ΤΡΙΛΙΖΑ!

Αν είναι να το πάνε έτσι, πολύ πιθανόν τότε να χρειαστεί να ανοίξει ειδικός κατάλογος υπό τον τίτλο: οι περιπτώσεις της εβδομάδος. Γιατί, εδώ πια, δεν μιλάμε για «μεμονωμένα περιστατικά», αλλά για καταστάσεις που τείνουν να προσλάβουν χαρακτήρα επιδημίας. Εν προκειμένω, βλακείας! Τρεις τον αριθμό μέσα σε πέντε μέρες και ακόμη δεν έκλεισε η εβδομάδα. Τις «πιάνω» με την χρονική σειρά που εκδηλώθηκαν.

Περίπτωση πρώτη: Δημήτριος Μάρδας. Αν και δεν συνάδει με τον «πρότερο πολιτικό του βίο», εν τούτοις αποδεικνύεται αρκούντως σοβαρός και αξιόπιστος. Συνυπολογίζοντας και την διοικητική (ενίοτε και κυβερνητική) εμπειρία του, το λιγότερο που θα περιμένεις από αυτόν θα ήταν τη... γκάφα! Κι όμως! Όχι μόνο την έκανε, αλλά «κατάφερε» και το ακατόρθωτο: να μετατρέψει έναν νόμο (που – παρεμπιπτόντως – ισχύει από το 2013), σε πολιτικό τραγέλαφο. Γιατί, όσο δίκαιο και να του «δίνει» το περιεχόμενό του, αυτό με τίποτε δεν μπορεί να δικαιολογήσει την «πρακτική του εφαρμογή» επάνω στους πρόσφυγες από τη Συρία. Την στιγμή που κυριαρχούν ο πόνος και η απελπισία, οι ξεριζωμοί και τα αδιέξοδα, εσύ δεν μπορείς, δεν έχεις δικαίωμα, να μιλάς για επενδύτες! Ούτε να «κτίζεις» οικονομικά οράματα με φόντο τα ασυνόδευτα παιδιά και τους θαλασσοπνιγμένους. Κομματάκι κυνικό...

Περίπτωση δεύτερη: Μάκης Μπαλαούρας. Στην κυριολεξία... περίπτωση! Ας ήταν μία φορά να τον ακούσω και να μη μου έχουν... ανάψει τα λαμπάκια! Της πλάκας εντελώς. Μία κομματική μετριότητα που έφτασε στο σημείο να κατέχει θέση κοινοβουλευτικού εκπροσώπου! Και αυτό, φυσιολογικό δεν το λες! Το δυστύχημα με αυτόν τον τύπο (και γενικά με όλη αυτή τη μάστιγα) είναι ότι έχει πλήρη άγνοια της ελαφρότητάς του και των ικανοτήτων του, γεγονός που τον επιτρέπει να εκ-φράζει και... προσωπική άποψη! Κι άντε, όταν κάποιος δεν εκπροσωπεί τίποτε, μικρό το κακό και όλο δικό του. Όταν όμως ρε Μπαλαούρα το έφεραν έτσι οι συγκυρίες και σου ‘λάχε να «κουβαλάς» στους ώμους σου μία ολόκληρη κυβέρνηση, βγαίνεις με «προσωπική γνώμη»; Ποιος είσαι; Ο Μπάμπης ο κουρέας; Ο Αντωνάκης ο λαμαρινάς; Γιατί δεν το βουλώνεις το ρημάδι; Κι αν έχεις γνώμη, κρατά την για πάρτι σου. Βλέπεις να μας νοιάζει;

Περίπτωση τρίτη: Νίκος Τόσκας, αυτός ο άγνωστος! Που «απρόσεκτο» δεν τον λες, αλλά είχε δεν είχε, τη μπαρούφα την πέταξε: μελετάμε τη μεταφορά των υπεράριθμων προσφύγων και μεταναστών σε γειτονικά νησιά που είναι άδεια μέχρι στιγμής. Άδεια; Όπως ας πούμε; Η Γαύδος; Η Θασοπούλα; Το Φιδονήσι μήπως; Ή να το κάνω ακόμη πιο... τουριστικό και να πω η Μακρόνησος; Κι άντε ρε συ Τόσκα, αφού το μελετήσατε, τους πήρατε και τους πήγατε. Φως, νερό, τηλέφωνο; Εκτός κι αν «παίζουν»... επενδύσεις με τη σύμφωνη γνώμη του Μπαλαούρα. Ε ναι, τότε πάσο! Τρίλιζα!

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΕΝΑΝ... ΕΠΑΜιτη

Δεοντολογικά και μόνο, όταν οι εκπρόσωποι τύπου των κομμάτων κρίνουν ότι, δημοσιεύματα που αφορούν τον πολιτικό τους φορέα, διαστρεβλώνουν και αδικούν τις απόψεις και την δράση του, οφείλουν να απαντούν απευθείας στον Μέσο που φέρει την ευθύνη της δημοσίευσής τους. Κανόνας που μάλλον δείχνει να μη σέβεται (ή και να αγνοεί), ο εκπρόσωπος τύπου του ΕΠΑΜ Καβάλας, ο οποίος, αντί της «ορθής οδού», επέλεξε να απαντήσει στα όσα «καταμαρτυρούσα» στον αρχηγό του, μέσω του προσωπικού μου μπλοκ και όχι στην ίδια την εφημερίδα, ως εκ της θέσεώς του όφειλε. 

Για το όποιο ενδιαφέρον παρουσιάζει η απάντηση του κυρίου Μιχάλη Νικήτα, μα πάνω απ’ όλα σεβόμενος τους αναγνώστες της Νέας Εγνατίας, αναδημοσιεύω τα όσα ο ίδιος υποστήριξε στο διαδικτυακό του σχόλιο.

Κύριε (Γαβ-Βαβ)βρελη το ΕΠΑΜ Καβάλας έστειλε στην εφημερίδα που ορθογραφείτε ένα δελτίο τύπου και μέχρι σήμερα δεν το δημοσίευσε η Νέα Εγνατία ενώ βιαστήκατε να αναρτήσετε την επιφανειακή και ατεκμηρίωτη άποψή σας, την περασμένη Τετάρτη 16 Μαρτίου, μόνο και μόνο για να χαρακτηρίσετε τον Καζάκη – «(Γ)Καζάκη» ακροδεξιό, μισάνθρωπο και μισαλλόδοξο και το ΕΠΑΜ και τα μέλη του ως ξενοφοβικούς και φασίστες αναπαράγοντας αβασάνιστα τις όποιες αναρτήσεις σε διάφορες ιστοσελίδες του διαδικτύου όπου ο καθείς πικραμένος ή μη γράφει ότι του κατέβει. Δεν μπήκατε στο κόπο να δείτε στην περιοχή σας κι όχι στη Γόρτυνα, ότι το ΕΠΑΜ ανακοίνωνε εκδήλωση στην Χρυσούπολη Καβάλας και καλούσε τον κόσμο να φέρει στο χώρο της εκδήλωσης αναλώσιμα είδη και τρόφιμα για τον προσφυγικό χώρο φιλοξενίας της Καρβάλης ή όπου αλλού θα μας υποδείκνυαν οι εθελοντές. Γιατί κ. Γαμβρέλη το ΕΠΑΜ δεν είναι μισάνθρωπο ούτε γεμάτο ρατσιστές, ούτε φασίστες. Ακριβώς επειδή είναι Παλλαϊκό Μέτωπο δεν ζητά πιστοποιητικά πολιτικής ιδεολογίας ή κοινωνικής αντίληψης κλπ από κανέναν, γι αυτό και μπορεί να ενταχθούν στις τάξεις του και φασίστες και ρατσιστές και ομοφοβικοί και ξενοφοβικοί και πάει λέγοντας. Σαν υγιής οργάνωση όμως που πασχίζουμε να είμαστε, όλα αυτά τα στοιχεία αποβάλλονται είτε από τις διαδικασίες, είτε γιατί «καταλαβαίνουν ότι δεν τους παίρνει» και φεύγουν σαν ξένα σώματα. Διαβάστε και το ψήφισμα του 4ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ για το προσφυγικό από τον Ιούνιο του 2015 και αναρωτηθείτε εκ νέου ποιο βαθμό προβλέψεων κατέχετε συγκριτικά με τον «αστρολόγο Καζάκη». 

Υ.Γ. Κυριε (Γάβ-Γάβ) βρέλη το ότι ήσασταν ΠΑΣΟΚ, γνωστόν το ότι μεταπηδήσατε στον ΣΥΡΙΖΑ, θεμιτόν ,το γεγονός ότι μεταλλαχτήκατε σε ΙσλαμοΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ δύσπεπτον...

Μιχάλης Νικήτας

Εκπρόσωπος Τύπου ΕΠΑΜ ΚΑΒΑΛΑΣ 

Κύριε Νικήτα.

Ειλικρινά, αμφιταλαντεύτηκα αρκετά αν έπρεπε να σας απαντήσω η όχι, μετά και την «δημόσια ομολογία» σας ότι στις τάξεις του ΕΠΑΜ μπορούν να ενταχθούν και φασίστες και ρατσιστές και ομοφοβικοί και ξενοφοβικοί. Το ότι ενέδωσα στις «σειρήνες του διαλόγου», το κάνω για έναν και μοναδικό λόγο: για να σας ενημερώσω ότι, ο κατ’ εξοχήν ομοφοβικός στο κίνημά σας, είναι ο ίδιος ο αρχηγός σας. Το μαρτυρούν τα «αστειάκια» του για τις «λούγκρες» και τις «αδελφές» και όλα όσα (χαριεντιζόμενος) ανέχτηκε να ακούγονται σε πρόσφατη εκπομπή του, από γνωστό καλλιτέχνη. Και πιστέψτε με, αμφιβάλω πολύ αν η «υγεία» και οι «διαδικασίες» της οργάνωσής σας, θα τον «αποβάλλουν» ποτέ από τις «γραμμές» σας. 

Αν πιστεύετε ότι αναπαρήγαγα αβασάνιστα κάποια ανάρτηση του διαδικτύου, η οποία συκοφαντεί και μέμφεται το ΕΠΑΜ, καλό και πρέπον θα ήταν να αμφισβητήσετε με στοιχεία τους δικούς σας ισχυρισμούς, πράγμα που αποφεύγετε. Προφανώς ούτε και εσείς συμφωνείτε με τα όσα ρατσιστικά (και επικίνδυνα) ειπώθηκαν από την οργάνωση του ΕΠΑΜ στη Γορτύνα, αλλά αντί της πολιτικής τους καταδίκης (που θα «έσωζε» και την τιμή του κινήματός σας), επιλέξατε το... άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε! Ομού μετά του αρχηγού σας. Και κάπως έτσι, ακυρώνεται και το ψήφισμα του 4ου Συνεδρίου σας για το προσφυγικό. 

Όσον αφορά την πολιτική μου διαδρομή και ιστορία, την επόμενη φορά, φροντίστε να έχετε καλύτερες πληροφορίες. Εκτίθεστε σε ανακρίβειες που (μοιραία) σας οδηγούν και σε λάθος συμπεράσματα. Συν το ότι ακόμη δεν μπορώ να συνέλθω από τη ταύτιση μου με το ΠΑΣΟΚ. Εφιάλτης σκέτος... 

Τέλος, όταν επιλέγετε να «μοιράσετε» το δελτίο τύπου σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, έχετε την (ελάχιστη) υποχρέωση να προσκομίζετε μαζί και το «αντίπαλο κείμενο». Για τη τάξη των πραγμάτων και την ουσία της δημοκρατίας. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το μόνο που επιτυγχάνετε, είναι να δίνετε χαρά στα τοπικά κοράκια της (λέμε τώρα) δημοσιογραφίας. 

Υ.Γ.Ομολογώ ότι βρήκα άκρως χαριτωμένο και ευρηματικό το λογοπαίγνιο με το επίθετο μου. Τόσο που σκέφτομαι να το αξιοποιήσω έτι περισσότερο. Με πιάνετε...

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 'Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ;

Αν κάποιοι δικαιούνται να αγανακτούν και να οικτίρουν για την αποφυλάκιση του Ρουπακιά, αυτοί είναι μόνο οι συγγενείς του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα. Και πάνω απ’ όλους, η μάνα του! Σε αυτούς τους ανθρώπους, το συναίσθημα υπερβαίνει της «λογικής». Κανένας θυμός και καμία οργή τους δεν μπορεί να «πνιγεί» στους «ρεαλισμούς» της πολιτικής και τους «κανόνες» του νομικού μας συστήματος. Πόσο μάλλον ο πόνος.

Όλοι οι άλλοι όμως, οφείλουν να «συμβιβαστούν» με το γεγονός της αποφυλάκισης, αναγνωρίζοντας το δικαστικό κεκτημένο: ότι δηλαδή τη στιγμή αυτή ο Ρουπακιάς «διατηρεί» ακόμη το τεκμήριο της αθωότητας και μέχρι να τελειώσει η δίκη μπορεί να «εκμεταλλευτεί» όλα εκείνα τα «προνόμια» που ο νόμος τού παρέχει.

Στο επιχείρημα αυτό, είναι πολλοί εκείνοι που αντιτείνουν την περίπτωση του Κώστα Σακκά. Και δεν έχουν καθόλου άδικο, αναλογιζόμενοι την μεταχείριση των δικαστών απέναντί του και τον τρόπο με τον οποίο εξάντλησαν την αυστηρότητά τους! Όμως μία τέτοια «σύγκριση» εμπεριέχει τον εξής κίνδυνο: να θέσει σε αμφισβήτηση την (καθ’ όλα ευεργετική) διάταξη περί αποφυλάκισης των κατηγορουμένων άμα της παρέλευσης του 18μήνου. Ή (το χειρότερο) να «νομιμοποιηθεί» ένα καθεστώς «ιδεολογικής μεταχείρισης» που θα αποφασίζει κατά το δοκούν. Και θα πρέπει όλοι να θυμούνται ότι στην (απαράδεκτη) παράταση της προφυλάκισης του Σακκά, αυτό που σηματοδοτούσε τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης ήταν η καταπάτηση αυτού ακριβώς του «πλαισίου».

Μας αρέσει-δεν μας αρέσει, η απόφαση της αποφυλάκισης του Ρουπακιά είναι ορθή και καθ’ όλα νόμιμη. Όμως ας μη μας διαφεύγει και το γεγονός ότι «λειτουργικά» η αποφυλάκισή του συνοδεύεται από τους πιο αυστηρούς όρους που θα μπορούσαν να επιβληθούν. Δείγμα προφανώς μίας εν δυνάμει δικαστικής ετυμηγορίας που ακόμη δεν έχει «εκφραστεί».

Να πούμε και το άλλο, γιατί πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην εκδίκαση της υπόθεσης, συνδέοντάς τες και με διάφορες… καχυποψίες: όπως και να ‘χει, η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι μία τεραστίων πολιτικών διαστάσεων δίκη. Ειδικά τώρα που η άνοδος των νεοναζιστικών κομμάτων στην Ευρώπη αποκτά χαρακτηριστικά εφόδου. Αλλά και αυτό να μη συνέβαινε, η ίδια η δικογραφία της, οι χιλιάδες σελίδες του ανακριτικού υλικού, οι εβδομήντα με ογδόντα κατηγορούμενοι, οι εκατό περίπου δικηγόροι που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εμπλέκονται στην υπόθεση, οι εκατοντάδες μάρτυρες, το ίδιο το πολιτικό και ποινικό διακύβευμά της, την καθιστούν εξόχως πολύπλοκη και σύνθετη. Θα προσέθετα και μνημειώδη. Γι’ αυτό και μία δίκη-μαμούθ.

Ως τέτοια (και παρά τις όποιες «διακυμάνσεις» και χρονοτριβές της) η δίκη της Χρυσής Αυγής θα έχει και «ζητήματα» όπως αυτό με την αποφυλάκιση του Ρουπακιά, ένεκα της παρέλευσης του 18μήνου. «Λεπτομέρεια» ή μη, ας μην «κρεμαστούμε» από αυτήν. Τα κρίσιμα και τα σπουδαία έπονται. Θεού θέλοντας, εδώ θα είμαστε και για τις επόμενες… πράξεις.

ΣΕ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

 Ο «τοπικός Στέφανος Χίος» ξαναχτύπησε! Ο (μα εντελώς όμως) ξεσαλωμένος Σταύρος Δεληγιάννης, «πατώντας» επάνω στην ανοχή που (παραδόξως πώς) επιδεικνύει ο αρμόδιος Εισαγγελέας, κυκλοφόρησε προχθές το δικό του «μακελειό» (άλλως και Νεάπολις) με τίτλο Κατέβασαν την Παναγιά, συνοδεία διαφόρων «ιστοριών για αγρίους», ευθέως ανάλογες σε «αγριότητα» με το κοινό που τον ακολουθεί.

Πού συνέβη το «γεγονός» και ποιοι ευθύνονται για τη «βεβήλωση»; Κατά το «αποκαλυπτικό ρεπορτάζ» του Δεληγιάννη, οι πρόσφυγες που φιλοξενούνται στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ελευθερουπόλεως ήταν αυτοί που απαίτησαν από τους υπεύθυνους να κατεβάσουν από τον τοίχο την εικόνα της Παναγίας (που, ειρήσθω εν παρόδω, η τοποθέτησή της ανάμεσα σε διαφημιστικές πινακίδες κινητής τηλεφωνίας και… μπουγάτσας, συνιστά εκ των προτέρων αισθητική και θεολογική προσβολή), επικαλούμενοι θρησκευτικούς λόγους! Κι επειδή αυτό από μόνο του δεν τα «σπάει» εντελώς, βρέθηκαν και άλλα… μουσουλμανικά ανομήματα. Όπως, για παράδειγμα, η ποδοπάτηση των πρόσφορων που δόθηκαν προς σίτιση (λόγω του ότι επάνω τους ήταν αποτυπωμένος ο Τίμιος Σταυρός) άλλα και η απαίτηση προς τον ιερέα του Μητροπολιτικού Ναού της Ελευθερούπολης να μην ηχούν οι καμπάνες!

Όπως ήταν φυσικό, η ανάρτηση του «ρεπορτάζ» στο διαδίκτυο άναψε τα «ελληνοχριστιανικά αίματα» των απανταχού κανιβάλων που, ευκαιρίας δοθείσης, έσπευσαν αμέσως να μουγκρίσουν το μίσος και την απανθρωπιά τους. Αισθανόμενοι μαζί και… δικαιωμένοι! [1]Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι πάνω-κάτω γνωστά. Το δημοσίευμα πήρε «εθνικές διαστάσεις», με τον ναζιστικό Στόχο να πρωτοστατεί στη διοχέτευση του οχετού, φουντώνοντας την καφρίλα και τη βαρβαρότητα στο «πιστό» ακροατήριο. Ήταν δε τέτοια η «επικοινωνιακή διείσδυση» που το χαζό παιδί, χαρά γεμάτο (και τώρα, ελέω Κυριάκου, αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας) έσπευσε να υιοθετήσει το «ρεπορτάζ» και να εκφραστεί αναλόγως.

Μέχρι που ήρθε η συνετή (και άκρως αγαπητική) απάντηση του Πρωτοσύγκελλου της Ιεράς Μητρόπολης Ελευθεροπούλεως και τα πράγματα μπήκαν στις ορθές ράγες της ενημέρωσης. Η διάψευση δεν επιδέχονταν την παραμικρή αμφισβήτηση και «ερμηνεία». Κι ας ορισμένοι (με πρώτο και… χειρότερο τον ίδιο τον Δεληγιάννη) προσπάθησαν να «μπαλώσουν» τις «τρύπες του ρεπορτάζ» με φτηνές εξηγήσεις και καινούριους μύθους. Φτάνοντας, μάλιστα, στο σημείο να «κατασκευάσουν» επιστολή 14χρονης χριστιανής Σύριας που αυτή και οι οικογένειά της δεινοπαθούν από τους μουσουλμάνους πατριώτες τους!

Θα «κλείσω», επαναφέροντας το κομμάτι εκείνο της εισαγωγής που αναφέρεται στην (να την πω προκλητική;) αδράνεια του Εισαγγελέα Καβάλας απέναντι στο «φαινόμενο Δεληγιάννη». Και με την ευκαιρία, να υπενθυμίσω ότι υπάρχει και ο αντιρατσιστικός νόμος. Μήπως, μήπως λέω, ήρθε η πολυπόθητη ώρα για να ενεργοποιηθεί;

ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ...

Το τελευταίο διάστημα, τα τοπικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας (συνεπικουρούμενα και από τα εναπομείναντα τοιαύτα του ΠΑΣΟΚ) ασκούν δριμεία κριτική στους εδώ εκπροσώπους της κυβέρνησης για τη στάση και την τακτική τους απέναντι στο προσφυγικό, κατηγορώντας τους πότε για ολιγωρία και ανικανότητα και πότε για απουσία και προχειρότητα. Προσωπικά, δεν έχω κανέναν λόγο να αντιπαρατεθώ στα επιχειρήματά τους. Αυτό ας το αναλάβουν κι ας το επωμισθούν οι «θιγόμενοι». Όμως, επειδή η μνήμη μου παραμένει ακόμη κραταιή και επειδή μικρός ο τόπος και γνωστά τα «έπη» του καθενός, αρνούμαι να με θεωρούν ξεχασιάρη και μαλάκα οι κατ’ εξοχήν (και με αποδείξεις) ανίκανοι του «γαλοζοπράσινου εκδρομικού».

Και αρνούμαι για έναν και μοναδικό λόγο: γιατί κανείς από αυτούς δεν έχει δικαίωμα να καταλογίζει ανικανότητες και ολιγωρίες σε άλλους, όταν οι ίδιοι –ως διαχρονικοί διαχειριστές του δημόσιου βίου– έχουν αποτύχει παταγωδώς σε ΟΛΑ. Και μάλιστα στα εύκολα. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, άλλο να κληθείς να τακτοποιήσεις και να διαχειριστείς υποθέσεις «μες στην τρελή χαρά» της πολιτικής και οικονομικής ευμάρειας και ευδαιμονίας και άλλο ένα παγκόσμιο πρόβλημα όπως αυτό με τους πρόσφυγες. Και μάλιστα, σε μία χώρα διαλυμένη και κοινωνικά ανοχύρωτη ένεκα των προηγούμενων πολιτικών επιλογών.

Να «ανοίξω» λοιπόν τον κατάλογο των δικών τους ανικανοτήτων; Να υπενθυμίσω τις αποτυχίες τους; Να γυρίσω πίσω στο χρόνο και να καταγράψω τα «φούμαρα» και τα «φύκια» που μας πουλούσαν; Για πάμε…

Πόσα χρόνια «σέρνεται» η υπόθεση του 12%; Πόσες υποσχέσεις; Πόσες αναμονές; Πόσες αυταπάτες; Πόσα ψέματα και πόσες

αρλούμπες; Τι έγινε με εκείνο το περίφημο Βιοτεχνικό Πάρκο; Σε ποιους «βάλτους» και «λασπόνερα» χάσκουν οι μελέτες και τα οράματα; Με το έργο της Δημοτικής Καπναποθήκης; Ήμουν νιος και (σχεδόν) γέρασα. Έρημη και άδεια από ζωή και δημιουργία, σβήνει μέσα στην πολιτιστική μελαγχολία της πόλης. Εμ, η άλλη της οδού Φιλίππου; Ποιος τη θυμάται άραγε; Και ποιος την… σκέφτεται; Το άλλο το διατηρητέο στην πλατεία Μακέδου; Η ανάπλαση της περιοχής; Το Σχέδιο Πόλης Περιγιαλίου; Ξεθύμαναν οι σαμπάνιες από την «πρώτη οικοδομική άδεια» και ζέχνουν… αφασία! Το παλιό Νοσοκομείο; Το (και κακόγουστο) διπλανό του από… γυαλί; Το παλιό Σανατόριο; Η διπλανή του (άλλη κακόγουστη κι αυτή) προέκταση; Το κτίριο των παλιών Δικαστηρίων; Τα Στρατόπεδα; Το ανοιχτό Κολυμβητήριο; Το Δημοτικό Θερμοκήπιο; Ο Διόνυσος; Οι αποθήκες του Λιμανιού; Το Απεντομωτήριο; Το παλιό Τελωνείο;

Γι’ αυτό λέω και τονίζω: θέλει πολύ μεγάλο θράσος να μιλάς για την ανικανότητα των άλλων, όταν τα δικά σου δείγματα σε εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Όταν έχεις λερωμένη τη φωλιά σου, όχι μόνο δεν μιλάς, άλλα γυρίζεις στο σπίτι σου και το ρίχνεις στο… κέντημα!