Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΟΡΓΗ Ή ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ;



Η αυθόρμητη, άναρχη και σπασμωδική εξέγερση του Δεκέμβρη του ΄08, εκδήλωσε την «νηφάλια οργή» μιας γενιάς, που ζούσε έρημη και βουβή πίσω από τα τείχη της συλλογικής μας ψευδαίσθησης. Στο άψυχο σώμα του Αλέξη Γρηγορόπουλου, βρήκε τους χαμένους της συμβολισμούς. Τα άδεια της βράδια απέκτησαν ξαφνικά περιεχόμενο. Τα κενά της συναισθήματα φορτίστηκαν από τον θυμό και το άδικο. Τα αδιέξοδα της πήραν το φως από έναν χειμώνα που μοσχοβολούσε άνοιξη και έζεχνε δακρυγόνα. Και ήταν ικανός για όλα…

Μετά από πέντε χρόνια, εκείνες οι γενιές, αποτραβηγμένες σεμνά στην σιωπή και την εγκαρτέρηση, καλούνται να κηδέψουν άλλον έναν αδελφό τους. Και να αντιμετωπίσουν ένα φονικό που ξεπερνάει τα όρια των… εξοστρακισμών. Εκείνα τα ολόφρεσκα και πανέμορφα νιάτα που απαξιώθηκαν και λοιδορήθηκαν από όλα τα «επικοινωνιακά ξεράσματα» της εξουσίας, ξαναβρίσκονται πάλι μπροστά σε θάνατο συγγενικό. Σε μία καινούρια ταφή.

Μόνο που αυτή τη φορά, το νήμα της ιστορίας ξετυλίγει μνήμες αποτρόπαιες. Ζωντανεύει πρόσωπα και ονόματα που τα σκέπασε η αποκοτιά της λήθης και ο «καθισμένος» μας βίος. Μέσα από το ξεθώριασμα των καιρών, ανατέλλουν εκείνοι που κάποτε γενήκαν άγριοι ποταμοὶ και τρέχανε στη θάλασσα… Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Νικηφόρος Μανδηλαράς…

Μ’ αυτούς αντάμα και ο Παύλος Φύσσας. Στα 34 του.

Μα τώρα αρχίζουν και τα δύσκολα για την Δημοκρατία. Το προσάναμμα του Δεκέμβρη κρατάει άσβεστη τη φωτιά του. Οι μέρες μυρίζουν μπαρούτι. Οι ανάσες εκτοξεύουν θυμό και αγανάκτηση. Το μίσος κοχλάζει. Το μέσα μας δουλεύει αλλόκοτα. Και το κακό μοιάζει να έρχεται με στολή λεηλασίας

Τώρα όμως, περισσότερο από ποτέ, μας χρειάζεται η αυτοσυγκράτηση και η περίσκεψη. Τώρα είναι που πρέπει να αναμετρηθούμε με τα παθήματα του παρελθόντος και να δούμε τον εχθρό από κοινού. Να ρίξουμε τα ανάμεσα τείχη μας και να γίνουμε ένα. Να σπάσουμε τον «μεταξύ μας διχασμό». Να «κλείσουμε τους λογαριασμούς» με τους παλιούς μας εγωισμούς και να δώσουμε χέρια και όρκους αδελφοσύνης.  

Αν και τώρα ο φασισμός μάς βρει σκόρπιους και διαιρημένους, ένα μόνο μας απομένει: να προετοιμαζόμαστε για πολλά φέρετρα και για πολλές κηδείες. Κοιτάξτε πόσο άρρωστα γυαλίζει το μάτι του, και θα με καταλάβετε.    



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου