Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

ΡΙΓΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ





Μου τους «σύστησε» έμπλεος από ενθουσιασμό και αισιοδοξία ο διαλεχτός (και συνήθως εύστοχος) φίλος Γιώργος Πίττας. Ντροπή - γράφει - σε όλες τις φίλες και τους φίλους που γνωρίζουν τους String Demons και δεν μου έχουν πει ούτε λέξη τόσο καιρό! Καιρό είχαν να με πάρουν τα δάκρυα με μουσική εξ Ελλάδος ορμώμενη. Νέα παιδιά, δροσερός αέρας, υγεία...

Έσπευσα αμέσως να τους «συναντήσω» στο You Tybe! Θησαυρός! Τα αδέλφια Λυδία και Κωνσταντίνος Μπουντούνης (εικάζω ότι πατέρας τους μπορεί να είναι ο σπουδαίος κιθαρίστας Βαγγέλης Μπουντούνης), ερμηνεύουν με ένα τσέλο και ένα βιολί το μεγαλειώδες Της Αγάπης Αίματα. Απλά, συγκλονιστικοί! Διάθεση βαθύτερης εκφραστικής ερμηνείας επάνω σε ένα «μύθο» της ελληνικής μουσικής, που «κυλάει» με απίστευτο σεβασμό και ωριμότητα. Καμία υπερβολή, καμία φιγουρατζίδικη ξερολιά, καμία δόση εγωισμού και νεανικής υπεροψίας. Το ρίγος που ένοιωσα, τα «ομολογεί» όλα.

Στο Βήμα ο Γιώργος Σκίντζας ορθά τους χαρακτηρίζει Δαίμονες των Εγχόρδων! Με ότι «καταπιάνονται», τα «τέλια» παίρνουν φωτιά! Απόρροια της άρτιας τεχνικής τους, του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζουν τα μουσικά είδη που τους «προκαλούν» και τους έλκουν, απόρροια σαφώς και της μακρόχρονης σχέσης και «εκπαίδευσής» τους με το τραγούδι. Είτε αυτό αφορά το δημοτικό και το ρεμπέτικο, είτε τον Μάνο και τον Μίκη, είτε (ω ναι!) τους... Iron Maiden!

Το πιο σημαντικό με τους String Demons είναι ότι δεν «τσαλαβουτούν» χάριν εντυπωσιασμού. Η προσέγγιση τους στις μουσικές που «γουστάρουν», έχει έντονο το στοιχείο της προσωπικότητας. Σεμνοί και επιδέξιοι μαζί, σκηνικά γοητευτικοί και σίγουροι, γεφυρώνουν ιδανικά τον ενθουσιασμό και την «τρέλα» μιας πανκ μπάντας με την σεμνότητα και την «ησυχία» ενός εκκλησιαστικού ύμνου. Γι αυτό και ουδόλως «ξενίζει» η μετάβαση από το Fear of the Dark Live στο Αι Γενεαί Πάσαι. Είναι τέτοιος ο τρόπος που γεφυρώνουν τα αγαπημένα τους είδη (προφανέστατα βιωματικά), που δεν προκαλούν την παραμικρή ενόχληση.

Τουναντίον. Στις «διασκευές» τους, πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχουν οι πρωτομάστορες των τραγουδιών. Η ερμηνεία τους κυριαρχείται από την βαθιά τους αφοσίωση στους δημιουργούς. Οι σολιστικές τους «αναφορές» είναι σαν «μικρά και ευλαβικά προσκυνήματα» προς όλους εκείνους που τους έκαναν να αγαπήσουν τη μουσική. Και να μυηθούν σε αυτή.

Άξιο ιδιαίτερης αναφοράς; Οι συνθετικές τους ικανότητες. Ακούστε το Ποντιακό Καζίνο, το Πειρατικό, το Αθάνατος και θα με θυμηθείτε. Πόσο μάλλον το Βίος και Αλητεία ενός Πολιτικού

  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου