ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΠΑΣ: Η "ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗ"

Άσχετα αν συμφωνείς μαζί του ή όχι, άσχετα αν τον συμπαθείς ή τον αποστρέφεσαι, ο Βαγγέλης Παππάς παραμένει ένας «ενδιαφέρων πολιτικός». Και έξυπνος. Μπορεί να βρίσκομαι «απέναντι» στους τρόπους και την αισθητική του (κι ας συνυπάρχουμε ως ερασιτέχνες αλιείς), εν τούτοις οι πράξεις του και οι απόψεις του δε μου άφησαν ποτέ αδιάφορο. Με δύο λόγια… «το έχει»!

Με αυτόν τον αέρα –άλλα και με την άκρατη φιλοδοξία του– ο κύριος Παπάς κάνει τη μεγάλη προσωπική υπέρβαση και κατέρχεται στον αυτοδιοικητικό στίβο σε ρόλο ηγέτη, κουβαλώντας την «αρχηγική προίκα» που του παρέχει αφειδώς ο εργασιακός του χώρος. Ή αλλιώς, το… προτεκτοράτο του.

Είναι αλήθεια πως ο Βαγγέλης Παππάς είναι ένας άνθρωπος «ζυμωμένος» με την πολιτική ο οποίος –ένεκα και του «πάθους του αυτοδημιούργητου» – καταφέρνει, χρόνια τώρα, να βρίσκεται συνεχώς στο προσκήνιο με τη ζωντάνια… εφήβου. Πότε ως ακραιφνής ΟΝΝΕΔίτης των Κενταύρων και των Ραίηντζερς, πότε ως μάχιμος συνδικαλιστής της περιόδου αποθέωσης του εργατοπατερισμού, πότε ως «ιδεολογικός ακροβάτης» και πότε ως –ομολογώ αποτελεσματικός– αντιδήμαρχος…

Πολύ φυσικό, όλα αυτά τα «περάσματα», όλη αυτή η συσσωρευμένη εμπειρία, να του δίνουν και μεγάλο προβάδισμα σε σχέση με τους «κοντινούς» του αντιπάλους. Κι αυτό φάνηκε από την πρώτη κιόλας δημόσια εμφάνιση της παράταξής του. Από το πώς διαχειρίστηκε τη «στόφα» του αρχηγού μέχρι το πώς «εκμεταλλεύτηκε» την εγγενή αδυναμία της (αυταπόδεικτης) χοντροκομμένης αισθητικής του. Το κυριότερο; Το πώς αξιοποίησε το «πρακτικό του πνεύμα» για να περιγράψει τους βασικούς άξονες του προγράμματός του.

Πού «κινείται» αυτό; Στη νοοτροπία (ή στο παλαιοκομματικό δόγμα) θα σας βρω δουλειά. Στο «τάξιμο». Σε μία πολιτική «βολέματος». Τακτική που ο κύριος Παππάς μοιάζει να τη γνωρίζει πολύ καλά (μην πω ότι την… παίζει στα δάχτυλά του) και εντέχνως (καθότι και… αποδοτική) την αφήνει να διαπερνά όλο το φάσμα των προτάσεών του. Εξ αυτού, προκύπτει και το βασικό πλεονέκτημα, που δεν είναι άλλο από το… χειροπιαστό! Από προτάσεις που έχουν «νόημα». Που δε «φλυαρούν». Δεν «πασαλείβουν». Δεν έχουν «κενά».

Ναι, ενστάσεις, αντιρρήσεις και διαφορές επί των «εξαγγελιών» του κυρίου Παππά μπορεί να υπάρχουν πολλές, αλλά ένα πράγμα παραμένει αναμφισβήτητο: η σαφήνεια! Κι αυτό δεν μπορεί ούτε να παραβλεφτεί ούτε να υποτιμηθεί. Ιδιαίτερα σε ένα προεκλογικό περιβάλλον που οι γενικολογίες και το αόριστο κάνουν πάρτι. Με δύο λόγια, οι όποιες διαφωνίες και κριτικές επί του (εικάζω αρχικού) «δεκάλογου» του Βαγγέλη Παππά, θα «πατάνε» επάνω σε κάτι πολύ συγκεκριμένο, σε κάτι εντελώς «καθαρό» και «υπαρκτό».

Εδώ όμως ελλοχεύει και ο κίνδυνος της πλήρους αποδόμησης των (εν πολλοίς μονομερών) προτάσεων του προγράμματός του, καθότι πολύ πιο «ευάλωτες» και «τρωτές» από τις… αερολογίες και τα νεφελώδη. Και ως εκ τούτου, πολύ πιο εύκολο, να βρεθεί εκείνος ο σοβαρός και τεκμηριωμένος αντίλογος που θα τις «ξετινάξει» και θα τις «τελειώσει». Και μαζί με αυτές και τον ίδιο τον εμπνευστή τους.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η «φάση» αρχίζει να ζεσταίνεται… Μένει να δούμε και ποιοι θα «καούν» στην προθέρμανση!