγωγές» και συγκεκριμένα πολιτικά αφηγήματα.

Επειδή όμως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διανύει περίοδο φιλελευθερισμού και… αριστείας, θα ήταν «άκομψο» και παρακινδυνευμένο να συνδέσει τώρα τη «μοίρα» του με «ιδεολογικά εξώγαμα» και «αρπαγμένους κομισάριους» ο ρόλος των οποίων εξαντλείται σε «τριτοκλασάτες αποστολές» που μοναδικό στόχο και σκοπό έχουν να συγκρατηθεί το ακροδεξιό ακροατήριο.

Τι έκανε η Νέα Δημοκρατία; «Φόρτωσε» στις πλάτες του «κομματικού της πάγκου» (από Γιακουμάτο μέχρι Κυριαζίδη και από Παπακώστα μέχρι Ράπτη) μία υπόθεση που, αν δεν «έσκαγε» επικοινωνιακά, θα είχε τα εξής πλεονεκτήματα: πρώτον, θα άνοιγε «πόρτα» σε ένα μεγάλο κομμάτι της ακροδεξιάς πλέμπας που «κυκλοφορεί» στο διαδίκτυο και δεύτερον, η ηγεσία της θα εξακολουθούσε να «πουλάει»… φιλελεύθερη μούρη! Και ούτε γάτα ούτε ζημιά!

Όμως η υποκρισία (μαζί και το ψέμα) έχουν κοντά ποδάρια. Όταν μάλιστα εκλείπει και το τάλαντο της διαχείρισής τους, τότε όχι μόνο γίνεσαι «ρόμπα» και περίγελος, αλλά «καρφώνεσαι» κιόλας! Εν προκειμένω τόσο που να μην έχεις τρύπα να κρυφτείς!

Όχι, δεν μιλάω για το «χώσιμο» του ενός από τους «2» συνοδοιπόρους των «16», ο οποίος, ως ακραιφνής ρατσιστής και φασίστας θα «καταγγείλει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως νεοταξίτη που δεν σέβεται ούτε την παράταξη, ούτε την παράδοση, ούτε το Θρησκευόμενο λαό, ούτε τους βουλευτές του, μα ούτε και αυτό το Τάμα του Έθνους. Όχι, αυτά είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα όταν οι συμμαχίες είναι (ή μήπως όχι;) ανίερες! Αλλού είναι το κατάπτυστο και το τραγικό της… γκάφας!

Πού; Στο ότι οι 16 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας διατρέχουν το «ιστορικό του Τάματος», αποσιωπώντας (προκλητικά όμως) τη σύνδεσή του με τη χουντική περίοδο! Κουβέντα για το σκάνδαλο, λέξη για τα δεκάδες εκατομμύρια που έγιναν καπνός, κιχ για τις ενοχές των συνταγματαρχών και των ημετέρων τους. Ξέπλυμα κανονικό! Τέτοιο που να κάνει πια τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη, το Πλεύρη (και τα άλλα… παιδιά) να νιώθουν… σαν στο σπίτι τους!

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

ΖΗΛΕΙΕΣ;

Στις ΗΠΑ, λέει, οι πολυγαμικοί ζητούν τη νομιμοποίηση των… δραστηριοτήτων τους! Νά πώς διεισδύει ο ισλαμισμός στα έθιμα και τις παραδόσεις μας.

Σύντομο και περιεκτικό: πώς τον λένε τον σοφέρ του Πατούλη; Χρυσό Οδηγό! Ξέρω, κρύο, αλλά ασορτί με την… οικογένεια!

Συνειρμοί: Ο ΣΚΑΪ στηρίζει σθεναρά το ευρώ και ανοίγει μέτωπο ενάντια στους υποστηρικτές της δραχμής. Σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα θα έχουμε 62% υπέρ δραχμής και στο τέλος θα μείνουμε στο ευρώ!

Στα καλά νέα της ημέρας, οι εθελοντές συντηρητές έργων τέχνης που επιδιορθώνουν το γκράφιτι με την κουκουβάγια στο Μεταξουργείο.

Παλαιό αλλά εσαεί επίκαιρο: ο Γιάννης Πρετεντέρης επιτίθεται στον Βασίλη Ραφαηλίδη, καταλογίζοντάς του ότι υπερασπίζεται απολυταρχικά καθεστώτα όπως αυτό της Σοβιετικής Ένωσης!
Η απάντηση του Ραφαηλίδη; Αν είχαμε εδώ τέτοιο καθεστώς εγώ θα ήμουν στη φυλακή και εσύ θα το υπεράσπιζες! Τάπα!

Στο Protagon, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Άνδρεας Ζαμπούκος ποστάρει φωτογραφία από τις διαδηλώσεις στη Ρουμανία και αναρωτιέται: γιατί δεν αντιδράσαμε ποτέ σαν τους Ρουμάνους; Ζητάει «αντίδραση» αυτός (και οι «όμοιοι» του) που όταν κατέβαιναν 500.000 άνθρωποι στους δρόμους της Αθήνας τούς αποκαλούσε «υποκινούμενους» και φασίστες!

Στη δίκη της Χρυσής Αυγής, μάρτυρες αναγνωρίζουν συνεχώς δράστες. Στη δίκη του αναρχικού Θεοφίλου, κανένας! Χρειάζεται να ρωτήσω ποιος βρίσκεται ακόμη στη φυλακή;

Ανάρτηση στο twitter του ΣΚΑΙ:
Δάσκαλος: Γιάννη, από τι έκανε ο θεός τον άνθρωπο;
Γιάννης: Από χώμα κύριε
Δάσκαλος: Και τους μαύρους από τι τους έκανε;
Γιάννης: Από καρβουνόσκονη κύριε
Μέχρι τώρα που μιλάμε, κανένας Εισαγγελέας δεν έχει εμφανιστεί για να υπερασπίσει (και να εφαρμόσει) τον αντιρατσιστικό νόμο!

Αστυνομικός αποκαλύπτει: Eίχα εντολή για σαρκική συνάφεια πριν συλλάβω την ιερόδουλη. Τραβάτε με κι ας κλαίω…

Προβληματισμός (λέμε τώρα) του Γιώργου Καλαντζή στο facebook: Αντί ο κύριος Νεφελούδης και οι τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα να προσπαθούν να βρουν τρόπο να γυρίσουν στη δουλειά τους οι 180 πρώην εργαζόμενοι στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων, αυτοί με τις ενέργειες τους θα πετύχουν στους 180 ανέργους να προσθέσουν άλλους 700, δηλαδή να υπάρχουν 900 άνεργοι ακόμη. Αυτό θέλουν;

Της αναρτήσεως, ακολουθούν τα παρακάτω σχόλια:
Χαράλαμπος Παμπορίδης: Γιώργο, πρόθεση του είναι να ισοπεδώσουν τα πάντα. Με τους τεμπέληδες, τους καταληψίες, τους αναρχικούς!
Γιώργος Ζαρκάδας: Γιώργη και σεις αριστερόστροφα κυβερνήσατε… σοσιαλιστικά!
Κώστας Τάτσης: Ο Γιώργος ο Ζαρκάδας έχει απόλυτα δίκαιο. Η Παγκόσμια οικονομία στο δυτικό κόσμο είχε μια φοβερή ανάπτυξη με κοινωνικές παροχές ασύλληπτες σε σχέση με τα Σοσιαλιστικά κράτη και αντί να την επιβάλουμε σε όλο τον κόσμο μέσα από διάλογο, θεοποιήσαμε την αριστερά σε όλες της τις μορφές με αποτέλεσμα ο κόσμος να ψηφίζει την ελεύθερη οικονομία και οι κυβερνήσεις που εκλέγονται να σύρονται από νοσηρά ιδεοληπτικά συνθήματα της Αριστεράς.
Γιώργος Κουτσός: Προδότες ήταν, αλήτες έγιναν!

Και για να δείτε πόσο δίκαιο έχουν οι ως άνω… σχολιαστές, αντιγράφω από τη Μακεδονία μικρή είδηση από τον Δεκέμβριο του 1956, με τίτλο: Οι Κομμουνισταί τρώγουν και δεν Πληρώνουν…
Την 7ην εσπερινήν οκτώ κομμουνισταί μεταβάντες εις τον παρά τον Λευκόν Πύργον εστιατόριον «Ο Γέρος του Μωριά», έφαγαν διάφορα φαγητά συνολικής αξίας 89 δραχμών αρνηθέντες μετά ταύτα να εξοφλήσουν τον λογαριασμόν. Όταν ο καταστηματάρχης εκάλεσε την Αστυνομίαν, οι οκτώ κομμουνισταί ετράπησαν εις φυγήν.

Άνοιξε καφετέρια στην Αθήνα στο όνομα του νεκρού Παντελή Παντελίδη! Το λες και καινοτόμο επιχειρείν!

Άσκηση σε σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής: Βγάλτε από την τσέπη σας ό,τι αγγίξετε πρώτο και γράψτε ένα κείμενο για αυτό… Καλέ, πώς να το βγάλω αυτό που άγγιξα πρώτο; Αισχύνομαι σας λέω!

Έχω κι άλλο από Γιώργο Καλαντζή: Αγωνίστηκα το 2007, όταν τέθηκε το δίλημμα μεταξύ εργοστασίου Θεσσαλονίκης και εργοστασίου Νέας Καρβάλης. Έκλεισε τότε το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης. Μπορούσε να είχε συμβεί το αντίθετο και το αποτρέψαμε.
Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά έχω μία υποψία ότι το 2007 ο Γιώργος Καλαντζής ήταν βουλευτής –άρα, εκ του θεσμικού ρόλου και μόνο, όφειλε να μεριμνεί για ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους– και (κυρίως) υπουργός Μακεδονίας Θράκης!

Μακάριος Λαζαρίδης: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φοράει πάντα τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Αυτήν που παίζαμε με τα… Νησιά Φερόες;

Κι ένα τελευταίο από Γιωργάκη (Καλαντζή). Απατώντας στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Μορφίδη, αναφέρεται μεταξύ άλλων και στο θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων, τονίζοντας τα εξής: Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε το 2012, επί κυβέρνησης Παπαδήμου. Δεν ήμουν βουλευτής τότε, κύριε Μορφίδη. Δεν ψήφισα υπέρ της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων, όπως δεν ψήφισα και κανένα μνημόνιο. Ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, ούτε το τρίτο, όπως έχουν κάνει πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ… Δηλαδή, για να έχουμε καλό ερώτημα, αν ΗΤΑΝ βουλευτής στις περιόδους που αναφέρει, ΔΕΝ θα ψήφιζε την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και θα έλεγε ΟΧΙ στα Μνημόνια; Ή να υποθέσω… μάγκας εκ του ασφαλούς;

Ηλίας Ψινάκης: Να γίνει γνωστός ο Παρθενώνας από την προβολή που θα του κάνει η Gucci… Κατά τα άλλα, δήμαρχος του ιστορικού Μαραθώνα!

Γιώργος Καρατζαφέρης: ο Κασιδιάρης είναι μέσα στους 5 πιο ευφυέστερους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου. Όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν είπε πως οι άλλοι 4 είναι ο Μιχαλολιάκος, η Ζαρούλια, ο Παππάς και ο Γερμενής!

Δυναμική επανεμφάνιση του τιτάνα της πολιτικής σκέψης Κλειτσιώτη με δήλωση που θα συζητηθεί: Πιστεύω πως πρόβλημα Grexit δεν θα έχουμε…

Αυτό το: Καβάλα, τουριστικός προορισμός αριστείας μπορεί κάποιος να μας το κάνει πιο… λιανά; Τι δηλαδή; Σκοπεύουμε να το γυρίσουμε στο… πνευματικό; Λέτε να δούμε Ιωσηφίδου… ιέρεια και Ξανθόπουλο… Θουκυδίδη; Αχ, κάνε Θέε μου να το ζήσω!

Ο Κασιμάτης στην Καθημερινή για τους… vegan: Πρόκειται για μορφή ψυχικής διαταραχής, στην οποία ο ασθενής δεν τρώει καθόλου ζωικά προϊόντα. Των… αρίστων κι αυτός!

Ο ΣΚΑΪ αυτήν τη στιγμή έχει καλεσμένο έναν τύπο που λανσάρει εφαρμογή σε κινητά που λέει το φλιτζάνι! Μένουμε Ευρώπη ρεεεεεεεε!

Στα ακόμη καλύτερα νέα, η είδηση που ακολουθεί: Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πάτρας εξέφρασε την αγάπη του και τη συμπαράστασή του στο πρόσωπο του δημάρχου Κώστα Πελετίδη.

Ονομάζεται Γιώργος Καραμέρος, είναι Αντιπεριφερειάρχης Αττικής (και φαν της Δούρου την οποία μάλιστα θεωρεί και… σέξυ) και παίρνει θέση για το θέμα που προέκυψε με τον Παρθενώνα και τον Οίκο Gucci! Τι λέει; Αποθεώστε τον: Η υπόθεση Gucci Ακρόπολη είναι ενδεικτική για το πώς κυβερνούν αυτή τη χώρα οι υπερησιακοί, οι ιδεοληψίες και όσοι δεν έχουν ιδρώσει για 1 ευρώ!

Αυτό με τους αγρότες γιατί μου θυμίζει λίγο από το άλλο με το… σκίσιμο των μνημονίων;

Αυτό πάλι; Ο ΣΕΓΑΣ, λέει, βράβευσε τη δήμαρχο Καβάλας για την πολύτιμη υποστήριξή της στην ανάπτυξη του Κλασικού Αθλητισμού στην πόλη. Έγινε κάτι που μου διαφεύγει;

Ξεχάστε τους πολεμικούς ανταποκριτές! Το iefimerida στέλνει ρεπόρτερ στο Κανταχάρ των… Εξαρχείων!

250.000 άνθρωποι είδαν σε live μετάδοση στο facebook τη δολοφονία ενός 26χρονου στη Ρουμανία. Μάλιστα, 400 πάτησαν και Like. Τερματίζουμε, γενικώς!

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

ΦΑΣΙΣΤΟΜΠΑΤΣΟΙ

Όπα, τι έχουμε εδώ, λεβέντες μου; Τι ομάδα εν ενεργεία αστυνομικών είναι αυτή που εμφανίστηκε στο facebook με την επωνυμία Σκυλιά του Πολέμου; Πόσο «σκυλιά» και ποιος ο «πόλεμος»; Αν κρίνω από τις αναρτήσεις και τα σχόλια, είναι ολοφάνερο ότι η «παρέα των μπάτσων» δεν είναι τίποτε άλλο από μία φασιστική διαδικτυακή γκρούπα, τα μέλη της οποίας αλωνίζουν πίσω από την ανωνυμία που τους παρέχει ο δημοφιλής ιστότοπος. Ίδιον άλλωστε των θρασύδειλων ψευτοπαλληκαράδων η «κουκούλα» και τα «σκοτάδια». Μια ζωή στη σκιά…

Η αλήθεια είναι ότι (για άλλη μια φόρα) δεν «πέσαμε από τα σύννεφα». Οι ναζιστικοί θύλακες υπήρχαν πάντα στην Ελληνική Αστυνομία. Απλά τώρα (και μέσα στη ροή των τεχνολογικών εξελίξεων), οι ιδέες τους και οι συμπεριφορές τους βρίσκουν πλέον καινούρια «μονοπάτια έκφρασης» και επικοινωνίας και «γόνιμα εδάφη» για να… εκτροχιαστούν στο μίσος και τον φανατισμό. Εδώ και στη βαρβαρότητα!

Από τα λίγα «δείγματα» των θεμάτων που πρόλαβε να δημοσιεύσει η εφημερίδα Το Ποντίκι (και λέω «πρόλαβε» γιατί ήδη το facebook έχει «κατεβάσει» τον λογαριασμό της ομάδας λόγω της ρητορικής των περιεχομένων της), εκείνα που παρουσιάζουν το πιο μεγάλο ενδιαφέρον, δεν είναι ούτε οι ύμνοι στη χούντα και τον Παπαδόπουλο ούτε η λύσσα τους για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (εμείς τους περιμένουμε με μια σφαίρα στη θαλάμη) ούτε βεβαίως οι απόψεις τους (σωστότερα, τα μουγκρητά τους) για τους γκέι. Αυτά λίγο-πολύ αποτελούν «τυπικό δείγμα» της φάρας τους. Το «ζόρικο» και το ανατριχιαστικό είναι οι «συμβουλές» και οι «οδηγίες» που δίνουν στους συναδέλφους τους για… βασανισμούς και εικονικούς πνιγμούς και φυσικά οι απειλές (σε επίπεδο μαφιόζικης συμμορίας) ενάντια σε εκείνους που θεωρούν «εχθρούς» και αντιπάλους τους!

Σοβαρό από όποια πλευρά και αν το κοιτάξει κανείς, το θέμα «ακουμπάει» άμεσα την ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας (σαφώς και τον πολιτικό της προϊστάμενο), με την «αδράνεια» και την «αδιαφορία» τους να συνομολογούν «κάλυψη» και «ανοχή». Εκτός κι αν οι εξω-επαγγελματικές δραστηριότητες των συναδέλφων τους δεν εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της υπηρεσίας Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μέλημα της οποίας μοιάζει να είναι η σωτηρία της κοινωνίας από τον… Γέροντα Παστίτσιο.

Η «αφασία» αυτή ίσως να είναι και η πιθανή αιτία που ο διαχειριστής-μπάτσος τολμάει να ανακοινώνει δημόσια την επιστροφή του με κάθε… επισημότητα! Επιστρέφουμε πιο εριστικοί από ποτέ, πιο ειρωνικοί, πιο εμετικοί, πιο Σκυλιά του Πολέμου! Μήπως το πράγμα αρχίζει να «χοντραίνει»; Μήπως λέω…

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

ΜΝΗΜΕΙΟ Ή Ο,ΤΙ ΠΡΟΑΙΡΕΙΣΘΕ;

Διάβαζα προχθές ένα σχόλιο που με αρκετή δόση «πίκρας, θυμού και αγανάκτησης» ανάρτησε στο facebook φίλος από τα Λιμεναριά. Θέμα του «ερεθισμού» του, η αδιάφορη στάση του δήμου –άλλως και έμμεση άρνησή του– να συντηρήσει και να αναπαλαιώσει ένα κτίριο που ανήκει στον «χωροταξικό κορμό» του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος, γνωστό στους ντόπιους με το όνομα Μικρό Παλατάκι. Κτίριο που, στην περίοδο της ακμής των Μεταλλείων, λειτουργούσε ως δεύτερο διοικητικό κέντρο της επιχείρησης και που κάποιοι κάτοικοι του χωριού –εικάζω μέλη του εκεί Πολιτιστικού Συλλόγου– επιθυμούν να «αξιοποιήσουν» ως μόνιμο εκθετήριο των γλυπτών που φιλοτεχνεί ο Κώστας Λόβουλος. Λόγος για τον οποίο προστρέχουν και στη βοήθεια του δήμου.

Για την οικονομία της συζήτησης, προσπερνάω τον μακροχρόνιο μύθο περί «ανταγωνισμού Νοτίων και Βορείων» που για άλλη μια φόρα επανέρχεται ως κύριο επιχείρημα «άνισης μεταχείρισης» των… κατατρεγμένων νοτίων. Άσχετα αν επί της ουσίας, ένας τέτοιος «μύθος», προσφέρει το καλύτερο πολιτικό άλλοθι στη μετριότητα και την ανεπάρκεια των τοπικών παραγόντων του… ημετέρου νότου! Το θέμα (ή μάλλον τα θέματα) είναι άλλα και εκεί θα εστιάσω. Με τη σειρά λοιπόν…

Πρώτο ζήτημα που προκύπτει είναι ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία ενός μικρού τόπου (εν προκειμένω αυτή των Λιμεναρίων) αντιμετωπίζει ένα σπουδαίο Μνημείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Πάνω στο «πάθος» και την «έξαψη» για προσφορά, πάνω στην αγωνιώδη (σαφώς άδολη και ανιδιοτελή) προσπάθεια να «σωθεί» και να «αναδειχθεί» ένας χώρος και ένα κτίσμα που ρημάζει από την ασυγχώρητη αδιαφορία των ιθυνόντων, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ο αυθόρμητος και ο σπασμωδικός χαρακτήρας της πρωτοβουλίας τους υπονομεύει το μείζον: τον τεμαχισμό του Μνημείου μέσω αποσπασματικών και ανοργάνωτων επεμβάσεων. Τέτοιων που να ακυρώνουν το «όλον» του Συγκροτήματος και να προσδίδουν στο «αναστηλωτικό όραμα» στοιχεία αρπακολισμού.

Ζήτημα δεύτερο, η αντίληψη περί «καλλιτεχνίας» που στην ελληνική ενδοχώρα ταυτίζεται εν πολλοίς και με τη «μάστιγα» των τοπικών μουσείων. Κυρίως εκείνων της (λέμε τώρα) λαογραφίας. Φρονώ ότι πάνω σε μια τέτοια «πεπατημένη» εμφορείται και η ιδέα της «ίδρυσης μουσείου» με τα γλυπτά του Κώστα Λόβουλου. Επειδή ελάχιστα γνωρίζω το έργο του καλλιτέχνη –και αυτό μόνο από τις υπαίθριες εκφράσεις του– δεν έχω κανέναν λόγο να εμπλακώ σε αισθητικές «περιπέτειες κρίσεις». Το θέμα έτσι κι αλλιώς δεν είναι η ποιότητα των γλυπτών του. Το μείζον (και εδώ) είναι ότι πάει να εδραιωθεί ένα «πολιτιστικό τετελεσμένο» ερήμην των προσδοκιών που εκκόλαψε η τεράστια προσπάθεια των ειδικών για τη διάσωση και αναστήλωση του Μνημείου. Και φυσικά, ερήμην ενός σχεδιασμού που προβλέπει συγκεκριμένες (και τα μάλα ενδιαφέρουσες) πολιτιστικές χρήσεις και λειτουργίες.

Τρίτο και σημαντικότερο; Αυτό που διαφάνηκε μέσα από τον (facebookικό, έστω) διάλογο που ακολούθησε της ανάρτησης. Εκεί –εκτός από την πολύτιμη πληροφορία που «έδωσε» ο πρώην νομάρχης Θεόδωρος Καλλιοντζής και η οποία αφορούσε στην μελέτη του ΙΓΜΕ (η «τύχη» της οποίας αγνοείται)– ο αντιδήμαρχος επί των οικονομικών του δήμου Θάσου Γιάννης Πλαφαδέλης, ερωτηθείς αν η Δημοτική Αρχή έχει δικιά της πρόταση αναστήλωσης και αξιοποίησης του Μνημείου, απάντησε διά της τακτικής που τον διακρίνει. Αυτής του… πετάω την μπάλα στα περιστέρια! Μέρος προφανώς μιας «αφωνίας» που (εκτός από ερωτήματα) εγείρει και πλείστες όσες… υπόνοιες.

Τέλος (και για άλλη μια φορά): αν όντως υπάρχει «ζήλος» και «πόθος» να γίνει πράξη το όραμα της ανάδειξης του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανάπτυξη του νησιού), οφείλουν όλοι (μα ΟΛΟΙ όμως) να συστρατευτούν πίσω από εκείνους που «άνοιξαν» πρώτοι τον δρόμο της σωτηρίας του. Και ΣΗΜΕΡΑ κιόλας, να πράξουν το απλούστερο όλων: να υιοθετήσουν επίσημα την εξαιρετική Διπλωματική Εργασία της Αναστασίας Στέλλα και με αυτήν υπό μάλης να αναζητήσουν πόρους και κονδύλια για την πραγματοποίησή της. Όλα τα άλλα, μια τρύπα στο νερό και «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Ή και… μπάλες στην εξέδρα. Αναλόγως!

Υ.Γ.: Μόλις τώρα διαβάζω ότι η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης έχει την μικρότερη απορροφητικότητα στα προγράμματα του ΕΣΠΑ. Όποια σύνδεση με τα όσα προηγήθηκαν, ας ΜΗ θεωρηθεί τυχαία.

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ

Τις τελευταίες ημέρες ξεκίνησε μία άτυπη συζήτηση για την τακτική και τους τρόπους που θα πρέπει να επιλέξει ο δήμος (κατ’ επέκταση και η τοπική κοινωνία) σε σχέση με τη διεκδίκηση χώρων και κτισμάτων που το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς παραμένει ακόμη «θολό» (βλέπε Ακτή Καλαμίτσας) και «αδρανές» (Στρατόπεδο Ασημακοπούλου, παλιά Δικαστήρια, παλιό Νοσοκομείο). Στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης, βρέθηκε η πρόταση του Βαγγέλη Παππά για την «κατάληψη» και την απόδοσή τους στο λαό της πόλης. Άποψη που (εμμέσως) βρήκε «υποστήριξη» και από τον πρώην δημοτικό σύμβουλο (και τέως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ) Ηλία Ιωαννίδη, ο οποίος μάλιστα ανέσυρε στη μνήμη μας το παράδειγμα της Μεγάλης Λέσχης και το αποτέλεσμα από εκείνο το εγχείρημα του Λευτέρη Αθανασιάδη.

Πόσο ρεαλιστική όμως μπορεί να είναι σήμερα μία τέτοια «περιπέτεια»; Και πόσο ικανή για να αποτινάξει από πάνω της φορτίσεις και συναισθήματα που (συνήθως) «καθοδηγούνται» από απλουστευτικά αφηγήματα και κινηματικές πομφόλυγες; Γιατί, όσο και αν σε «πνίγει το δίκαιο», όσο κι αν η συλλογική μας συνείδηση διατηρεί ακόμη κάτι από τις αγωνιστικές της ικμάδες, εκείνο που εξ αρχής απαιτείται είναι ένα πειστικό και άρτια οργανωμένο σχέδιο «επίθεσης». Τέτοιο που να μην αφήνει ακάλυπτη ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια.

Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Κατά τη γνώμη μου, όχι και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω.
Εκτιμώ ότι η οποιαδήποτε σύγκριση με το παρελθόν διά του παραδείγματος της Μεγάλης Λέσχης είναι πέρα για πέρα άστοχη και απλοϊκή. Η δε επίκλησή της, το μόνο που καταφέρνει είναι να αναπολούν κάποιοι τα… έπη του Λευτέρη! Κι αυτό γιατί, καμία σχέση δεν έχουν οι τότε συνθήκες με αυτές που βιώνουμε σήμερα. Τότε, ο συγχωρεμένος ο Αθανασιάδης έδρασε με την «πολιτική σιγουριά» που του εξασφάλιζε ο (παντοδύναμος) κομματικός του χώρος. Είχε «κοινό» που τον λάτρευε και τον ακολουθούσε πιστά. Η διοίκηση που ασκούσε απολάμβανε την αποδοχή και την εκτίμηση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Το κυριότερο; Η στόχευσή του υπήρξε υπόδειγμα τακτικής. Γνώριζε πού «χτυπούσε», ήξερε ότι οι ιδιοκτησιακές αντιστάσεις θα υποχωρούσαν πολύ γρήγορα και έδινε προοπτική λειτουργίας που δεν χωρούσε την παραμικρή αμφισβήτηση.

Αυτές οι «προϋποθέσεις» είναι που απουσιάζουν από το σημερινό «πλάνο των καταλήψεων», με αποτέλεσμα να το καθιστούν «ευάλωτο» και (προφανώς) μη εφαρμόσιμο. Πού «δυσκολεύουν» τα πράγματα; Πρώτα απ’ όλα στο γεγονός ότι οι χώροι και οι εκτάσεις τους είναι τέτοιας κλίμακας και τέτοιας ιδιομορφίας που είναι δύσκολο (για να μην πω ακατόρθωτο) να τεθούν υπό… λαϊκή λειτουργία. Δεύτερον, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν υφίσταται κανένα σχέδιο που να τεκμηριώνει σοβαρά και υπεύθυνα τη χρήση τους, με αποτέλεσμα αυτό να αδυνατίζει την οποιαδήποτε διάθεση και… ορμή. Τρίτον, η χωροταξική διασπορά, απαιτεί «στρατούς πολιτών» που, εκτός από «αφοσιωμένοι», θα πρέπει να είναι και πεισμένοι για το αποτέλεσμα του… αγώνα τους. Τέταρτον, πουθενά στον «πολιτικό ορίζοντα» δεν διαφαίνονται ηγέτες που θα μπορούσαν να «ξεμπλοκάρουν» την κοινωνική αδράνεια.

Επειδή τίποτε από όλα αυτά δεν μοιάζει «εξασφαλισμένο» (τουναντίον), ένα μόνο απομένει: να απαλλάξουμε τη λέξη «κατάληψη» από το πρακτικό της νόημα και φορτίο και να αποδώσουμε σε αυτήν τον συμβολικό της χαρακτήρα, με την ευχή να «αξιοποιηθεί» σωστά. Γιατί και αυτό… παίζει!

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

ΣΤΟΝ ΛΟΥΚΙΑΝΟ...


Χειμώνας του ’94. Παλιό Ωδείο. Μας ξάφνιασε. Ήρθε από βραδίς μαζί με τον κιθαρίστα του. Τα πνευστά αύριο, είπε και δρασκέλισε στη μέσα μεριά του μπαρ. Κίνηση οικειότητας, βγαλμένη από ένα «ρεπερτόριο» μοναδικής αλήθειας. Άρχισαν τα καλωσορίσματα και οι συστάσεις. Ο ηγήτωρ Θοδωρής, ο Στράτος ο ηχολήπτης, ο Μάκης, ο Στάθης, ο Σίμος… Προπάντων, ο κύριος Δημοσθένης Σιούλας. Εγκάρδιος και ευδιάθετος, άρχισε να αποβάλλει σιγά-σιγά την κούραση του ταξιδιού. Η εξοικείωση, γρήγορη, βοηθούμενη και από το αλκοόλ που έρεε άφθονο και εκλεκτό. Εκείνος με ένα ποτήρι λευκό κρασί στο χέρι να ρουφάει ακατάπαυστα άφιλτρα και ’μεις γύρω του να γευόμαστε δόσεις από το χιούμορ και τις ιστορίες του. Καλώς μας ήρθες, Λουκιανέ…




Τρεις νύχτες στην πόλη με τον καθένα μας να συναρμολογεί κομμάτια από το παζλ της ζωής του. Τραγούδια κρεμασμένα από τα χείλη ολονών. Και ήμασταν πολλοί. Γενιές μιξαρισμένες στους ρυθμούς του σουίνγκ, της κάντρι, του ροκ εν ρολ, του ρεμπέτικου. Κι αυτός εκεί, συντροφιά με τους «κολλητούς» του. Ο Σουγιούλ, ο Κολντρέιν, ο Γιαννίδης, ο Πόρτερ, ο Πρίσλεϋ, ο Βαμβακάρης… Σαν ένα σάουντρακ για ένα φιλμ νουάρ που δεν γυρίστηκε ποτέ! Το μαγικό Media Luz! Θα μου υπογράψετε αυτόν τον δίσκο! Χαμογέλασε. Θα ανήκεις στους 170 που τον αγόρασαν, είπε, και ζήτησε στυλό…

Ανήκω σε αυτούς που, άγουρος ακόμη, προσπαθούσα να βρω άκρη και νόημα με τα Μικροαστικά του. Να λιώνει η βελόνα πάνω στον Εργένη, να γρατζουνάει επίμονα στον Γάμο, κι έπειτα να «ανοίγω λογαριασμούς» με το Οικονομία κάνε. Ύστερα τα Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας. Τι άραγε να σήμαινε εκείνος ο στίχος… Η πατρίδα ένα καράβι, που ολουνούς μας κουβαλάει, πάει η φόρμουλα βάι βάι, η «πλέμπα» πια δε μασάει! Κι ήταν ακόμη 1975! Ποιος να δει την «πλέμπα» που έρχονταν…



Όταν εκεί προς τα μέσα της δεκαετίας του ’80 αρχίσαμε να «ξεφορτώνουμε» τα μεταπολιτευτικά μας βάρη, ο Λουκιανός ήρθε και μας πήρε μαζί του σε πάρτι μεθυστικά. Ηλικίες που «καίγονταν» για έρωτες και απολαύσεις, περιπλανώμενες σε ακοίμητες πόλεις. Με τα Θερινά σινεμά να απλώνουν τις οθόνες τους σε Μοναχικούς Κάου-Μπόι, τρατάροντας χρώματα σε χαμηλόφωνα μπλουζ. Το αφήνω να παίζει και τον αποχαιρετώ… 17 Amaryllidos Str. Blues.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

ΣΕΜΕΔΑΚΙ ΜΕ ΒΑΖΟ

Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε εσείς, αδελφοί μου, για τις καρναβαλικές εκδηλώσεις, αλλά εγώ ταυτίζομαι πλήρως με αυτήν του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά! Πρόκειται για φιλόυλες, φιλήδονες, ειδωλολατρικές και σατανοκίνητες γιορτές με ροπή προς την κτηνωδία!

Διότι, αγαπητοί μου, πρέπει να γνωρίζετε ότι τις εκδηλώσεις αυτές τις διοργανώνει ο ίδιος ο… διάβολος! Ναι, αυτός ο παλιοβελζεβούλης είναι που μας ωθεί σε αισχρολογίες και σαρκολατρικούς χορούς. Αυτός μας βάζει να καλύπτουμε τα πρόσωπά μας με μάσκες για να ασχημονούμε και να διακωμωδούμε τα ιερά και τα όσια της πίστεως! Γι’ αυτό… μακριά. Ξου!

Κατά πώς διαβάζω στην Πρωινή, ο Πέτρος Πετρόπουλος «αναβαθμίζεται» και από πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ πάει για αντιδήμαρχος… καθημερινότητας! Θρηνεί το θέατρο!!!

Περιμένω τη στιγμή που δεν θα κάνει λάθος σε σύνθετη λέξη ο Ρουβάς!

Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν μπήκα στη Μόρια διότι για να μπω έπρεπε να συνοδεύομαι με δύο διμοιρίες αστυνομικών. Όχι, κανείς δεν βρέθηκε να του θυμίσει ότι κοτζαμάν Πάπας πήγε εντελώς… απροστάτευτος.

Αυτός ο Τσουκαλαδάκης που προορίζεται για υποψήφιος στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας είναι ο ίδιος με τα κολλαγόνα και τους Παραιτηθείτε; Αν ναι, μάλλον θα το κέρδισε το χρίσμα από εκείνη τη (μνημειώδη) ανάρτησή του στο facebook τον Δεκέμβριο του 2014. Να σας τη «φρεσκάρω» στη μνήμη σας;

Το iPhone 6 ξεπουλάει, η Αράχωβα και τα σχετικά 100% πληρότητα, η κίνηση στους δρόμους αυξημένη, οι πωλήσεις αυτοκινήτων αυξητικές πολύ, οι διαφημιστικές δαπάνες επίσης και εμφανίζονται ξανά κάρτες για δόσεις! Μάλλον είμαστε σε πολύ καλύτερο δρόμο…

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος τώρα στον Βήμα fm: Αν γίνεται να κλείσουν τα σύνορα και να σταματήσουν τα μπιμπερό στα μωρά και τέτοιες αηδίες… Και χοντρόπετσος και φασίστας.

Άλλο ένα χτύπημα στην εγκληματικότητα και την παρανομία: η αστυνομία συνέλαβε μία 24χρονη γιατί σε κατ’ οίκον έρευνα βρέθηκε να κατέχει 12 γραμμάρια ινδικής κάνναβης!

Εφημερίδα Πρώτο Θέμα: Ο σατανιστής Ασημάκης Κατσούλας κάνει βόλτα στα μαγαζιά! Πάλι καλά, θα μπορούσε να το συνεχίσει με την προτροπή… Κρυφτείτε!

Καλά, εμένα περιμένατε να σας το πω ότι οι πλούσιοι δεν χωρίζουν; Μόνο σε διάσταση αυτοί, αγάπες μου!

Σιγά μην πήγαινε η Μαρέβα να αγοράσει το μισογκρεμισμένο σπίτι του Παλαμά. Από Βολταίρο και πάνω οι… άριστοι!

Έφτιαξαν ομάδα στο facebook οι πασόκοι που την ονόμασαν Ομάδα Μνήμης, αλλά ακόμη να αξιοποιηθεί ο Λάκης Καγκαΐδης!

Σταύρος Θεοδωράκης: Το ’60 η χώρα μας είχε 1.100.000 βοοειδή και 500.000 χοιρινά. Σήμερα εισάγει 92% του μοσχαρίσιου και 77% του χοιρινού κρέατος. Μάλλον όταν υπογράφονταν η συμφωνία για τη Κοινή Αγροτική Πολιτική… ρέμβαζε!

Οδεύουμε προς τη συντέλεια του κόσμου! Αντί η Αστυνομία να κυνηγάει τους αναρχοκομμουνιστάς, ψάχνει να συλλάβει τον Σεραφείμ! Και αυτό δεν είναι καθόλου καλό νέο!

Συνειρμικά εντελώς… Ξέρετε αν ο Χριστός κρυβόταν για να γλιτώσει το… αυτόφωρο;

Κοπέλα μου, ο Χριστόδουλος το «ελάτε όπως είστε» δεν το είπε για τους ομοφυλόφιλους. Για τα παιδιά που φοράνε σκουλαρίκια το είπε!

Σάββας Κωφίδης: Ουσιαστική λύση μόνο με ένοπλη επανάσταση. Και καθίστε τώρα εσείς, γατάκια, να μιλάτε για νομίσματα και ευρωζώνες!

Απεργούν οι εργαζόμενοι στην Αυγή γιατί έχουν να πληρωθούν τρεις μήνες. Τον Μουλόπουλο, ΤΩΡΑ!

Η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ της Κυριακής σε ό,τι αφορά το δημοσίευμά της στο φύλλο της 17ης Ιανουαρίου 2016 με τίτλο: «Ο δημοσιογράφος που… έβαλε δίδακτρα στη δημόσια Παιδεία», που αναφέρεται στο βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξανδρο Τριανταφυλλίδη, δηλώνει ότι ανακαλεί τις όποιες ανακριβείς πληροφορίες του εν λόγω δημοσιεύματος, που τον αδίκησαν. Η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ της Κυριακής δηλώνει επίσης ότι δεν είχε καμία πρόθεση να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη.

Και κάπως έτσι, «καθαρίζει» (για άλλη μια φορά) η τιμή και η υπόληψη της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ της Κυριακής!

ΚΑΙ ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας! Ε, να μην έχει και αυτή τον… ποιητή της!

Τι Πασκάλ Μπρυκνέρ μου λες τώρα! Πασκάλ… Τερζής!

Χωρίς δεύτερες κουβέντες και χωρίς επεξηγήσεις! Αν ο Άκης Τσοχατζόπουλος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας, πρέπει να αποφυλακιστεί ΤΩΡΑ. Όλα τα άλλα είναι για τους κανίβαλους.

Επειδή είμαι μεγάλος προβοκάτορας, συμφωνώ απόλυτα με την άποψη της Διαμαντοπούλου, του Ραγκούση και του Φλωρίδη που ζητούν τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, του ΚΙΔΗΣΟ και του Ποταμιού!

Στα καλά νέα, το καινούριο μυθιστόρημα του Κοσμά Χαρπαντίδη Το άκυρο αύριο.

Στη Σαντορίνη πήρε τελικά μετάθεση η γιατρός που πρωταγωνιστούσε σε ταινίες πορνό του Σειρηνάκη. Το χάσαμε το κορμί, πατριώτη!

Κοίτα τώρα τι πήγα και θυμήθηκα με αφορμή το… κορμί. Τον Αιμίλιο Λιάτσο να παίρνει συνέντευξη από την Τζούλια Αλεξανδράτου (μέγας είσαι, Σειρηνάκη, και θαυμαστά τα έργα σου!) και από τον κοντρόλ ο διευθυντής ειδήσεων να τον παρακινεί να ρωτήσει την Τζούλια αν ποτέ αποκάλεσε την Ντούβλη… χοντροκώλα! Λεπτομέρεια: διευθυντής ειδήσεων τότε στο STAR ήταν ο Σταμάτης Μαλέλης της… Δημοκρατικής Συμπαράταξης!

Σιγά μην κάτσω να ακούσω τη γνώμη της Έλλης Στάη για τις πλαστικές επεμβάσεις. Έχω τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη…

Να χορηγηθεί άμεσα επίδομα ανθυγιεινής εργασίας σε όλους τους υπαλλήλους της Εφορίας που είναι υποχρεωμένοι να δέχονται κάθε τρεις και λίγο τους σαλταρισμένους οπαδούς του Σώρρα! Το σκέφτεστε να ήσασταν στη θέση τους;

Κάποιος Ηρακλής Νύκταρης της ΠΑΕ Άρης: Εγώ από σήμερα ξεκινάω επίσημα στον Άρη. Θα είμαι μαζί με τον κουμπάρο μου και θέλω να δω ποιος θα τολμήσει να ξαναπειράξει τον Άρη! Ελληνικό ποδόσφαιρο, ελληνική (αθλητική) Δικαιοσύνη!

Οι επενδύσεις που θα φέρουμε θα δημιουργήσουν δημοσιονομικό χώρο τέτοιο ώστε να μη χρειάζονται άλλα μέτρα είπε ο Κικίλιας. Air ball!

Τουλάχιστον η Παπαγγελή τον απέρριψε στα 15 της τον Μαρξ, αποφεύγοντας έτσι το ενδεχόμενο να τον μπερδέψει με τον… Καρλ.

Αν το να μένεις σε σπίτι διάσημου ανεβάζει το στάτους σου, τότε πείτε και κανένα καλό λόγο και για τους αναρχικούς που έμειναν στο σπίτι της Μαρίας Κάλλας.

Ουπς, τι είν’ τούτο πάλι καλέ; 11 σημάδια, λέει, που δείχνουν ότι έχετε έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης! Ανάμεσα τους και η μνησικακία! Τη γάμησα!

Θέλω να το ζήσω! Τον Καρανίκα να αγοράζει το σπίτι του… Ντοστογιέφσκι!

Ανδρέας Ανδριανόπουλος: Να τους στείλουμε στον ΟΗΕ και τους Αλληλέγγυους να τους φροντίσουν. Ή μάλλον πίσω στο Ιράν και το Αφγανιστάν. Κανείς δεν κινδυνεύει. Ξεμιτάνε ένα-ένα τα ποντικάκια.

Α, και με την ευκαιρία, νά και ένα «κατατοπιστικό» σημείο από το βιογραφικό του εν λόγω: Έχει ταξιδέψει εκτενώς σε χώρες της Κεντρικής και Νότιας Ασίας και εργάζεται σαν σύμβουλος ανάλυσης πολιτικού ρίσκου για διεθνείς που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας στις περιοχές αυτές… Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνεις;

Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος: Η πίστη για μένα είναι οι γυναίκες που βυζαίνουν προσφυγόπουλα. Αυτό!

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Ο ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ ΚΑΙ 'ΓΩ

Λοιπόν, σύντροφοι, εγώ, παρότι κνίτης στα ντουζένια μου, γούσταρα πολύ και τους 4 Τροχούς και το Ποπ & Ροκ. Δεν ξέρω αν αυτό απέβη μοιραίο για τη μετέπειτα σταδιοδρομία μου στην Αριστερά (απλά το υποψιάζομαι), αλλά γεγονός είναι ότι την καταέβρισκα με την ύλη και τα άρθρα τους. Σε αντίθεση με όλα εκείνα τα στριφνά και ακαταλαβίστικα που μου πρότειναν οι καθοδηγητές μου. Στρίμωγμα μεγάλο σας λέω. Και μην πάει το μυαλό σας σε τίποτε δύσκολα. Όχι. Για τα απλά μιλάμε. Για το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το Κράτος και Επανάσταση, το Τι να κάνουμε… Τέτοια. Και ευτυχώς, όταν πήγα να το προχωρήσω με εκείνη τη 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη και με τις Θέσεις για το Φόυερμπαχ, η μάνα μου υποψιάστηκε αμέσως ότι δεν το γλιτώνω το «άρπαγμα» και πήρε την πρωτοβουλία να μου γνωρίσει την κόρη της κυρά Ευτέρπης, μπας και…

Με τη Φροσούλα το πράγμα ξενέρωσε γρήγορα καθότι το μυαλό της συνέχεια στα κομμωτήρια, την ντίσκο και το σεξ. Και άντε, με την περμανάντ έκανα τα στραβά μάτια και συμβιβάστηκα. Με την ντίσκο όμως; Κνίτης πρωτοκλασάτος εγώ στη «Σαμάνθα» με τους καρεκλάδες; Οποίος αποπροσανατολισμός, αποφάνθηκα, και έδωσα οριστικό τέλος πριν προλάβω να περάσω στο… σεξ. Καταλαβαίνετε! Άλλωστε, το Φροσάκι δεν σκάμπαζε ντιπ από φεμινισμούς και Σιμόν ντε Μποβουάρ, γεγονός που θα δυσκόλευε έτι περισσότερο τις γενετήσιες ορμές μου. Κάτι που σίγουρα δεν θα περνούσε απαρατήρητο από τους σχολιασμούς της γειτονιάς.

Μεταξύ μας τώρα, κνίτης και μαγκούφης είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου κάτσει. Από εμπειρία μιλώντας, γκόμενα με Ρίτσο και Βάρναλη δεν έριξε κανείς. Μου τα έλεγε εμένα ο Μήτσος τότε που με είδε να δυσκολεύομαι με την Άννα από την οργάνωση του Θηλέων. Σύντροφε, το κορίτσι άλλα θέλει και εσύ το έπρηξες με τη Ρωμιοσύνη και το Καπνισμένο Τσουκάλι. Το σκέφτηκα και είπα να το γυρίσω στη… Σονάτα του Σεληνόφωτος! Ακόμη τρέχει!

Εκεί επάνω έγινε η στροφή και από τον Τολστόι και τον Ντοστογιέφσκι «έπεσα» με τα μούτρα στον Καββαθά και τον Πετρίδη. Ήταν φανερό πια ότι ο οπορτουνισμός με είχε κατακυριεύσει!
Αυτά σκέφτομαι και αναρωτιέμαι πώς άραγε να την «έβγαζε» ο Καρανίκας με Ταρκόφσκι! Γιατί εγώ που γενικά το «έχω» το… ψώνισμα, όσες φορές το προσπάθησα με το Στάλκερ, τη Νοσταλγία και τη Θυσία, το πολύ μέχρι… μισάωρο. Και είναι και το άλλο. Τραβηγμένο και ρατσιστικό θα πουν μερικοί, αλλά εδώ μου κρέμεται και θα το εκστομίσω! Τον «κόβετε» εσείς τον Καρανίκα για σινεφίλ; Έτσι που τον βλέπετε τον «έχετε» για να «βγάζει» τρίωρα με Αγγελόπουλο και Βισκόντι; Το πολύ 9 ½ Βδομάδες!

Ναι βρε! Αυτό με τον Μίκι και τον Ρουρκ!

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

ΣΧΟΛΕΙΑ Ή ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ;

Ήταν αρκετές οι φορές που εξέφρασα δημόσια την εκτίμηση και τον σεβασμό μου για τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο. Μπορεί η «επαφή» και η «γνωριμία» μου μαζί του να ταυτίστηκε με την (πέρα για πέρα) γενναία του στάση απέναντι στη ναζιστική Χρυσή Αυγή, αλλά δεν ήταν λίγες και οι φορές που το πνευματικό και ποιμαντορικό του έργο στάθηκαν η αφορμή για να «πλησιάσω» με ιδιαίτερη θέρμη την αγιοσύνη του.

Βέβαια, αυτά όλα δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι ταυτίζομαι πλήρως με τα όσα κατά καιρούς διδάσκει και κοινωνεί. Αντιθέτως. Υπήρξαν στιγμές που οι απόψεις του με «προκαλούσαν» σε αντιπερισπασμούς και διαφωνίες. Φρονώ από αυτές που και ο ίδιος θα επιζητά από το «ακροατήριο» που τον εμπιστεύεται και τον ακολουθεί, καθότι τα μάλα «ανοιχτός» και δημοκράτης.

Έναυσμα για να συνεχιστεί αυτός ο άτυπος διάλογος μαζί του, αποτέλεσε μία ομιλία του στη Σχολή (;) Γονέων της Μητροπόλεως Αργολίδος, μικρό μέρος της οποίας «αφιερώθηκε» στην Εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας με την οποία ζητείται από τους καθηγητές των Γυμνασίων να επεξεργαστούν ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα γύρω από τρεις θεματικούς άξονες. Τη Διατροφή και την Ποιότητα Ζωής, την Πρόληψη του Εθισμού και των Εξαρτήσεων και τις Έμφυλες Ταυτότητες.

Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, η αναφορά της Εγκυκλίου στην «αποδόμηση των έμφυλων ταυτοτήτων» έδωσε στον Μητροπολίτη Παύλο την ευκαιρία να αναπτύξει μία σειρά ενστάσεων και «ανησυχιών», οι περισσότερες των οποίων συνέκλιναν με τις «κοινωνικές αγωνίες» που εκτρέφουν οι συλλογικοί μας φόβοι για το «διαφορετικό». Πάντα, βέβαια, με τον τρόπο και τη γαλήνη που τον χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο και ως πνευματικό: με την αμεσότητα του λόγου του, τη θεολογική του υπόσταση, τον ευδιάκριτο πολιτισμό του και την πραότητα των επιχειρημάτων του.

Πριν περάσω στα δύο επίμαχα σημεία της ομιλίας του Μητροπολίτη Παύλου, να επισημάνω κάτι εξ αρχής: δεν αρκούν νομίζω μόνο οι «καλές προθέσεις» του υπουργείου Παιδείας για να υποστηρίξουν προγράμματα αυτού του είδους στα σχολεία. Απαιτείται πολύ σοβαρή προετοιμασία και υψηλό «αίσθημα ευθύνης» από το σύνολο των εκπαιδευτικών κοινοτήτων, πριν αυτά «εκτεθούν» στην «σχολική ζωή». Η αίσθηση της «βιασύνης» και της «προχειρότητας» (ο κύριος Γαβρόγλου μίλησε για «πειραματικό στάδιο») είναι πασιφανής και δικαίως εγείρει ερωτήματα και διαφωνίες.

Τι είπε όμως ο Μητροπολίτης Παύλος; Αναφερόμενος σε ένα πρόγραμμα «σεξουαλικής αγωγής» σε σχολεία της Κύπρου, καταγράφει ως κυρίαρχο αποτέλεσμα το εξής: Στην Κύπρο που το προσπάθησαν σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα, είχαν παρενέργειες. Είχαν σεξουαλικές παρενοχλήσεις μεταξύ των παιδιών

Είναι αλήθεια ότι αγνοώ τις «πηγές πληροφόρησης» του Ιεράρχη. Από τη στιγμή όμως που δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία που να «εδραιώνουν» την… ετυμηγορία του, η (ας την πω) καταγγελία του ενέχει το στοιχείο των… ψιθύρων! Εκτός και αν τα εφηβικά «ερωτικά παιχνίδια» (προαιώνια και θεόσταλτα) «μεταφράζονται» εδώ ως… παρενοχλήσεις. Και κάτι ακόμη. Τα φαινόμενα «ερωτικής βίας» σε σχολεία δεν «χρειάζονται» τα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής για να «εκφραστούν». Το αντίθετο! Συνήθως «φωλιάζουν» και εκδηλώνονται εκεί που ελλοχεύει το σκοτάδι και η άγνοια.

Η συνέχεια είναι ακόμη πιο… ελκυστική. Λέει ο Μητροπολίτης: Τι θα μάθει το παιδί σας; Ότι εσύ καλό μου παιδί μπορείς να έχεις ένα πατέρα που είναι άντρας και μια μάνα που είναι γυναίκα, αλλά να ξέρεις ότι υπάρχουν και οικογένειες που και οι δυο γονείς είναι άντρες ή γυναίκες. Εσύ που σήμερα έρχεσαι και μου λες «Πάτερ μού αρέσει ένα κοριτσάκι», αύριο μπορεί να μου πεις «Μου αρέσει ένα αγοράκι». Αυτά θέλουν να διδάξουν στα παιδιά. Και το ερώτημα είναι αν θα τους αφήσετε. Γιατί υπεύθυνοι για την αγωγή των παιδιών σας είστε εσείς… Οι γονείς έχουν την αποκλειστική ευθύνη για το μεγάλωμα των παιδιών τους και ουδείς μπορεί να επέμβει και μάλιστα χωρίς να τους ρωτήσει…

Εδώ υπάρχει ένα κεφαλαιώδες ζήτημα που (παραδόξως πώς) ο άγιος Σιατίστης μοιάζει να το… μπερδεύει! Πώς; Συγχέοντας τον ρόλο του σχολείου με αυτόν της Εκκλησίας και της οικογένειας. Αν δεχτούμε ότι το σχολείο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της «έξω κοινωνίας», οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν του τις «τάσεις» και τις εξελίξεις της. Αν το σχολείο βρεθεί αποκομμένο από την ίδια τη ζωή, κινδυνεύει να… μοναστηριοποιηθεί. Σε μία τέτοια εκδοχή, πολύ πιθανόν να είχαμε την άμεση διαγραφή του Δαρβίνου από τα σχολικά εγχειρίδια και τη δικαίωση του… πελαργού ως μέσω αναπαραγωγής.

Επίσης, θεωρώ άκρως «λαϊκίστικη» (και επικίνδυνη) την άποψη ότι για την αγωγή των παιδιών αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι γονείς! Και ερωτώ (ειδικά στον σεβασμιότατο Παύλο): αγωγή στο παιδί του έχει δώσει και ο Μιχαλολιάκος. Αγωγή στον παιδί του έχει δώσει και ο χρυσαυγίτης βουλευτής Παππάς, άμα τι και μαζί φωτογραφιζόμενοι να χαιρετούν ναζιστικά! Εκεί τι; Εμμένουμε στην… αποκλειστικότητα; Ξέρω, ακραία και «χοντρά» τα παραδείγματα αλλά συνυπάρχουν και ευδοκιμούν.

Και επειδή η ζωή δεν είναι μία ευθεία που πάνω της χαράζουμε αδιασάλευτα την ατομική μας πορεία, ας λάβουμε υπόψιν και τις… διασταυρώσεις της, τις τεθλασμένες της, τις αχαρτογράφητες περιοχές της. Και να είστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι που βαδίζουν επάνω σε αυτές τις «πορείες» δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις δικές μας «κανονικές». Γιατί, κακά τα ψέματα, η αγωγή δεν εξαρτάται από το αν οι γονείς είναι ομόφυλοι ή ετερόφυλοι. Και επειδή πολλά έχουν δει τα ματάκια μας, ας μείνουμε στο μείζον: τον Χριστό τον «κουβαλάει» ο καθένας μέσα του! Μαζί και το Μαρτύριο. Και στο «μέσα» του καθενός, οι τιμητές περισσεύουν.

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ

Πάει καιρός πολύς που η ηλεκτρονική εφημερίδα Νεάπολις –και με δεδομένο ότι η αντίστοιχη έντυπη «αγνοείται» προ πολλού– έχει εξελιχθεί σε ένα άτυπο (;) γραφείο Tύπου της Χρυσής Αυγής και των… παραφυάδων αυτής. Μία «σχέση» που κορυφώνεται με καθημερινές εκπομπές υπερήλικων γραφικών και έξαλλων ελληναράδων οι οποίοι κατοικοεδρεύουν μόνιμα στη ραδιοφωνική συχνότητα του κυρίου Δεληγιάννη. Ο δημοσιογραφικός και εκδοτικός βίος του οποίου, ουδέποτε κατάφερε να πείσει για την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα του. Πόσο μάλλον για την σοβαρότητα αυτών που… διαδίδει.

Πρόσφατα –και σε ρόλο τιμητή των ακροδεξιών οργανώσεων που έχουν αναλάβει εργολαβικά να «τιμούν» τους τρεις πιλότους που σκοτώθηκαν στα Ίμια– έγραψε ένα άρθρο με το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, κατηγορούσε τους αντιφασίστες αντιεξουσιαστές ότι δεν νοιάζονται για τον τόπο και αδιαφορούν για τα τοπικά προβλήματα. Για να σας «βάλω» στο (λέμε τώρα) πνεύμα του, αντιγράφω το επίμαχο σημείο:

Ας άφηναν τους «ακραίους» να κάνουν αυτό που οργάνωσαν και ας τιμούσαν χωρίς αντισυγκεντρώσεις και χωρίς εκμετάλλευση του χαμού των Ελλήνων Αξιωματικών οι ίδιοι οι ΑΝΤΙΦΑ των επέτειο των Ιμίων. Δεν το τόλμησαν δείχνοντας ότι αγνοούν την ιστορία και απέχουν από την καθημερινότητα και τα  πραγματικά προβλήματα των πολιτών. Απουσιάζουν συστηματικά από τα ανοικτά ζητήματα του τόπου που έχουν επιδεινωθεί από τις κυβερνήσεις των μνημονίων και μοναδική τους εμμονή είναι οι αντισυγκεντρώσεις. Δημοκρατία έχουμε και το μίσος που κάποιοι συστηματικά φωλιάζουν στις ψυχές νέων ανθρώπων είτε αυτοί φορούν κουκούλα είτε αναπολούν την Χούντα είτε περιμένουν με τις ασπίδες υπομονετικά να προφυλάξουν τη δημόσια τάξη δείχνει ότι έχουν χαθεί στην Ελλάδα των μνημονίων οι πραγματικές αξίες και η ελευθερία αλλά και το δικαίωμα (Βολταίρος) στην διατύπωση της γνώμης όσο ακραίας και αν είναι αυτής.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη «δημοσιογραφική του κατάντια», είναι πολύ λογικό για τον κύριο Δεληγιάννη να ονομάζει τους ναζιστές και τους φασίστες, απλά «ακραίους»! Τελώντας εν… υπηρεσία (για διατεταγμένη τοιαύτη, θα σας γελάσω), είναι πολύ φυσιολογικός ο τρόπος που τους αντιμετωπίζει και τους… περιθάλπει. Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να τους αποκαλέσει και… καθαρούς!

Στη συνέχεια, χαρακτηρίζει τους αναρχικούς «εμμονικούς», χρεώνοντάς τους ως μοναδικό τους ενδιαφέρον τις… αντισυγκεντρώσεις. Βαθιά νυχτωμένος ή ψεύτης και συκοφάντης; Για τον ίδιο θα ήταν προτιμότερη (και βολική) η πρώτη εκδοχή, αλλά από τη στιγμή που ασκεί δημόσια κριτική και συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση της «κοινής γνώμης», άγνοια και ασχετοσύνη… απαγορεύονται! Επειδή όμως το θράσος δεν «υπακούει» σε καμία αρχή και σε καμία δεοντολογία, ο κύριος Δεληγιάννης προσπαθεί να «βγει» από πάνω με ψεύδη και συκοφαντίες.

Να του θυμίσω λοιπόν (και μαζί να τεκμηριώσω τους –βαρείς, είναι αλήθεια– χαρακτηρισμούς) ότι:
Πρώτον: ο αντιεξουστιακός χώρος στην Καβάλα έχει μακρόχρονη και πολυποίκιλη πολιτική και κοινωνική ιστορία. Οι δε δράσεις και πρωτοβουλίες του σε πολλές περιπτώσεις υπήρξαν πρωτοποριακές και καθοριστικές για το μέλλον της πόλης. Ενδεικτικά, θα αναφέρω την καίρια και καταλυτική του παρέμβαση για την αποτροπή της εγκατάστασης δεξαμενών υγρών καυσίμων στη περιοχή της Βάσοβας και φυσικά την τεράστια (οργανωτική και κινηματική) συμβολή των μελών του για να μη λειτουργήσει στην περιοχή εργοστάσιο λιθάνθρακα.

Δεύτερον: οι «εμμονικοί antifa» δεν έλειψαν ποτέ από καμία κινητοποίηση των εργαζομένων της πόλης. Βρίσκονταν πάντα δίπλα στα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους, συμμετέχοντας με όλες τους τις δυνάμεις στα καλέσματα των τοπικών φορέων.

Τρίτον: αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς οι πολιτιστικές τους παρεμβάσεις, η ποιότητα και το «στυλ» των οποίων «χρωματίζουν» με ξεχωριστό τόνο και ενδιαφέρον τα πνευματικά γεγονότα της πόλης. Όποιοι έχουν παρακολουθήσει τις θερινές προβολές στο παρκάκι της οδού Βύρωνος, μπορούν να καταλάβουν και (κυρίως) να αισθανθούν.

Το τι θα αισθανθεί ο κύριος Δεληγιάννης μετά απ’ όλα αυτά δεν μπορώ να το ξέρω, αλλά καλό θα είναι να γνωρίζει ότι στην πόλη αυτή υπάρχουν ακόμη φύλακες της μνήμης και της ιστορίας της. Πράγμα άβολο για τους αδαείς και τους… τυχάρπαστους.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ!

Ναι, έτσι είναι όπως τα λέει ο καλός φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλλος. Καταχειροκροτούμενα έφτασαν 25 παιδιά προσφύγων από το Σχιστό στο σχολείο Νέου Ικονίου κόντρα σε κάθε φασίστα γονιό που δεν έστειλε τα παιδιά του. Όταν όμως διαβάζω ότι ο αριθμός των παιδιών που δεν πηγαίνουν στο σχολείο ένεκα της παρουσίας των προσφυγόπουλων είναι πάνω από 120, μουδιάζει το μέσα μου και παγώνει το χειροκρότημα!

Με 4.500.000 ευρώ θα χρηματοδοτήσει η Περιφέρεια Αττικής ειδικό πρόγραμμα που θα καταγράψει τις… δεξιότητες των προσφύγων! Δούρου λέμε!

Δήλωση του απόστρατου αξιωματικού Ανδρέα Πετρόπουλου στην εκδήλωση των ακροδεξιών «πατριωτικών» οργανώσεων για τα Ίμια στη Καβάλα: Να μη ξεχνιόνται οι νεκροί διότι αν δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μοιραία θα τους ξανασυναντήσουμε μπροστά μας σε άλλα πρόσωπα που το απεύχομαι και κάτω από άλλες καταστάσεις τραγικότερες και που αυτές τις απεύχομαι… Εμείς να δεις τι απευχόμαστε!

Γιάννης Βρούτσης: Να δύο λόγοι που δεν έκλεισε την αξιολόγηση ο ΣΥΡΙΖΑ και θα στοιχίσουν δις ευρώ: 1) Ο συνδικαλιστικός νόμος 2) Το απαράδεκτο βέτο του υπουργού στις απολύσεις! Πόσο πιο λιανά;

Σύμφωνα με τον Αλέκο Φλαμπουράρη, θα τρίβουμε τα μάτια μας με την ανάπτυξη που έρχεται. Θα σου έλεγα τώρα τι θα τρίβουμε, αλλά έχε χάρη που τυγχάνω καλής ανατροφής

Το ότι θα μου έκλεβαν οι Νορβηγοί την ιδέα που είχα «ρίξει» πριν τρία χρόνια, δεν το περίμενα! Από την 1η Ιανουαρίου λοιπόν, οι άνεργοι κάτω των 30 πρέπει να ξυπνούν νωρίς και να εργάζονται για να παίρνουν το επίδομα ανεργίας! Έτσι μπράβο!

Κώστας Μορφίδης: Να αφήσουμε πίσω μας την μελαγχολία. Γιατί, βρε Κώστα μου; Μια χαρά δεν περνούσαμε και με αυτή; Μαζευόμασταν, τα λέγαμε, βγάζαμε τα εσώψυχά μας… Πού αλλού τσάμπα ψυχανάλυση;

Σε ανάρτηση γνωστού ακροδεξιού «πατριώτη» που (εμμέσως πλην σαφώς) παρακινεί τους ομοϊδεάτες του να πάρουν τα όπλα και να ξεσηκωθούν ενάντια στους ανθέλληνες, υπάρχει ένα σχόλιο πάνω σε φωτογραφία με καλάσνικωφ που λέει: άρχισε να γεμίζεις, η ώρα πλησιάζει. Το αξιοσημείωτο; Η «πολεμόχαρη» εμφανίζεται στο facebook ως καθηγήτρια αγγλικών σε Δημοτικό Σχολείο της Καβάλας! Μήπως –μήπως λέω– η «περίπτωσή» της επιδέχεται νομικής και διοικητικής… συμμορφώσεως;

Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα, οι καραφλοί άντρες είναι πιο έξυπνοι, πιο πετυχημένοι και πιο αρρενωποί! Όχι πως δεν θα δικαιώνονταν ο… Γκουσγκούνης! Επί του «αρρενωπού» μιλώντας!

Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης στον ΣΚΑΪ: το ΔΝΤ είναι ένας πολιτικός σύμμαχος τον οποίο η κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύεται! Δώσε, μεγάλε!

Είδα το Agora του Αυγερόπουλου στην ΕΡΤ και έμεινα με την εντύπωση ότι… η περιπέτεια συνεχίζεται!

Πρόταση: τι θα λέγατε να ονομαστεί η διαστημική πύλη… Γέροντας Παΐσιος;

Διάλογος στο facebook για τα πρόσωπα μιας φωτογραφίας που ανάρτησε ο Βαγγέλης Παππάς 
Άννα Νάντια Άρβ.: Η κοπέλα που είναι όρθια ποια είναι;
Βαγγέλης Παππάς: Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ ΚΑΘΙΣΤΗΣ
Προσκυνώ!!!

Επιστρέφει στην ΕΡΤ το Μικρό σπίτι στο λιβάδι! Επιτέλους, τώρα θα βρει διεξόδους η καταπιεσμένη μου παιδική αθωότητα!

Αυτόν τον Γεώργιο Δημητρακάκη ποιος μας τον κουβάλησε στη Νέα Εγνατία για να μας λέει ότι η ομοφυλοφιλία είναι… εκτροπή; Να υποψιαστώ ο (φάδερ) Τσίγκας;

Κάθε εφημερίδα που κλείνει είναι ένα χτύπημα στη Δημοκρατία, δήλωσε ο τέως υπουργός και παλαίμαχος δημοσιογράφος Γιώργος Ρωμαίος. Εγώ τώρα γιατί πιστεύω ότι αν κλείσει το Μακελειό, η Ελεύθερη Ώρα, ο Στόχος και όλος αυτός ο συρφετός, θα είναι κέρδος και ανάσα για τη Δημοκρατία;

Είπα να δοκιμάσω τα νεύρα μου και τις αντοχές μου και έκατσα να δω τον Μακάριο Λαζαρίδη στην εκπομπή του Γιάννη Χατζηεμμανουήλ! Στο πεντάλεπτο επάνω, πέταξα λευκή πετσέτα!

Κατά τον πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης Γιώργο Βασιλακόπουλο, το κλειστό γήπεδο της Ξάνθης απορρίφθηκε για την τέλεση του τελικού Κυπέλου Μπάσκετ, επειδή…  υπάρχει φόβος εμπλοκής της μουσουλμανικής μειονότητας! Πάλι καλά! Θα μπορούσε να ζητήσει και την επαναφορά της μπάρας στον Εχίνο!

Μισή ώρα έκλαιγε, λέει, η άλλη βλέποντας τη ταινία La La Land! Σιγά καλέ! Τι να πούμε και ’μεις που πλαντάζαμε στο κλάμα με τον Νίκο Ξανθόπουλο, τη Μάρθα Βούρτση και την Ελένη Ζαφειρίου; Μασάμε αγάπη μου από αμερικανιές;

Τελικά, διαπιστωμένο: το πιο δύσκολο πράγμα είναι να προσπαθείς να πείσεις τους άλλους για τα αυτονόητα. Αυτό ως σχόλιο συμπαράστασης στον Νίκο Ξυδάκη για τα περί δραχμής.

Τον οποίο (Ξυδάκη) βγήκαν κάποιοι στο διαδίκτυο και του άλλαξαν τα φώτα στη διαστρέβλωση και την παραχάραξη. Τι όχι, Κωστή μου (Σιμιτσή);

Και τώρα, άλλο ένα επεισόδιο από την αγαπημένη μου μίνι σειρά… Άννα Διαμαντοπούλου, έτσι όπως προβάλλεται στο twitter: Μέσα στη μαυρίλα, να παραδεχτούμε ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη με την απόφαση για τους Τούρκους μας έκανε περήφανους… και το έχουμε ανάγκη. Και ακριβώς από κάτω, η ίδια: Πολύ σωστή επισήμανση! Αυτά, ούτε η… Ντενίση!

Τουλάχιστον 10 χρόνια θα διαρκέσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα σύμφωνα με το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών. Το πετύχαμε σε περίοδο… εκπτώσεων!

Τι διαβάζω; Το υπουργείο Παιδείας διαψεύδει τις φήμες που «ήθελαν» την κατάργηση της διδασκαλίας της Αντιγόνης; Και όλα εκείνα τα «ούτε η χούντα δεν τα έκανε αυτά», τζούφια;

Οπαδοί της ΑΕΚ ανέβασαν πανό έξω από τη Βουλή με σύνθημα ΑΕΚ Θρησκεία Ορθοδοξία, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη συμπαράστασή τους στους μοναχούς της Εσφιγμένου! Τέρμα, ρε πούστη μου: Αστέρας Εξαρχείων, Σαν Πάουλι και Ράγιο Βαγιεκάνο. Ε μα!

Το φαντάζεστε να ήταν ο Φιγιόν κανένας πολιτικός στη Βενεζουέλα τι πάρτι θα έκαναν εκεί στον ΣΚΑΪ;

Άκουσε για τον Φιγιόν ο Τσοχατζόπουλος και έδωσε καινούριο νόημα στη λέξη… γατάκια!

Έχω βάσιμες υποψίες ότι πρόκειται για δαιμόνιο και σατανικό σχέδιο του Τσίπρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας! Και μη μου πείτε μετά ότι δεν σας είχα προϊδεάσει…

Πρέπει να αισθάνονται πολύ βολικά οι ρατσιστές και οι φασίστες όταν κάποιοι τους χαρακτηρίζουν… λαϊκιστές. Μην πω ότι το διασκεδάζουν κιόλας!

Κυκλοφορεί στα καταστήματα παιδικών παιχνιδιών αποκριάτικη παιδική στολή Hitler με περιβραχιόνιο και διακριτικά SS. Σκέφτομαι αν αυτό συμβαίνει ένεκα του «νόμου της αγοράς» περί… προσφοράς και ζήτησης!

Γέμισε με χασίς η παραλία του Λαγανά στη Ζάκυνθο! Έχει να γίνει της τρελής το καλοκαίρι! Και κάτσε εσύ με τους «θεματικούς» και την Ιωσηφίδου (την… γνωστική)!

Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για τις Έμφυλες Ταυτότητες: Είναι μια συνειδητή προσπάθεια που κάνει η κυρίαρχη τάξη και το κράτος της να παρέμβει με συστηματικό τρόπο στο μυαλό και τη ψυχή της νέας γενιάς. Τα παρεπόμενα της… αγαμίας!

Και «κλείνω» με Aris Portosalte από twitter: Αναβάλλεται σε αυτή τη φάση η θυσία της Αντιγόνης στα σχολεία, προφανώς μετά τη κατακραυγή της κοινωνίας! Όμως η ιδεοληψία καραδοκεί! Προς το παρόν, Άρη μου, καραδοκεί η ασχετοσύνη σου! Γιατί, άλλο Αντιγόνη και άλλο… Ιφιγένεια!

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΜΗΠΩΣ;

Καλός ο αυθορμητισμός, καλή η απλότητα, καλό το «πηγαίο», το «χαλαρό» και το ανειδίκευτο, αλλά όταν αυτά υποκαθιστούν το «πολιτικό διακύβευμα» ελάχιστα συνεισφέρουν στην ανάγκη του αποτελέσματος. Προικισμένη υπέρμετρα με το στοιχείο της αυθεντικότητας, η Δήμητρα Τσανάκα μοιάζει δέσμια μιας «λαϊκότητας» που υποβιβάζει τις διοικητικές της ευθύνες στο επίπεδο της… θεατρικής ελαφρότητας!

Δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Δημοτική Αρχή μοιάζει εγκλωβισμένη στην αρχική της αδυναμία. Ήγουν, στο να μην μπορεί να συγκροτήσει μία «πολιτική ταυτότητα» που θα ορίζει τον αυτοδιοικητικό της προσανατολισμό και που θα κανοναρχεί τις θεσμικές της επιλογές. Μοιραίο, οι δημόσιες παρεμβάσεις της να εμφορούνται από πνεύμα αυτοσχεδιασμού και κλίμα πανηγύρεως.

Στα παραδείγματα αυτής της «τελετουργίας», θα μπορούσαν κάλλιστα να ενταχθούν και οι πρόσφατες δηλώσεις της κυρίας Τσανάκα αναφορικά με τις εξελίξεις στο θέμα του στρατοπέδου Ασημακοπούλου. Όχι τόσο ως προς το γραφειοκρατικό τους μέρος –με τις ευθύνες εδώ να επιμερίζονται σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές– αλλά κυρίως στο πώς η ίδια έχει ορίσει το πλαίσιο της αξιοποίησής του. Πλαίσιο που εν πολλοίς καθορίζεται και συναρτάται από… επιθυμίες! Ενίοτε και αλληλοσυγκρουόμενες!

Τι είπε η δήμαρχος; Αντιγράφω από το ρεπορτάζ της Εφημερίδας Νέα Εγνατία: υπήρξε επανειλημμένη επαφή με το ταμείο των Στρατιωτικών στο οποίο ανήκει το Στρατόπεδο Ασημακόπουλου, έγιναν τα «παζάρια» για τα ποια ποσοστά κρατάει ο Δήμος και ποια ο Στρατός και εκφράστηκε καθαρά η βούλησή μας ώστε το Στρατόπεδο Ασημακοπούλου να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο.. Εμείς προτείναμε να γίνει από ένα επενδυτή ένα μεγάλο ξενοδοχείο. Δεν πιστεύω να θέλουν εμείς να κάνουμε το master plan για το ξενοδοχείο και την εκμετάλλευση…

Ας γίνει σαφές εξ αρχής: ο τρόπος «διαχείρισης» ενός τόσο σπουδαίου και καθοριστικού για το αστικό μας μέλλον ζητήματος, δεν μπορεί (και δεν «επιτρέπεται») να έχει αυτές τις απλουστευτικές προσεγγίσεις. Εκ του ρόλου της και μόνον, η κυρία Τσανάκα είναι υποχρεωμένη να υπερβεί τις πομφόλυγες των προεκλογικών εντύπων και να «προσγειωθεί» στην πραγματικότητα του «εφικτού».

Είτε το θέλουμε είτε όχι, μας αρέσει δεν μας αρέσει, η «ιδέα» για Μητροπολιτικό Πάρκο «μπάζει» από τεκμηρίωση. Τεχνική, οικονομική και λειτουργική. Σκεφτείτε μόνο σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα το Πάρκο Φαλήρου και κάντε συνειρμούς και συγκρίσεις.

Από την άλλη, η δήλωση της κυρίας Τσανάκα, εγείρει και θέμα… διοικητικής α-συνέχειας. Θέλω να πω ότι, για το Στρατόπεδο Ασημακοπούλου υπάρχει ήδη μία ολοκληρωμένη μελέτη αξιοποίησης η οποία είχε εκπονηθεί επί διοικήσεως Κωστή Σιμιτσή. Αυτή τι; Τελεί εν υπνώσει ή εν… αχρηστία; Έχει απορριφθεί «πολιτικά» ή απλά δεν είναι υλοποιήσιμη; Και αν δεν είναι της «αρεσκείας» της σημερινής διοίκησης, δεν θα έπρεπε (δεοντολογικά έστω) να αποσυρθεί μετά από ενημέρωση, συζήτηση και ψηφοφορία;

Και πάμε στα πιο… βαθιά: υπάρχει τεχνική και οικονομική μελέτη που να πιστοποιεί την ανάγκη ύπαρξης ενός Μητροπολιτικού Πάρκου; Αν ναι, τι δράσεις και τι «αποδόσεις» προβλέπονται από τη λειτουργία του; Πόσο προσωπικό θα χρειαστεί για τη φύλαξη και τη συντήρησή του; Το κυριότερο: ποιες συνθήκες (πολεοδομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές) υπαγορεύουν σήμερα την κατασκευή του;

Και το άλλο: σε ποια βάση επάνω εδράζεται η συνύπαρξη του Μητροπολιτικού Πάρκου με μία (μεγάλη) ξενοδοχειακή μονάδα; Πώς θα «συνεργαστούν» (αρμονικά εννοείται) ο «σοσιαλιστικός» χαρακτήρας του πρώτου με τον «νεοφιλελεύθερο» του δευτέρου; Ποια και πόση έκταση θα καλύπτει το μεν και ποια το δε;

Όχι, δεν απαιτώ απαντήσεις. Δεν αναλογούν και στον ρόλο μουμ άλλωστε. Αν κάτι ίσως θα μπορούσα να απαιτήσω, αυτό θα ήταν λίγη παραπάνω σοβαρότητα. Για το καλό όλων μας…

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ

Πριν από είκοσι περίπου ημέρες, ανακοινώθηκε μέσω διαδικτύου μία συνάντηση ομάδας συμπολιτών μας που αντιδρά στην εκμετάλλευση των Λουτρών των Ελευθερών από ιδιώτες, με σκοπό (κατά πώς οι ίδιοι είπαν) να διαμορφώσουν προτάσεις για την άμεση λειτουργίας τους. Έστω και καθυστερημένα (και με τα γεγονότα που μεσολάβησαν να καταγράφουν πλείστες όσες  πολιτικές και διοικητικές «αρρυθμίες» από την πλευρά της Περιφέρειας), την Τρίτη που μας πέρασε δόθηκε στη δημοσιότητα ένα κείμενό τους (διαβάστε το εδώ) με το οποίο αποσαφηνίζουν το δικό τους «λειτουργικό μοντέλο» για το μέλλον της ιαματικής μονάδας.

Πέραν των «επικοινωνιακών» ζητημάτων (που ούτως ή άλλως είναι και δευτερεύοντα), εκείνο που έχει ιδιαίτερη αξία είναι η αγωνία και το «κινηματικό μεράκι» που επιδεικνύουν κάποιοι συμπολίτες μας για μία υπόθεση «χαμηλού ενδιαφέροντος». Θέλω να πω, για κάτι που συνήθως περνάει στα «ψιλά γράμματα» της επικαιρότητας. Τρέχουσας και μη.

Η «ιστορία», βέβαια, δεν είναι τωρινή. Η ίδια (πάνω-κάτω) ομάδα είχε επιδείξει και στο παρελθόν ανάλογη κινητικότητα, κύριος στόχος της οποίας ήταν η σωτηρία των κτιριακών υποδομών (αν δεν κάνω λάθος, δύο από αυτά έχουν κριθεί διατηρητέα) και η επαναλειτουργία των Λουτρών υπό τη διοικητική και επιχειρηματική «σκέπη» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Είναι αλήθεια ότι η πλευρά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Περιφερειακή και Δημοτική) δεν εκδήλωσε καμία επιθυμία ίδιας εκμετάλλευσης. Τουναντίον! Οι ενέργειες των εκπροσώπων της κατέγραφαν έντονα τη μία και μοναδική πρόθεσή τους: να διώξουν το βάρος από το κεφάλι τους! «Ανακούφιση» που μόνον ένας επενδυτής θα μπορούσε να εξασφαλίσει.

Θέλετε η ανικανότητα των αιρετών, θέλετε το «σύστημα γραφειοκρατίας» που αποθαρρύνει κάθε επενδυτική προσπάθεια, θέλετε η ίδια η «ποιότητα» των επενδυτών-σωτήρων που κατά καιρούς εμφανίστηκαν, το «έργο» των Λουτρών «παίζεται» ακόμη με τις ίδιες μονότονες και αδιέξοδες… κόπιες! Και πάνω εδώ –και μάλιστα σε μία πολιτική συγκυρία εξόχως αρνητική– ξαναεμφανίζονται οι πολίτες-υπερασπιστές του «δημόσιου συμφέροντος», για να διεκδικήσουν κάτι που κινείται πλέον στη σφαίρα της… ουτοπίας!

Κακό δεν είναι. Ακόμη και ως «σπάσιμο» στην ομοιομορφία, η κίνηση αυτή των συμπολιτών μας αξίζει τη προσοχή και το ενδιαφέρον μας. Με μία (απαραίτητη) προσθήκη: να καταφέρει κάποτε να γίνει και χειροπιαστή. Κάτι σαν… σοσιαλιστικός ρεαλισμός, βρε αδελφέ!

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

ΕΥΚΟΛΙΕΣ

Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή: με τον συγγραφέα Πέτρο Τατσόπουλο δεν είχα ποτέ… επαφή! Θέλω να πω, δεν έχω διαβάσει τίποτε από τα (υπεραρκετά, είναι αλήθεια) βιβλία που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα. Ούτε καν σελίδα! Θέλετε γιατί δεν «έτυχε»; Θέλετε γιατί δεν είχα μεριμνήσει να συμπεριλάβω το έργο του στις αναγνωστικές μου προτεραιότητες; Θέλετε γιατί είχα πάντα ένα «θέμα» με τις «λογοτεχνικές περσόνες» που ξεπήδησαν στα ύστερα μεταπολιτευτικά χρόνια; Δεν ξέρω. Εξ αυτών και μόνο, θεωρώ τον εαυτό μου αναρμόδιο να εκφέρει την παραμικρή γνώμη για το «συγγραφικό του επίπεδο» και για την ποιότητα του έργου του.

Από την άλλη, οφείλω να ομολογήσω ότι τρέφω μία ιδιαίτερη συμπάθεια στο πρόσωπό του και στους τρόπους με τους οποίους «κινείται» και εκφράζεται στον δημόσιο βίο. Άσχετα αν στις περισσότερες των περιπτώσεων διαφωνώ ριζικά με τις απόψεις, τις «εξάρσεις» και τις «υπερβολές» του. Όμως, η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να «πιάνεται» αδιάφορος για τα όσα η αφεντιά του διαλαλεί και κομίζει στην κοινωνική και πολιτική μας «συνήθεια». Δείγμα ενδεχομένως και μιας φυσικής γοητείας που τον καθιστά εξόχως ελκυστικό. Ας μην το παραβλέψουμε…

Προς τι όμως έτσι στα ξαφνικά με τον Τατσόπουλο; Τι προέκυψε για να «ασχοληθώ» μαζί του και μάλιστα σε μία περίοδο που ο ίδιος δεν έχει δώσει την παραμικρή… αφορμή για κάτι τέτοιο; Θα σας πω αμέσως.

Όλα ξεκίνησαν όταν διάβασα την ανακοίνωση του δήμου Καβάλας και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης με την οποία γνωστοποιείται η παρουσίαση του νέου του βιβλίου Γκαγκάριν από τις εκδόσεις Οξύ. Δεν χρειάστηκε να το πολυσκεφτώ. Έκατσα και «έβαλα κάτω» τους συγγραφείς με τους οποίους έχει «ασχοληθεί» τα τελευταία χρόνια ο (κατ’ εξοχήν) πνευματικός φορέας της πόλης και διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει τίποτε που να υποδηλώνει (και να προσδίδει) συνέπεια, ευθύνη, κύρος και σοβαρότητα στις επιλογές του. Καμία «αξιολόγηση», καμία «προτεραιότητα», κανένας σχεδιασμός. Το κυριότερο; Ό,τι «κάτσει» και ό,τι… προαιρείσθε! Κανένα «ενδιαφέρον» και καμία «αναγνώριση» για τους συγγραφείς της πόλης. Πουθενά το Με χίλιους τρόμους γενναίος και το Μισό των Κενταύρων του Διαμαντή Αξιώτη, πουθενά το Λίγη φλόγα, πολλή στάχτη του Γιάννη Ατζακά, για να μείνω στα πιο πρόσφατα εκδοτικά «παραδείγματα».

Αυτό, βεβαίως, φανερώνει μία ολόκληρη «νοοτροπία» που διαπερνά εδώ και πολλά χρόνια το έργο και την προσφορά της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. «Νοοτροπία» που κυρίως έχει να κάνει με το έλλειμμα γνώσης και εμπειρίας και όχι με τις προθέσεις των υπευθύνων της. Που, όσο καλές και αγνές και αν είναι, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο πολύ δύσκολο και σύνθετο έργο που έχουν αναλάβει. Γι’ αυτό και η καταφυγή τους στις… ευκολίες. Καλή ώρα!

Υ.Γ.: Σε πρόσφατο κείμενό μου (εδώ) που αφορούσε στις δραστηριότητες της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, από λάθος και εκ παραδρομής γράφτηκε ότι οι υπηρεσίες της λειτουργικά και οργανωτικά ανήκουν στη ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ. Αν και αυτό προβλεπόταν από τον Καλλικράτη, εν τούτοις κάτι τέτοιο τελικά δεν ισχύει και η Δημοτική Βιβλιοθήκη διατηρεί την «αυτονομία» και την «αυτοτέλειά» της.