ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ...

Δεν το συνηθίζω να «πιάνομαι» από επετείους για να «αποδώσω τιμές» σε πρόσωπα και γεγονότα. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα πρόσωπα και τα γεγονότα διαπερνούν αενάως τη συλλογική μας μνήμη και καθορίζουν μεγάλο μέρος των συμπεριφορών και των επιλογών μας. Γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο, η αναφορά στον Μάνο Χατζιδάκι εξ αφορμής της ημέρας των γενεθλίων του, ελάχιστα συμβάλλει στην «αποτίμηση» του έργου και της προσωπικότητάς του. Θα προσέθετα, και στην εν γένει συνεισφορά του στη διαμόρφωση των κοινωνικών και πολιτικών μας σκέψεων και οραμάτων.

Όμως, αυτήν τη φορά θα ενδώσω στην «ευκολία» που μου παρέχει το «τυπικό της γεννήσεως», ορμώμενος από ένα παλαιό κείμενο του Νίκου Σαραντάκου, δημοσιευμένο στο (ανεκτίμητο) ιστολόγιο Οι λέξεις έχουν τη δική τους Ιστορία, το θέμα του οποίου «πατάει» πάνω στην ιστορική συναυλία του Χατζιδάκι στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο τον Σεπτέμβριο του 1987 (με την «επανεμφάνιση» –και κατά κάποιον τρόπο– «αποκατάσταση» της Νανάς Μούσχουρη) και στα όσα αυτή προκάλεσε στο πολιτικό σκηνικό εκείνης της περιόδου.

Όχι ως προς την καλλιτεχνική της αξία (αδιαμφισβήτητη, έτσι κι αλλιώς), αλλά ως προς τα όσα τόλμησε να εκφέρει από το «βήμα» της ο μέγιστος δημιουργός. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά…

Με το ΠΑΣΟΚ να εκδηλώνει έντονα τα σημάδια της παρακμής του και με την Αυριανή του Κουρή να πρωτοστατεί στην πολιτική και πνευματική ευτέλεια του τόπου (ξεδιάντροπα επικουρούμενη από τη παπανδρεϊκή συνενοχή), ο Χατζιδάκις διακόπτει για λίγα λεπτά τη συναυλία για να διαβάσει ένα κείμενο-γροθιά στον φασιστολαϊκισμό της εφημερίδας. Να σημειώσω ότι για πρώτη (και τελευταία) φορά ο Χατζιδάκις «εκμεταλλεύεται» μία συναυλία του για να προβάλλει μία προσωπική του (αλλά βαθύτατα πολιτική) εκστρατεία ενάντια στην εφιαλτική προπαγάνδα του συγκροτήματος των «Κουρήδων», γνωρίζοντας εκ των προτέρων το «επίπεδο του οχετού» που θα ακολουθούσε. Ενδεικτικό κι αυτό της γενναιότητάς του.

Ανάμεσα στα άλλα –καθότι δεν γνωρίζω αν το κείμενο έχει «σωθεί» πουθενά ολόκληρο– ο Χατζιδάκις είπε και αυτά: …φυλλάδα που μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας… Που κολακεύεται να πιστεύει σαν τον Καραγκιόζη ότι αυτή έριξε τον Καραμανλή, ενώ το μόνο που κατάφερε ήταν να κατακρημνίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια… Που ισχυρίζεται ότι προστατεύει τη δημοκρατία όσο είναι δυνατόν να την προστατεύει ένα τρωκτικό της. Που αποκομίζει κέρδη κολακεύοντας την αγραμματοσύνη και την ασημαντότητα σαν άλλη Αγία Αθανασία του Αιγάλεω… Η Αυριανή πρέπει να κλείσει. Κι αυτό είναι το νόημα της αποψινής συμμετοχής μου στο Καλλιμάρμαρο.

Η απάντηση της Αυριανής δεν άργησε να έρθει. Πρώτα με ένα πρωτοσέλιδο σχόλιο του εκδότη της στο οποίο ο Χατζιδάκις, εκτός από ψυχανώμαλος, χαρακτηρίζεται και προπομπός του νεοναζισμού, κατόπιν με ένα σχόλιο από το «χιουμοριστικό οπλοστάσιο» των αφεντικών της (παρακαλείται ο κ. Μάνος Χατζηδάκης να περάσει από την «Αυριανή» για να πάρει ένα καλάθι… σύκα, που του αρέσουν πολύ) και βέβαια με το αίσχιστο όλων, το άρθρο του Κυριάκου Διακογιάννη με τίτλο: Ψυχικό AIDS Ανώμαλου Εκμαυλιστή. Ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμη, επιτρέψτε μου την αναδημοσίευση μέρους αυτού του κατάπτυστου κειμένου:

Χθες εμφανίσθηκε κι ένας χαμερπής ομοφυλόφιλος, ένας κίναιδος ολκής, να σε αποκαλέσει φίλε αναγνώστη φασίστα! Μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και με μια εμπάθεια που διακρίνει τους παθητικούς ανώμαλους, εδήλωσε ότι η εφημερίδα που διαβάζεις είναι φασιστική και συνεπώς εσύ, ο αναγνώστης, φασίστας! Και τα εδήλωσε δημόσια τα θηλυκά του εμέσματα, ένα κνώδαλο που γλείφει από τότε που υπάρχει, τις πατούσες του φασισμού… Πώς είναι δυνατόν ένα κάθαρμα να αφήνεται ελεύθερο με λύσσα και πάθος όλους αυτούς τους πολίτες να τους βρίζει με την χυδαιότητα των οίκων ανοχής; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον απαίσιο εκμαυλιστή νέων, που ακούει στα ονόματα Μανωλία, Μάνια, Μινού Χατζηδού, ποιος επέτρεψε σε αυτό το απόβρασμα να παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια του και να εκθέτει οργανωτές μιας φιλανθρωπικής εκδήλωσης και να διασύρει τον Δήμο Αθηναίων υπό την αιγίδα του οποίου ετέθη;… Αυτό το σκουληκιασμένο τομάρι αποτελεί στίγμα για τη σημερινή ελληνική κοινωνία. Να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το ηθικό ΑIDS αυτού του βρωμερού υποκείμενου. Αρκετοί νέοι πλήρωσαν ακριβά τη γνωριμία τους μαζί του. Όχι άλλα θύματα.

Όμως ο εκδότης της Αυριανής δεν στάματα εδώ. Σε ένα αλήστου μνήμης ολοσέλιδο φιλοξενεί τις απόψεις-καταγγελίες πολλών (ενίοτε και επιφανών) πολιτικών εκείνης της εποχής, εγείροντας με αυτόν τον τρόπο ένα «κίνημα ομοψυχίας» υπέρ του «ήθους και του πολιτισμού» της. Και εδώ ακριβώς εστιάζεται το μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει το εν λόγω δημοσίευμα, καθότι ο βασικός πυρήνας των επώνυμων συμπαραστατών της προέρχεται κατά βάση από το κόμμα που την έθρεψε και την καθιέρωσε. Και μαζί με αυτή, όλη την νεοελληνική δυσοσμία και αγυρτεία που «λουζόμαστε» από τότε!

Για περισσότερες ιστορικές (αλλά και άλλες) πληροφορίες, «επισκεφτείτε» το: https:// sarantakos.wordpress. com/2014/06/16/hatzidakis/