Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

ΦΥΣΑΕΙ... ΒΛΑΚΕΙΑ



Με το πανό αυτό της φωτογραφίας, η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να εκφράσει την αντίθεσή της στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, δίνοντας «περιεχόμενο» στον πολιτικό της λόγο μέσω ενός στίχου των Active Member από το λατρεμένο και προφητικό Φυσάει Κόντρα. Μέσα σε λίγες ώρες από τη δημοσιοποίηση της φωτογραφίας, ο δημιουργός του τραγουδιού και εμβληματική μορφή της ελληνικής χιπ χοπ BD Foxmoor (κατά κόσμον, Μιχάλης Μυτακίδης) «ανέβασε» στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook το μικρό κείμενο που ακολουθεί:

Βρείτε μωρέ τίποτα δικό σας. Σταματήστε με τη πάρτη μου κομματοσκυλάκια και μη βάζετε μπροστά τα παιδιά. Αν δε κάνω λάθος είστε με τη κυβέρνηση που τους κρατάει φυλακισμένους τόσο καιρό. Ήθελα να ‘ξέρα γιατί δε βάζετε ‘κάνα στίχο από τους κομματοθρεμένους καλλιτεχνάδες που σας περιτριγυρίζουν. Και τέλος όταν βάζετε κάτι στα κωλόπανα σας πάνω με θράσος, να ´χετε και το θάρρος να γράφετε ποιανού είναι. Δε σας ανήκει τίποτα και σίγουρα δεν είχα κανένα σας στο μυαλό μου όταν το έγραφα...

Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου οι πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις του Μιχάλη Μυτακίδη. Εξ άλλου, είχε φροντίσει ο ίδιος να περιορίσει το ενδιαφέρον μου γι’ αυτές όταν, πριν έναν χρόνο περίπου, αποφάσισε να εκθέσει και δημόσια τους «προβληματισμούς» του για τους πρόσφυγες, λέγοντας επί λέξει (και εν μέσω αποριών και βεβαιοτήτων), τα εξής… ευαίσθητα: Εγώ προσωπικά το πρώτο πράγμα που συζητάω με ανθρώπους που έχουν φύγει απ’ την χώρα τους είναι γιατί έφυγες; Ένα γιατί; Δεν είχατε τίποτα ωραίο εκεί; Κάτι να σε κρατήσει; Εγώ υποχρεωτικά μεγάλωσα εδώ στην Ελλάδα και από ένα σημείο είχα ποτίσει τόσο πολύ με τα όμορφα αυτού εδώ του τόπου που δεν είχα πια επιλογή να φύγω. Εσύ; Γιατί άφησες μάνα, πατέρα, αδερφό; Κυνηγημένος είσαι αδερφέ μου;

Και για να μας «την πει» τότε και… αισθητικώς ο δημιουργός (ιδιότητα που διόλου δεν υποτιμώ, το αντίθετο) έσπευσε να ξεκαθαρίσει τη θέση του με το αξεπέραστο όλων: Αφού όλοι οι άνθρωποι δεν είναι καλοί, πώς θα γίνει να είναι όλοι οι μετανάστες καλοί. Και πώς γίνεται να είναι όλοι οι φασίστες κακοί, πες μου εμένα. Για μένα ο φασισμός είναι αισθητική.

Δυστυχώς (δυστυχέστατα), ο Μιχάλης Μυτακίδης επανέρχεται στο πολιτικό προσκήνιο, εμφορούμενος από τη δικιά του αντίληψη περί… αισθητικής. Ενδεχομένως και από μία λανθάνουσα και ιδιότυπη εκδοχή της σχέσης της με τον φασισμό! Και εξηγώ: δικαίωμα του κάθε Μυτακίδη και του κάθε καλλιτέχνη και δημιουργού να καταμαρτυρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ (και τη Νεολαία του) τα μύρια όσα, αλλά όταν αυτό το πράττει διά μέσου του πνευματικού του έργου, η κριτική του αποκτά χαρακτηριστικά ιδιοτέλειας. Εν προκειμένω και φτηνής υστεροφημίας!

Θα ρωτήσουν κάποιοι: δεν πρέπει να έχει λόγο ο δημιουργός για τον τρόπο προβολής του έργου του; Δεν έχει δικαίωμα να επεμβαίνει όταν θεωρεί ότι η προβολή αυτή προσβάλλει και υπονομεύει το περιεχόμενό του; Θα απαντούσα χωρίς περιστροφές: ναι, έχει και παραέχει. Αλλά όλα αυτά απαιτούν και τους ανάλογους χειρισμούς, ώστε και το κύρος του να προφυλάξουν και τη λαϊκότητά του να υπερασπιστούν. Κυρίως; Τον λόγο ύπαρξής του.

Ξεκάθαρα πράγματα: το πανό της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους στίχους από το τραγούδι του BD Foxmoor τιμάει στο έπακρο τον δημιουργό του. Και ένεκα της κινηματικής προϊστορίας των μελών της συγκεκριμένης κομματικής νεολαίας και για το γεγονός ότι ήταν και παραμένουν στη πρώτη γραμμή του αντιρατσιστικού αγώνα. Με όσες ενστάσεις και διαφωνίες μπορεί να έχουμε για τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό και καμία σχέση δεν μπορεί να έχει η στάση του Μυτακίδη με εκείνη των κληρονόμων του Λοΐζου και του Ρασούλη που απαγόρευσαν στη Χρυσή Αυγή να μεταδίδει στις εκδηλώσεις της τα τραγούδια τους.

Ματαία λοιπόν όποιος (καλοθελητής και μη) προσπαθεί να παραλληλίσει τις δύο περιπτώσεις. Άλλο η «μέρα» και άλλο η «νύχτα». Άλλωστε, πώς αλλιώς το… Φυσάει κόντρα;

Υ.Γ.: Για ευνόητους λόγους, απέφυγα να εκφράσω την εμπειρία μου από την προσωπική μου επαφή με τον Μιχάλη Μυτακίδη και όλη την παλιά  «παρεά» των Active Member. Η συζήτηση θα ξεστράτιζε αλλού…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου