ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ...

Ενάμιση μήνα «άντεξε» ο κυβερνητικός και μιντιακός αντιφασισμός τους. Μόλις είδαν ότι τα κομματικά τους κέρδη από τη «φασαρία» και την κατακραυγή της χρυσαυγίτικης συμμορίας είναι απειροελάχιστα, μαζεύτηκαν στο «ρατσιστικό τους καβούκι» και υιοθέτησαν αμέσως την «ατζέντα του κτήνους». Μην πω ότι βάλθηκαν να την ξεπεράσουν.

Από τη μία ο Σαμαράς που συμβάδισε πλήρως με το βασικό επιχείρημα της Χρυσής Αυγής λέγοντας πως όσοι είναι οι λαθρομετανάστες, άλλοι τόσοι είναι και οι άνεργοι (βέβαια, αυτοί που λίγο τα «ψάχνουν» κάτι τέτοια, γνωρίζουν ότι με βάση τα επίσημα στοιχεία, οι μετανάστες στην Ελλάδα είναι γύρω στους 800.000, ενώ οι άνεργοι πάνω από 1.500.000) και από την άλλη –με το που «έσκασε» η «ανακάλυψη» της αγοραπωλησίας (;) της 5χρονης Μαρίας– φούντωσε όλο το ναζιστικό απόθεμα που έκρυβαν μέσα στα «ακροδεξιά τους σπλάχνα» για τους έρμους τους Τσιγγάνους.

Από την ώρα που το «ξανθό αγγελούδι» (καθότι τα μελαχρινά… διαβόλια) «ξεκρέμασε» εν μία νυκτί από τα «μανταλάκια της επικαιρότητας» τους Κασιδιαρέους και τους Παναγιώταρους, η κυβέρνηση (ομού μετά των… αλλοφύλων) έσπευσε να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο όλα εκείνα τα στερεότυπα που ορίζουν τον «γύφτο» ως τον «από γεννήσεως κόσμου» παρία της κοινωνίας. Κατά το λαϊκότερον: τον κλέφτη, τον απατεώνα, τον βρωμιάρη, τον εγκληματία…

Άσχετα με την κατάληξη που θα έχει η (έτσι κι αλλιώς τραγική) ιστορία ενός ακόμη παιδιού με τσιγγάνικη καταγωγή –άσχετα από τις «διοικητικές διορθώσεις» του πάντα πρόθυμου για τέτοιους φραμπαλάδες Καμίνη (και πρώην Συνηγόρου του Πολίτη, ε)– άσχετα από το τηλεοπτικό μελό που πωλούσε επί ένα δεκαήμερο γραφικές συγκινήσεις με στυλ…  μεσημεριανού Κουστουρίτσα, άσχετα απ’ όλα, αυτό που μοιάζει να «έρχεται από πίσω» είναι οδυνηρό και ανεξέλεγκτο. Γιατί τώρα, με μία απερίγραπτη (άλλα και τόσο ύπουλη) «επικοινωνιακή μαεστρία», αρχίζει να μπολιάζεται στις ανθρώπινες συνειδήσεις η πιο ακραία μορφή στιγματισμού. Ο φόβος του «σκούρου δέρματος». Η «κατασκευή» του πιο ευάλωτου εσωτερικού εχθρού. Κι ενός ακόμη «εύκολου θύματος». Ό,τι πιο κατάλληλο για να ξεκινήσουν οι εκκαθαρίσεις. Το κλίμα της «κοινωνικής συγκατάθεσης» έχει ήδη φτιαχτεί.

Και όχι μακριά μας. Δίπλα μας, εδώ, στο κοντινό Δροσερό της Ξάνθης, εξελίχθηκε μία γιγαντιαία επιχείρηση της Αστυνομίας (τη λες και… στρατιωτική) στον εκεί καταυλισμό των Τσιγγάνων, για να «αποδώσει» τα εξής συγκλονιστικά ευρήματα: ποσότητα ινδικής κάνναβης, υπνωτικά χάπια, κλεψίτυπα cd και dvd, κυνηγητικά όπλα χωρίς άδεια και… ένα πτυσσόμενο γκλομπ! Και αμέσως τίθεται το απλό ερώτημα: αν η ίδια επιχείρηση γινόταν σε ένα τυχαίο χωριό ή σε ένα αστικό τετράγωνο «νοικοκυραίων», πόσες πιθανότητες υπήρχαν να βρεθούν ανάλογης ποιότητας και ποσότητας παραβάσεις; Επιτρέψτε μου το ρίσκο της πρόβλεψης, αλλά νομίζω, πάνω–κάτω, οι ίδιες.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Βιώνουμε την πιο σκοτεινή περίοδο της μεταπολεμικής μας ιστορίας. Ο εκφασισμός έχει «χτυπήσει κόκκινο». Στην Ευρώπη, τα σύννεφα μαυρίζουν. Λίγο να σκύψεις πάνω από τις «μικρές ειδήσεις» της ημέρας, θα ανακαλύψεις δεκάδες περιστατικά που συνδέονται με τη λογική των «ανακαταλήψεων των πόλεων».

Και τώρα πια, με τρομάζει πολύ και η σειρά. Στην αρχή οι μετανάστες, μετά οι ομοφυλόφιλοι, κατόπιν οι τσιγγάνοι… Ε, δε θέλει και πολύ για να εντοπίσετε ποιοι… ατίθασοι (και διαφορετικοί) παίρνουν σειρά.

ΚΛΕΙΤΣΙΩΤΗ... ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ!

Με τον Κωνσταντίνο Κλειτσιώτη δε γνωριζόμαστε. Έτυχε να τον συναντήσω το καλοκαίρι, στη μεγάλη πυρκαγιά της Καλλιράχης. Χάζευε τη φωτιά και έκανε «κομματικό κονσομασιόν» στην πλατεία του χωριού, ομού μετά των συναδέλφων του βουλευτών. Σε μία ήπια παρατήρησή μου σχετική με κάποια κονδύλια για την πυροπροστασία του νησιού που «πνίγηκαν» στη διαδρομή Καβάλας–Πρίνου, με πήρε στην άκρη με εκείνη τη στοργή του «αγκαλίτσα» και μου αντέτεινε το αφοπλιστικό του επιχείρημα: εγώ, καλέ μου φίλε, είμαι οικονομολόγος και νέος βουλευτής… Ομολογώ, ταπώθηκα!

Από τότε μέχρι σήμερα, ο κύριος Κλειτσιώτης, όταν δεν καλεί τον αρμόδιο υπουργό να κάνει ντου στην ΕΡΤ (με ή χωρίς τανκς, θα σας γελάσω), επιδίδεται και στο απαιτητικό σπορ της αρθρογραφίας! Κάθε τρεις και λίγο λοιπόν, όλο και κάποιο βαθυστόχαστο κείμενό του «σκάει» στην πιάτσα της τοπικής ενημέρωσης, συμβάλλοντας σημαντικά στην καταπολέμηση της… αϋπνίας! Είναι, βλέπετε, και αυτή η μονοτονία της «αντιγραφής–επικόλλησης» που κάνει τους συλλογισμούς του να μοιάζουν αφόρητα πληκτικούς.

Θα μου πείτε, αφού είναι έτσι, ποιος ο λόγος της… τιμής; Θα σας απαντήσω χωρίς τον παραμικρό δισταγμό: δεν είχα θέμα! Κι όταν σου «πέφτει» ένα κελεπούρι σαν αυτό της περασμένης Παρασκευής, δεν το αφήνεις με τίποτα να πάει χαμένο. Το παίρνεις και το ξετινάζεις.

Σε «απευθείας σύνδεση» με τους Φαήλους, τους Μπαλτάκους και τους Χρύσανθους (ήγουν, με το «ακροδεξιό τόξο» της Νέας Δημοκρατίας), ο σιγανοπαπαδίτσας Κλειτσιώτης βάλθηκε να μας διαφωτίσει για τα… άκρα. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, μόνο για το «εξ αριστερών άκρο» αφού, κατά πώς φαίνεται, το άλλο είναι στο αίμα και το πετσί του.

Το κουντουρντισμένο μυαλό του αδαούς βουλευτή–λαγού, «σουμάρει» ό,τι βρίσκει εύκαιρο και χρησιμοποιημένο από τη μονταζιέρα του Μουρούτη και το πλασάρει ως τεκμήριο για την «αριστερή βία», την οποία, βεβαίως–βεβαίως, καλύπτει ο απεχθής ΣΥΡΙΖΑ! Έτσι, εκτός από το γνωστό (αλλά και τόσο «ξοφλημένο») παράδειγμα της Marfin (για το οποίο είμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν ξέρει τι του γίνεται), «πετιέται» και μέχρι τη Χαλκιδική για να τα «ρίξει» στους «ιθαγενείς τρομοκράτες» που τολμούν να τα βάζουν με μία εταιρία που έχει τα δικαιώματα της εξόρυξης του χρυσού…

Αφήνω στην άκρη την «περίεργη» ιστορία της «επίθεσης στο εργοτάξιο» –μιας και αυτή βρίσκεται ακόμη στο προανακριτικό στάδιο (άρα η οποιαδήποτε εξαγωγή συμπερασμάτων όχι μόνο είναι αυθαίρετη και ύποπτη αλλά και… βιαίως αντιθεσμική)– και την «πέφτω» σε αυτά τα περί… νομιμότητας. Αλήθεια, ο «νεαρούλης βουλευτής» δεν πήρε είδηση την πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έκρινε ότι η πώληση περιουσιακών στοιχείων και γης υπέρ της «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ» σε τιμή κατώτερη της αξίας τους και με απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής των συνδεόμενων φόρων είναι ενίσχυση ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά; Δε «μυρίστηκε» τίποτε για την καταδίκη της χώρας μας εξαιτίας των «διευκολύνσεων» που παρείχαν οι κυβερνήσεις της προς την… νόμιμη εταιρία; Τόσο (επιλεκτικά) αδιάβαστος ο… αρθρογράφος;

Κατόπιν τούτων –και αφού στο ενδιάμεσο έχει πέσει το «σάλιο του γλείφτη» προς τον μέγα Σαμαρά– ακολουθεί ένα παραληρηματικό κατεβατό που περιλαμβάνει: τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις (ποιες; πότε; γιατί;) κάποιου (ποιού;) βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ στις Σκουριές και το (ό,τι θυμάμαι, χαίρομαι) κάψιμο της Αθήνας στα γεγονότα του Δεκέμβρη του ‘08, μαζί με την (άντε πάλι) δήλωση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (αγνώστων λοιπών στοιχείων και εδώ) που χαρακτήρισε τα γεγονότα ως εξέγερση και επανάσταση…

Βέβαια, μπορεί στο (λέμε τώρα) πολιτικό μυαλό του κυρίου Κλειτσιώτη, λέξεις όπως «εξέγερση» και «επανάσταση» να αποκτούν εωσφορικές διαστάσεις, αλλά ας βρεθεί κάποιος να του πει (και για να τον προστατέψει) ότι εκείνον το χειμώνα είχαν γραφτεί εκατοντάδες άρθρα και έρευνες που χαρακτήριζαν με τις ίδιες ακριβώς λέξεις τα όσα συνέβησαν σε όλη την Ελλάδα. Και (απίστευτο, ε;) τα κείμενα αυτά δε βρέθηκαν δημοσιευμένα μόνο στα έντυπα της Αριστεράς αλλά και στο Βήμα, την Καθημερινή, τα Νέα, το Έθνος, τα Επίκαιρα… Γι’ αυτό, Ντίνο μας, την άλλη φορά, ολίγον… διαβασμένος.

Θα μπορούσα να προσφύγω στο ακαταλόγιστο του πράγματος –ειδικά για όσα φαιδρά και αστοιχείωτα αναφέρονται περί 17 Νοέμβρη, Βίλας Αμαλίας και… τσελεμεντέ του αναρχικού– και να το τελειώσω εδώ το… λούσιμο, αλλά προέκυψε αυτή η άθλια και χυδαία αναφορά σε ένα νέο άνθρωπο που η κρατική βία (όλων των βαθμίδων) κρατούσε στη φυλακή 32 ολόκληρους μήνες χωρίς να τον δικάζει. Ο κύριος Κλειτσιώτης, με την αναφορά του αυτή, όχι μόνον αμφισβητεί ευθέως μία δικαστική απόφαση (αυτήν της αποφυλάκισής του), αλλά «δίνει» τον Κώστα Σακκά στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιές! Με έναν σμπάρο, δύο… ετυμηγορίες!

Τελικά, πώς τα έφερε έτσι η γραφή, με φωτιές ξεκινήσαμε σε φωτιές καταλήξαμε. Μωρέ καλά λένε. Είναι να μη… συνωμοτήσει το σύμπαν. Μέχρι και βουλευτή σε βγάζει…

ΔΙΑΛΟΓΟΙ (Γ. Χεριστανίδης - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΝΕΟ-ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ)

Με καινούρια επιστολή του, ο κύριος Χεριστανίδης επανέρχεται στη συζήτηση που «άνοιξε» με το κείμενο μου της Δευτέρας 14 Οκτωβρίου. Την παραθέτω και επανέρχομαι.

Κ.Γαμβρέλη

Μιλήσατε για ειρωνεία εκ μέρους μου αλλά ο πρώτος και ο δεύτερος αστερίσκος της απάντησης σας και όχι μόνον  βρίθουν ειρωνικού ύφους. Τι να κάνουμε εσείς διαθέτετε ένα μετερίζι από το οποίο μπορείτε πάντοτε να ρίχνετε την τελευταία ΄΄ντουφεκιά΄΄….αν χρειαστεί και ειρωνική. Ανεξάρτητα πάντως όλων όσων γράφετε ευτυχώς το  αναγνωρίζετε, είστε άσχετος με τα θέματα της εκπαίδευσης και η εκπαίδευση είναι όλα εκείνα που η πλειοψηφία του κόσμου θεωρεί και επιδιώκει ως εφόδια για τα παιδιά της. Όλα τα άλλα που εσείς νομίζετε πως είναι εκπαίδευση είναι αποπροσανατολισμός.

Δικαίωμα σας είναι κ. Γαμβρέλη να πιστεύετε όποια εκδοχή θέλετε και να λαμβάνετε περισσότερο υπ΄ όψιν σας της απόψεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ το οποίο π.χ. πέρυσι έκρινε ως άκρως δημοκρατική την ενέργεια 3 (τριών) μαθητών οι οποίοι ένα πρωί χωρίς καμία άλλη διαδικασία έκλεισαν με αλυσίδες την αυλή του Σχολείου τους και προχώρησαν σε κατάληψη όταν οι υπόλοιποι 250 δεν είχαν ιδέα - Όλοι κρινόμαστε ….. και φυσικά οι λάτρεις της αλυσίδας και της δημοκρατίας των τριών.

Χωρίς να απολογούμαι, αν θέλετε, να γνωριστούμε και να σας ενημερώσω για ενέργειες μου που αφορούν και την Χρυσή Αυγή και την Πατριωτική κίνηση και ότι άλλο θέλετε. Μη φοβάστε είμαι καλοπροαίρετος συνομιλητής. Σας έστειλα ένα αντίγραφο υπηρεσιακού εγγράφου προς το Υπουργείο Παιδείας  προς το οποίο δινόταν εξηγήσεις για καταγγελλόμενα των πατριωτών προς το Υπουργείο. Στα υπουργεία δεν απαντάει κανείς με την ΄΄ελευθεριότητα΄΄ που εσείς μπορείτε και γράφετε στην εφημερίδα που εργάζεστε. Το ξέρετε φαντάζομαι και επιπλέον τι είχα γράψει στο έγγραφο μου                                                  προς τα Σχολεία και στο αντίστοιχο δελτίο τύπου; Το αυτονόητο ζητούσα από τα κόμματα , όλα τα κόμματα, να αφήσουν τα Σχολεία μακριά από τον κομματικό ανταγωνισμό. Είδατε πουθενά προσωπική αναφορά σε κάποιο κόμμα; και ακόμα δεν το αντιλαμβάνεστε πως συγκρίνετε διαφορετικά πράγματα ; Στη μία περίπτωση είχαμε μια καταγγελία των πατριωτών στο Υ.ΠΑΙ.Θ. για «ακαλαίσθητες» και «ανθελληνικές» φιγούρες στην πρόσοψη του Σχολείου για την οποία έπρεπε υπηρεσιακά να απαντήσω ενώ στη δεύτερη περίπτωση για τακτική παρουσία νεολαίων έξω από τα Σχολεία, εικόνα που δεν μου απαντήσατε ευθέως  αν συμφωνείτε ή όχι. Προς τι λοιπόν η σύγκριση;

Τα περί θεωρίας 2 άκρων, ΄΄σεχτας΄΄, βαθύτατου ουμανισμού και ότι ακολουθεί…. τι να πω, εσείς τα είπατε, εσείς απαντήσετε, εσείς τα ξέρετε καλύτερα … Είπαμε έχετε πάντοτε τον τελευταίο λόγο…να μας ζαλίζετε με τον ιδεολογικό σας αχταρμά. Για τα επί προσωπικού που λέτε, αλήθεια τι θα πει επί προσωπικού όταν αναφέρεστε δημόσια ; Δυστυχώς για σας η «πολιτική γεωγραφία» του τόπου σας διαψεύδει. Ήταν γνωστά τα άτομα και μερικοί απ’ αυτούς είναι και συνάδελφοι δικοί μου, τους γνώρισα ανάμεσα στους διαδηλωτές, οι οποίοι τελευταία έπνιξαν τις «φωνές διαμαρτυρίας» όταν κάποιοι του χώρου σας «ανακάλυψαν» και τον εκκλησιασμό στη Μητρόπολη, και τον καφέ στη Λέσχη Αξιωματικών και τις καρέκλες στην εξέδρα των επισήμων…οσμή εξουσίας καθότι….

Αφήστε τα υπονοούμενα περί χαφιεδισμού αυτά να τα προσάψετε σε ανθρώπους του δικού σας χώρου  που επιμελώς χαφιεδίζοντας έδωσαν πληροφοριακό υλικό «σε βάρος μου» στον Βουλευτή του όμορου Νομού Δράμας ο οποίος χωρίς αιδώ κατέθεσε και επερώτηση στην Βουλή για ενέργειες μου. Εκεί να ψάξετε τους χαφιέδες κ. Γαμβρέλη ; Ο κ. Καραγιαννίδης, Βουλευτής Δράμας δεν ξύπνησε μια μέρα εκεί στην Αθήνα και είπε ...ας κάνω μια επερώτηση για κάτι που έγινε στην Καβάλα. Από πού το έμαθε ; Κάποια ‘’χαφιεδάκια’’ του χώρου σας από εδώ του έδωσαν ‘’έτοιμη τροφή’’ και μάλιστα πασπαλισμένη με μπόλικα ψεύδη και κακοήθειες.

Για την «εμπειρία» μου κατά την δικτατορία δεν το άρχισα εγώ, εσείς μιλήσατε για «χουντίζον» ύφος και πήρατε απάντηση. Δεν μίλησα ποτέ μέχρι σήμερα για προσωπικές στάσεις και εμπειρίες κατά τη δικτατορία ακριβώς επειδή σιχαίνομαι και εγώ όλους εκείνους τους κατόπιν εορτής αντιστασιακούς αλλά και γιατί ποτέ δεν ζήτησα ως αντάλλαγμα τίποτε. Ήρθα στην Καβάλα το 1989, άγνωστος με ήξεραν μόλις 3 άτομα και σήμερα με ικανοποίηση μπορώ να σας πω με γνωρίζουν και με εκτιμούν πολλοί περισσότεροι απ΄ ότι εσάς και επιπλέον εσείς παραθέτετε – δημοσιοποιείτε τις δικές σας τραυματικές όντως εμπειρίες…χωρίς κανείς να σας το ζητήσει.

Για τα περί αντρισμού λυπάμαι ακόμα μια φορά «πιάνεστε» κατώτερος των περιστάσεων. Ότι όντως παλαιότερα συνέβαιναν τα «κυνοπροσκυνήματα» όπως τα βαφτίσατε σας το επιβεβαιώνω και εγώ. Από τη πρώτη συνάντηση Δ/ντων που έκανα τον Σεπτέμβριο του 2010 μόλις ανέλαβα  Διευθυντής Εκπαίδευσης το απαγόρευσα ρητά και κάθε χρόνο πριν αρχίσουν οι επισκέψεις – εκδρομές στην Αθήνα έστελνα και σχετικά έγγραφα στα Σχολεία. Το ατυχές συμβάν στη Θάσο έγινε 2 μέρες μετά από το Σχετικό έγγραφο που σας το έστειλα και δεν το δημοσιεύσατε. Γι΄ αυτό κιόλας με νεότερο έγγραφο μετά το τραγικό συμβάν έλεγα πριν αλέκτωρ λαλήσει….. κτλ. Ντροπή λοιπόν, που ως μεγάλος «ψείρας» που λέτε πως είστε δεν αναγνωρίζετε αυτή τη λεπτομέρεια και τη διαστρεβλώνετε, εκτός αν εκ παραδρομής αντί μεγάλος ψεύτης γράψατε μεγάλος ψείρας. Τότε όλα δικαιολογούνται. Σας προκαλώ να δημοσιεύσετε τα στοιχεία σας και σας καλώ στη Δ.Δ.Ε. Καβάλας, όποτε θέλετε επειδή    ευτυχώς υπάρχει το βιβλίο πρωτοκόλλου και όπου φαίνεται πότε έφυγε το κάθε έγγραφο. Είμαι βέβαιος πως θα αλλάξετε άποψη έκτος βέβαια αν πάλι πείτε τα γνωστά ναι μεν αλλά, να ‘χαμε να λέγαμε.

Κλείνοντας κ. Γαμβρέλη κάνετε ένα σοβαρό λάθος με το να ταυτίζετε τις ανθρώπινες αξίες, την αγάπη για την τέχνη, το θέατρο, τη ποίηση, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο μόνο με τους ανθρώπους της αριστεράς. Δηλαδή μια άλλη εκδοχή του πας μη Έλλην βάρβαρος. Τον θεωρείτε αποκλειστικό προνομιακό σας χώρο και αυτό είναι λάθος. Ανοιχτά μυαλά υπάρχουν παντού σε όλους τους χώρους και προσφέρουν σπουδαίο έργο. Εσείς δε θέλετε να το παραδεχτείτε.

Πιο απλά καταλάβετε το οι κανόνες οι αξίες το ήθος οι ευαισθησίες η αισθητική που νομίζετε πως  μόνο εσείς διαθέτετε τελικά δεν είναι αποκλειστικό σας προνόμιο. Αφήστε λοιπόν το επικριτικό ύφος και δείτε την ουσία. Με εντελώς ανέντιμο τρόπο μου επιτεθήκατε για κάτι που η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας συμφωνεί. Δεν έχουν καμία  δουλειά τα κόμματα και ο κομματισμός μέσα στα Σχολεία.

Όσο για τα αντανακλαστικά μου κ. Γαμβρέλη για την ταχύτητα με την οποία εσείς απαντήσατε λυπάμαι αλλά δεν είμαι αργόσχολος. Το κύριο έργο μου, ο καθημερινός  αγώνας και η αγωνία να λειτουργήσουν τα Σχολεία δεν μου παρέχουν την πολυτέλεια γραφικών αναλύσεων κτλ. που κάνετε εσείς εκτός αν το κάνετε νομίζοντας πως έτσι θα αυξήσετε την κυκλοφορία της εφημερίδας που εργάζεστε. Σας απαντάω σε βάρος του πολύ λίγου ελεύθερου χρόνου μου και ειλικρινά θέλω να μπει τέλος σε αυτή την αντιπαράθεση επειδή εσείς αρχίσατε ΄΄χειρών αδίκων’’ για ένα θέμα αυτονόητο και απορώ γιατί δεν το καταλαβαίνετε.

Τα κόμματα (όλα τα κόμματα) πρέπει να αφήσουν ελεύθερα και ακηδεμόνευτα τα Σχολεία. Πέραν τούτου ουδέν.

Τα περί βαρβατίλας κτλ. κ. Γαμβρέλη σας τα επιστρέφω. Όσο για τα εφόδια που λέτε πως διαθέτετε αλλά δεν ανοίγουν αυτά πόρτες και καριέρες κάνετε λάθος βοηθούν διευρύνουν ορίζοντες και κάνουν καλύτερους τους ανθρώπους αφάνταστα, αρκεί αυτός που τα έχει να μην έχει κολλήματα και κομματικές εξαρτήσεις τέτοιες που τον χειραγωγούν και τον καλλιεργούν εμμονές και ιδεολογική θολούρα.

Είναι ανδρισμός να έχετε το θάρρος να παραδεχτείτε πως βιαστήκατε να βγάλετε συμπέρασμα και επειδή σας είχα απαντήσει και πέρυσι γι΄ αυτό το θέμα και επανήλθατε λυπάμαι αλλά ένας άνθρωπος της δικής σας κουλτούρας  θα έπρεπε να έχει το θάρρος να πει και ένα συγνώμη.

Γεώργιος Χεριστανίδης

Κύριε Χεριστανίδη,

Όπως έχετε αντιληφθεί, τα κείμενά σας (για έναν τόσο πολυάσχολο άνθρωπο σαν και εσάς κομματάκι μεγάλα, αλλά ας το… καταπιώ) χαίρουν ιδιαίτερης περιποίησης από την πλευρά μου. Τόσο που αναγκάζουν τις ειρωνικές ντουφεκιές μου να συρρικνωθούν στα πολύ απαραίτητα. Με τη σειρά λοιπόν και ένα–ένα, παρότι κάπως δύσκολο ένεκα και του ακατάσχετου της απαντήσεώς σας.

Πρώτον: πράγματι είμαι άσχετος με την εκπαίδευση. Μόνο που εγώ είχα τονίσει το μείζον: άσχετος με τη «δικιά σας εκπαίδευση». Σας διέφυγε προφανώς.

Δεύτερον: δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά η (σωστή) δημοσιογραφία βασίζεται πρωτίστως στη «διασταύρωση των στοιχείων». Ως εκ τούτου, η οποιαδήποτε άποψη (υποχρεωτικά) θα πρέπει να υπόκειται και εις τη βάσανο της αμφισβήτησης. Το ξέρω πως δε σας αρέσει, αλλά… μπλέξατε και με πολύ σχολαστικό (εκτός από… ψείρα). Όσο για τη δημοκρατία των τριών, θα συμφωνούσα απόλυτα μαζί σας αν είχατε δείξει την ίδια ευαισθησία και για τη… δημοκρατία των δύο! Το ξέρω ότι σας βάζω δύσκολα, αλλά είναι να μην προκληθώ!

Τρίτον: στις δημόσιες συζητήσεις δε χωράνε ραντεβού για κατ’ ιδίαν… εξομολογήσεις. Γι’ αυτό, όλες οι «αντιναζιστικές σας ενημερώσεις», εδώ. Υπό το άπλετο φως της… φιλοξενίας μου. Κατά τ’ άλλα, η «ερμηνεία» που σας ανάγκασε να φερθείτε τόσο «πολιτισμένα» στους ρατσισμούς της Πατριωτικής Κίνησης, γίνεται απολύτως δεκτή. Σε τέτοιους καιρούς, προέχουν τα… τυπικά. Εξ άλλου, «η κατοικία στα σύννεφα» υπήρξε πάντοτε βολική. Αν το «πιάσατε». Και θα το (ξανα)πώ: δεν έχω κανέναν λόγο να διαφωνώ με την παρουσία των κομματικών νεολαιών ΕΞΩ από τα σχολεία. Απλούστατα, γιατί (μέχρι στιγμής) δεν την απαγορεύει κανένας νόμος. Κάνω λάθος;

Τέταρτον: σας συμβουλεύω να μη μπλέκεστε με άγνωστες λέξεις και έννοιες. Εκθέτουν την πνευματική σας ένδεια. Μείνετε λοιπόν στην πολιτική γεωγραφία του τόπου που τόσο καλά γνωρίζετε και αρχίστε να «δίνετε ονόματα». Σας πάει! Απλά κοιτάξτε λίγο την όρασή σας. Βλέπει… οπτασίες.

Πέμπτον: επειδή δε διατηρώ καμία «κομματική σχέση» με τον βουλευτή της Δράμας, αλλά και με κανέναν από αυτούς που υπαινίσσεστε, απευθυνθείτε στους ίδιους. Θα το τολμήσετε;

Έκτον: αυτοδιαψεύδεστε όταν λέτε ότι δε μου ζήτησε κανείς να μιλήσω για τις εμπειρίες μου στη δικτατορία. Νομίζω πως το: ό,τι ξέρετε για τη χούντα το μάθατε μέσα από τις Σχολικές γιορτές και ως… «γιαλαντζί» μετέπειτα κομουνιστής, το απευθύνατε εσείς προς εμένα στην προηγούμενη επιστολή σας. Ή όχι; Και μάθετε και τούτο: άλλο πράγμα το «τραύμα» και άλλο η Μνήμη! Πάντως χαίρομαι ειλικρινά που σας εκτιμούν πολύ περισσότεροι άνθρωποι απ’ ότι εμένα. Απλά ελέγξτε λίγο τη «ζυγαριά» σας, μπας και σας ξέφυγε κανένας.

Έβδομον: τη λέξη (που γενικά σιχαίνομαι) «ανδρισμός» την αναφέρατε εσείς πρώτος. Αν δεν καταλάβατε την ειρωνική μου αιχμή, πρόβλημά σας. Και πάμε τώρα στα περί «ψεύτη και ψείρα». Λέτε ότι το ατυχές συμβάν στη Θάσο έγινε δύο ημέρες μετά από σχετικό σας έγγραφο (και το οποίο δημοσιεύουμε σήμερα) με το οποίο και απαγορεύατε τις «αισθητικές παρεκτροπές» των εκπαιδευτικών εκδρομών. Το έγγραφο αυτό έχει ημερομηνία 15 Οκτωβρίου του 2012. Ξεχνάτε όμως μία… μικρή λεπτομέρεια. Το τραγικό συμβάν στα Λιμενάρια, έγινε στις 13 Οκτωβρίου του 2012!!! Και ‘γω, αλέκτορα κατόπιν «εορτής», πρώτη φορά…

Όγδοο: όταν διαβάζετε, να προσέχετε καλύτερα. Καμία τέχνη και κανέναν πολιτισμό δεν ταύτισα με την Αριστερά. Μπορεί οι άνθρωποί της (ως δημιουργοί και ως «καταναλωτές») να διατηρούν «προνομιακή σχέση» με τα είδη που ανέφερα, αλλά ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι έχουν και την αποκλειστικότητα. Συνιστώ προσοχή και ακρίβεια όταν χρησιμοποιείτε τα λόγια μου.

Επίλογος: θέλω δημόσια να σας ευχαριστήσω γιατί, ως κεντρικό πρόσωπο του κειμένου μου και χάριν της δικιάς σας συμμετοχής στο διάλογο, έχει ανέβει στο δεκαπλάσιο η αναγνωσιμότητα της εφημερίδας μας και η κυκλοφορία της σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Πιστέψτε με. Τέτοιο σουξέ ούτε με τον… Γερομάρκο. Οπότε από δω και πέρα, λέω να σας έχω στα… πολύ υπ’ όψιν.

Υ.Γ.:

Εμένα, κύριε Χεριστανίδη, δε με τρομάζει κανένα κόμμα, σε οποιοδήποτε χώρο κι αν βρίσκεται. Και είναι πολύ υποκριτικό να ισχυρίζεστε εσείς το αντίθετο όταν ο κομματικός σας φορέας, έχει κάνει «πάρτι» σε όλους τους χώρους της κοινωνίας. Και μάλιστα με τον πιο στρεβλό και ανέντιμο τρόπο. Γι’ αυτό, λίγο κάλμα με αυτήν τη δαιμονοποίηση. Ζέχνει ολοκληρωτισμό.

ΤΙ ΘΑ ΗΜΟΥΝ, ΑΝ ΗΜΟΥΝ... ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟΣ.

Τι θα ήμουν (και τι θα έκανα) αν ήμουν… κεντροαριστερός;  

Πρώτα απ’ όλα, θα είχα «παρκάρει» μόνιμα στην Ανατροπή του Πρετεντέρη και θα συμμετείχα σε όλα τα «πολιτικά αναψυκτήρια» της τηλεόρασης, αποδεχόμενος τον Βορίδη ως «συνταγματικό τόξο» και τον Πάγκαλο ως «σοσιαλιστικό μύθο». Κατά παράδοση, θα συμφωνούσα και με τον Μπίστη…

Θα ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι τα μνημόνια έχουν τελειώσει και έρχεται η ώρα της ανασυγκρότησης.    

Θα δήλωνα «αντιφασίστας εκ γενετής», αλλά αυτό δε θα με εμπόδιζε καθόλου να συμμαχήσω με τον επίσημο διώκτη των οροθετικών και με τον άνθρωπο που χαρακτήριζε τους Χρυσαυγίτες «ακτιβιστές». Ονόματα δε λέμε…

Ως «ευγενής» και «πολιτισμένος», δε θα ανέφερα ποτέ «κακές λέξεις» όπως: ανεργία, φτώχεια, ύφεση, κοινωνική αποδιάρθρωση, εργασιακά δικαιώματα, άστεγοι, μετανάστες…

Όπου στεκόμουν κι όπου βρισκόμουν, θα καταδίκαζα τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Γιατί όχι και τον Χριστό τον ίδιο που τόλμησε να σηκώσει μαστίγιο μέσα στο ναό…

Θα συμμετείχα μόνο σε πορείες των Atenistas, κρατώντας αναμμένα ρεσώ και βαδίζοντας μόνον επάνω στα πεζοδρόμια. Πού και πού θα φώναζα και το σύνθημα κάντε έρωτα όχι πόλεμο…   

Τα βράδια θα διάβαζα τη σελέμπριτι Σώτη Τριανταφύλου. Αυτή θα νόμιζε ότι «πουλάει» και ‘γω θα γλύτωνα μια και καλή από τις αϋπνίες…

Θα έθετα καθημερινά σε δοκιμασία τις νοητικές μου ικανότητες, ασκούμενος πάνω σε βαθυστόχαστες έννοιες, όπως το τραύμα της εθνικής πόλωσης… οι κομπλεξικές εθνικές αλαζονείες… οι εθνικές ολιγωρίες… η ευρωπαϊκή αμφισημία… ο χαοτικός καπιταλισμός… οι ωδίνες της ανασυγκρότησης. Και όσο αντέξω…

Σε στιγμές μεγάλης περισυλλογής και περίσκεψης, θα κατέφευγα στα πονήματα των μπλόγκερ Λεωνίδα Καστανά και Νίκου Ράπτη. Διά πάσαν νόσο…

Θα «έκοβα φλέβες» για το Protagon και το Athens Voice. Πού και πού και για τον Τατσόπουλο…

Θα έκανα βουντού στο Βαξεβάνη και τον Πιτσιρίκο…

Σταθερό μου μέλημα θα ήταν η ενίσχυση των φιλελεύθερων εκσυγχρονιστικών φωνών στη Νέα Δημοκρατία (από την μια) και των δημοκρατικών φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (από την άλλη). Εξ άλλου το λένε (και το πιστεύουν) και οι «58 κατασκευαστές» της κεντροαριστεράς. Δεν είναι να το προσπερνάς…

Θα νοσταλγούσα τα ωραία και κεφάτα χρόνια που πέρασα με τον Παρασκευά Αυγερινό και το Νίκο Χριστοδουλάκη και θα έκανα τα πάντα για να τους επαναφέρω στο προσκήνιο. Ποιος είπε ότι στις μέρες μας δε γίνονται νεκραναστάσεις…

Στο σπίτι θα έβλεπα (μόνο) Γιάννη Μπέζο, στο σινεμά (μόνο) Σωτήρη Γκορίτσα, στο αυτοκίνητο θα άκουγα (μόνο) Νίκο Πορτοκάλογλου και στο μπαρ θα τα έτσουζα παρέα με τον Θανασάκη τον Χειμωνά, άδοντας το αντάρτης της πορδής, με τα λεφτά του μπαμπά…

Θα ήμουν γραμμένος στην Greenpeace, στον Αρκτούρο, στη WWF Hellas, στην Καλλιστώ και την Αλκυόνη, αλλά μια επενδυσούλα στις Σκουριές δε θα με χάλαγε καθόλου. Αφήστε που δε γουστάρω Μάλαμα, Αγγελάκα και Αλκίνοο…

Σε κάθε περίπτωση, θα έβγαζα τα γνωστά ερυθρά εξανθήματα, σε οτιδήποτε προέρχονταν από την νεοκομμουνιστική και εθνολαϊκιστική αριστερά. Μπλιάχχχχ…

   

Θα διερρήγνυα (μετά δακρύων) τα θεωρητικά μου ιμάτια για το κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά μία θεσούλα στην τηλεόραση του Καψή θα την ήθελα σαν τρελός. Και θα την έπαιρνα…

Θα ξαναδιάβαζα από την αρχή την Κόμη της Βερενίκης, γιατί, όπως λέει και ο Γραμματικάκης, ο Μαρξ είναι ξεπερασμένος. Μπορεί και ξενέρωτος…

Και στην τελική, όλα μια συναισθηματική προσπάθεια είναι, ρε γαμώτη μου. Δώστε της να καταλάβει…

Υ.Γ.:

Τώρα που το σκέφτομαι: το ότι το εγχείρημα της κεντροαριστεράς με την επωνυμία ΕΛΙΑ γίνεται σε μία χρονιά που τα δέντρα δεν έχουν καθόλου καρπό, να το θεωρήσω τυχαίο;